Πιέρια όρη. Δις

Πιέρια όρη. Ένας μεγάλος ορεινός όγκος του οποίου οι "χάρες" κρύβονται κάτω από τη σκιά του Όλυμπου στην κοντινή εγγύτητα. Πέρσυ είχα καλύψει σε μια βόλτα την πλευρά του καταφυγίου Μερκούρη Κυρατσού με ανάβαση από το Λιβάνι - Παλαιογράτσανο και το (χωριό) Καταφύγιο (εξίσου πρόσβαση υπάρχει και από Ελατοχώρι ή δάσος Ριζωμάτων). Φέτος μπήκαμε από τα χωριά της Πιερίας. Από Βρύα και Ρητίνη.

Η "954".

Πολλές φορές αναπολώ το διάστημα εκείνο που ο χάρτης μου δεν ήταν γεμάτος από τις μπλε μου γραμμές των ήδη πεπατημένων οδών. Ας εξηγήσω... Κάθε διετία αγόραζα τους οδικούς χάρτες του Καπρανίδη και η πρώτη μου δουλειά ήταν με μαρκαδοράκι να μαρκάρω ευλαβικά κάθε κομμάτι κόκκινης (χοντρής ή λεπτής) οδικής γραμμής που είχα διαβεί με μπλε ανεξίτηλο μαρκαδοράκι. Και παράλληλα σχεδίαζα ταξίδια σε νομούς, με περάσματα τα οποία θα είχαν και κάποια χιλιόμετρα απάτητων διαδρομών.

Μία τέτοια βόλτα είναι και η ακόλουθη που παρουσιάζω, στα δυνατά χρόνια του τιράντα, παρέα με εκλεκτό συνοδηγό το Χρήστο. Βόλτα που εξακολουθεί να είναι και η μεγαλύτερη ημερήσια πατριδογνωσιακή σε χιλιόμετρα και χρόνο που έγραψα ως τώρα. 954 χιλιόμετρα σε 22 ώρες ατέλειωτου ροβολίσματος σε εκλεκτά μέρη της Βόρειας Ελλάδας.

Επτάβρυσο Σμόλικα. Φθινόπωρο 2020.

Ακόμα μια φορά στη δίνη των εξελίξεων της πανδημίας του πλανήτη, αναγκάζομαι να περιοριστώ στο αστικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης, χάνοντας δυστυχώς αμέτρητες ευκαιρίες να τιμήσω τη φύση της Ελλάδας στα καλύτερά της. Φθινόπωρο είναι η εποχή που μου αρέσει επί τω πλείστω. Τηρουμένων των αναλογιών, πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κατάφερα έστω και ξώφαλτσα να γευτώ τη φθινοπωρινή πλάση σε δύο επικά σημεία της Πίνδου. Στην περιοχή Επτάβρυσο του Σμόλικα και στο μεγαλείο της Βάλια Κάλντα. Επειδή θα ήταν κρίμα να παρουσιαστούν και τα δύο μαζί, εδώ είναι τα φθινοπωρινά πέριξ Πάδων και Αρμάτων.

Αβδέλλα Γρεβενών, παρυφές Βάλιας Κάλντας.

Μικρό το παρόν αφιέρωμα, αλλά άξιο αναφοράς. Τυπικά μια "εκτροπή" από την πεπατημένη μαζεύοντας την οικογένεια από τα Γιάννενα, μετά τη δεύτερη πατριδογνωσία. Άξονες κίνησης, στην Αβδέλλα Γρεβενών, μια διαδρομή πανέμορφη που οδηγεί στο χωριό και μια έπειτα, πολύ πιο απαιτητική που βγάζει στην πορεία του Αώου όπως φεύγει από τη Βοβούσα, με θεα αρχικά τις πλευρές του Σμόλικα και έπειτα γυρίζει προς Βοβούσα και καταλήγει στην είσοδο της Βάλια Κάλντα στο σημείο του αυχένα της διαδρομής Περιβολιού - Βοβούσας.

Πατριδογνωσία 2020 μέρος 2ο!! Οίτη, ανάβαση Καλιγωμένης και Άννινος.

Ούτε καν 50 μέρες μετά το εγχείρημά μας με το Δημήτρη που είχε ως κύριο άξονα Χελιδόνα, Σαράνταινα και Βαρδούσια, έλαβε χώρα ένα ακόμα επικών διαστάσεων διήμερο "plus". Πλησιάζοντας στο τελείωμα του καλοκαιριού και με την μικρή ανησυχία της πιθανής της ghetto-ποίησης των νομών στα πλαίσια της προστασίας μας από την μάστιγα του covid, αποφασίσαμε ακόμα ένα διήμερο (διευρυμένο κάπως) πάλι το ίδιο ντουέτο, ο Ντήμης και εγώ.

Άξονες κάλυψης Τύμφη, μικρό χαρωπό διάλειμμα για δουλειά μία μέρα και στο καπάκι το μεγάλο. Διάσχιση Οίτης, έπειτα όρια νομών Φθιώτιδας - Φωκίδας, ξαναδιάβαση του πάσου Σαράνταινας από την ανάποδη (Φθιώτιδα προς Αιτωλακαρνανία) αυτή τη φορά και διαμονή κοντά στη λίμνη Εύηνου. Η 2η μέρα θα είχε διάσχιση ενός όμορφου δασικού δρόμου στα όρια και του νομού Ευρυτανίας και ανάβαση στον Άννινο, μια κορυφή του Παναιτωλικού και έπειτα κατάβαση προς Θέρμο, ανασύνταξη και όπως ταίριαζε χρονικά είσοδος στα Άγραφα και διαμονή εκεί. 

Αν και η εξέλιξη της 2ης ημέρας ήταν εντελώς διαφορετική, εξελίχτηκε σε μια από τις πιο όμορφες "πατριδογνωσίες". Αν όχι η πιο δύσκολη και απαιτητική, είχε μακράν τα περισσότερα νέα πατήματα και μέρη ασύγκριτης βουνίσιας ελληνικής ομορφιάς, της οποίας έχω το προνόμιο να σας παρουσιάζω στα οδοιπορικά μου.

Πατριδογνωσία 2020. Χελιδόνα, πάσο Σαράνταινας και πάσο Βαρδουσίων.

Συνεπής στο ραντεβού ακόμη μια φορά και αισίως καταστάσεων επιτρεπουσών, κατάφερα, πάλι με τη βοήθεια συνοδηγού να φέρω εις πέρας το καθιερωμένο ταξιδιωτικό αλωνιστικό διήμερο (φέτος μία διανυκτέρευση). Στο πρόγραμμα Ευρυτανικά βουνά ως επί τω πλείστω με κάτι από συνοριακό Αιτωλακαρνανίας Φωκίδας και Φθιώτιδας και πιο συγκεκριμένα Σαράνταινα και Βαρδούσια. Ρούμελη με άλλα λόγια. Ο καιρός όχι απόλυτο σύμμαχος μεν, αλλά αισίως να μας επιτρέπει τις διαδρομές που θέλαμε να πραγματοποιήσουμε, πάντα βάζοντας τη δική του απόχρωση στο όλο εγχείρημα.

Καλοκαίρι 2020, άδεια. Πάδες, Ζαγόρι, Σμόλικας και λίγο Ιόνιο.

Καλοκαιρινής απόδρασης και άδειας το ανάγνωσμα. Σωτήριον έτος 2020. Μια ακόμη καλοκαιρινή άδεια έφτασε στο τέλος της. 2 βδομάδες επιλεγμένες στο διάστημα τέλους Ιουνίου - Ιουλίου, με τις μέρες να κρατάνε 15 ώρες. Γνωστοί προορισμοί, μοιρασμένο (όσο θα θέλαμε να αναλογεί) το βουνό - θάλασσα. 

Βουνίσια "έδρα" στις Πάδες, άλλη μια φορά, αλλά όπως έχετε καταλάβει, οι βόλτες πέριξ είναι που κάνουν τη διαφορά. Θαλασσινές επισκέψεις στο Ιόνιο, αυθημερόν. Παίζαμε με την ιδέα του να περάσουμε 2 3 βράδυα στη Ναύπακτο, αλλά το πλάνο ακυρώθηκε. Στο τέλος της άδειας το τελευταίο διήμερο ήταν το "πατριδογνωσίας 2020" το οποίο, όπως του πρέπει, παρουσιάζεται σε ξεχωριστό άρθρο.

Που με βια μετράει τη γη.

Σωτήριον έτος 2012. Αφορμής δοθείσης της παρακολούθησης ενός σεμιναρίου και αποφασίζοντας να έρθω επαφή με κάποια άτομα από τις ιντερνετικές επαφές αυτοκινητιστικού ενδιαφέροντος έλαβε χώρα η διαδρομή αυτή. Ανέβασμα ορεινής Ναυπακτίας, έπειτα της Ευρυτανίας με κατάληξη στα ορεινά του νομού Καρδίτσας.

Σμόλικας, Επτάβρυσο και Αρρένες. Τέλη άνοιξης 2020.

Έχοντας "τελειώσει" με το κακό του lock down της πανδημίας, ξεχυθήκαμε προς τα βουνά. Ένα τετραήμερο πολύ γεμάτο. Με άριστο καιρό, με πολλή όρεξη. Βόλτα προς το χωριό, απευθείας από Θεσσαλονίκη προς Πάδες, βόλτες στα βοσκοτόπια Πάδων και Αρμάτων, ανάβαση Σμόλικα, και επίσκεψη στη λίμνη Μουτσάλια δίπλα από την κορυφογραμμή των Αρρένων.

Lost in Yesterday. Τόπειρος Ξάνθης και πέριξ

Μονόλογοι. Συνεχή λογχίσματα στο μυαλό μου. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ. Τέλη Φεβρουαρίου 2020...

Το σημερινό ήταν "day off" της άδειας, πρώτη μέρα της εβδομάδας, με άδεια και από τη φαμίλια για κοπροσκύλιασμα. Όχι δε θα με κέρδιζαν κάποια τελευταία χιόνια, όχι κάποια νέα χωματοδρομοπατήματα. Το κάλεσμα ενός φίλου που είχα λίγο πολύ να δω από το 2006 με έφερε στην "πατρίδα" / "μαμά" Ξάνθη. Και κάθε ταξίδι προς και από γεννά πάντα το ντέρμπι ταξιδιού vs αναμνήσεων. Και μια ζωή η σκέψη κλώθει και το γυρίζει σε μονόλογους. Με ένα φωτοtwist με κάτι από blast from the past.

Ο θείος Βασίλης

Όχι δεν ήταν κάποιος θείος μου. Θα σας πω μια ιστορία για μια από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες που περάσαν από το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, στο τμήμα των Ηλεκτρολόγων Μηχ/κων, στην Ξάνθη. Του Θείου (δεν τολμώ να τον παρουσιάσω ως) κατά κόσμον γνωστό Βασίλης Μαρκόπουλος.

Στο πίσω κάθισμα...

... στο πίσω κάθισμα ...

Πριν φτάσουμε εδώ, που είμαστε τώρα. 30άρηδες (θα 'θελα πολύ), 40ρηδες, 50ρηδες, 60ρηδες και βάλε. 

Οδηγούμε. Έχουμε αυτοκίνητα, που μας εκφράζουν άλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο. Και αυτό, το τι θέλουμε, αλλάζει στο χρόνο. Κοίτα να δεις κιόλας συνεχώς, ανάλογα με τις ανάγκες, τα γούστα, τις προτεραιότητες. 

Για μας του άντρες, αλλά και τις όποιες γυναίκες, γιατί όχι, που δένονται με (το ή) τα αμάξια τους, το θεωρούμε αναπόσπαστο κομμάτι του είναι μας. Της καθημερινότητάς μας. Των ταξιδιών μας. Της ζωής μας. Του ίχνους της όποιας ιστορίας αφήνουμε πίσω μας. 

Μακάρι κάθε fail στην ζωή μου να έχει κάτι το τόσο epic μέσα του

Δεν είναι όλες μου οι βόλτες αλώβητες. Πολλές ήταν οι φορές που είπα θα κάνω το τάδε πέρασμα και "κάτι δε μου άρεσε", οπότε άλλαζα δρομολόγιο. Το θέμα ήταν ότι πάντα έβρισκα κάτι άλλο εναλλακτικά να κάνω και στο τέλος της ημέρας υπήρχε τουλάχιστον κάτι άξιο αναφοράς. Μία όμως ήταν η φορά που για τόσο λίγο δεν τα κατάφερα και γύρισα πίσω. Και μην έχοντας εναλλακτική έκανα μεγάλο κύκλο.

Στο φωτογραφικό μου αρχείο όλες αυτές οι απόπειρες που δεν ευόδωσαν περιέχουν τη λέξη  "άκυρο", μια απόφαση που πήρα... για να μπορώ να τις εντοπίζω εύκολα. Από τη συγκεκριμένη άκυρη συγκυρία, πολλές φωτογραφίες κοσμούν τον υπολογιστή μου ακόμα και τώρα και έδωσαν όμορφα κάδρα με τον τιράντα να μη μπορεί να "δαμάσει" για να μη πω νικήσει την Πίνδο.

Πατριδογνωσία 2013. Η πρώτη!

Στο παρόν post θα δείτε λίγο πολύ αυτό που ξεκίνησε τη φάση της "πατριδογνωσίας" στην ευρύτερη μορφή που έχει αποκτήσει. Με τη διανυκτέρευση στο πουθενά, με πολύ γύρισμα, με πολλές φωτογραφίες, με έξοδο από τις ανέσεις για τη μέγιστη εκμετάλλευση ενός χρονικού διαστήματος για την επίσκεψη όσο το δυνατόν περισσοτέρων (νέων κατά προτίμηση) τοποθεσιών / αξιοθεάτων.

Αρχική δημοσίευση του παρόντος έγινε στις 18/10/13, οπότε και οι φωτό αξίζει να παραμείνουν του διήμερου αυτού, παρά το γεγονός ότι από ίδες τοποθεσίες έχω ξαναπεράσει. Οπότε αν δεν δείτε σ.σ. (σημείωση συγγραφέα) που απευθύνεται στο παρόν (Απρίλης 2020), αναφέρομαι στο 2013.

Πατριδογνωσία 2013. Η πρώτη!

Μακεδονίτικο Τριεθνές / Πιέρια. Φθινόπωρο 2019

Φωτογραφίες και βίντεο λοιπόν από τη βόλτα της Κυριακής. Πλην εκείνης της ανάβασης στο Χαλίκι, αισίως περιείχε τη δεύτερη πιο απαιτητική και τεχνική ανάβαση κατσικόδρομου. Με συνοδοιπόρο το Γιώργο που τελειοποίησε την τεχνική "πώς διπλώνει ο χάρτης" και γλιστράει πάνω στο ταμπλώ και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ξεμπούκωμα του Totoro στην επιστροφή τολμήσαμε την παραπάνω βόλτα.

Μακεδονίτικο Τριεθνές / Πιέρια Όρη

Σμόλικα δρώμενα, 2019. Επικό φωτογραφικό αφιέρωμα.

Φυσιολατρική πλήρως αυτή η ανάρτηση χωρίς εκτεταμμένες αναλύσεις σε διαδρομές. Σύνοψη των επισκέψεών μας οικογενειακώς στις Πάδες και όλα τα δρώμενα της χρονιάς του 2019.

Πάδες. Το χωριό που μου έχει κλέψει την καρδιά. Χωμένο καλά στη λάκκα Αώου, στις παρυφές του Σμόλικα τη 2η ψηλότερη κορφή της Ελλάδας (για αυτό δεν τον "βλέπει" καλά) και βλέπει την απέναντι κυρία που ναι μεν ειναι η 6η ψηλότερη αλλά, ΑΛΛΑ, μαζί με τα Βαρδούσια έχει ένα από τα πιο εντυπωσιακά ανάγλυφα οροσειρών που δε χορταίνεις να βλέπεις.

Ανάμεσά τους, σημαντικός διαμορφωτής του ανάγλυφου, της χλωρίδας και πανίδας, της μοναδικής βιοποικιλιότητας, ο ποταμός Αώος με αμέτρητα ρέματα που χύνονται πηγάζοντας από τις κορυφές των βουνών σε αυτόν.

Ένας τόπος με βαρυσήμαντη ιστορία, όχι τόσο αναδεδειγμένος τουριστικά όσο του πρέπει, αλλά με δικό του φανατικό κοινό (εκ των οποίων και ο γράφων) που δε χάνω να επισκέπτομαι με την παραμικρή, έστω και λιγότερη του 24ώρου, ευκαιρία, παρότι κατοικοεδρεύω στη Θεσσαλονίκη.

Επτά διάσπαρτες επισκέψεις τη χρονιά του 2019 παρουσιάζονται εδώ με πάρα πολλές διαφορετικές εικόνες, της γύρω περιοχής.

Η Τύμφη απέναντι

Και οι Πάδες (αυτά τα λιγοστά φώτα) με φόντο το Σμόλικα φωτογραφημένα από "απέναντι"

Ορεινή Ναυπακτία Throwback. Φθινόπωρο 2010

Ναυπακτόραμα - Ευρυτανία Φθινόπωρο 2010

Σε αυτό το σημείο η περιγραφή της 2ης μας μεγάλης εκδρομή με τη γυναίκα. Ήταν καιρός που περνούσαμε (και μαζί αλλά και μόνος) από νέα σημεία στο χάρτη. Ανακαλύπτοντας και εξερευνώντας. Περισσότερα για την ιστορία και τι "έπαιζε" εκείνη την εποχή μπορείτε να διαβάσετε στο αναλυτικό αφιέρωμα.

Χιόνια '18 - '19. Χολομώντας, Θεσσαλονίκη, Μέτσοβο

Παρακάτω συνεπτυγμένα παρουσιάζονται οι κρύες βόλτες του Totoro το χειμώνα του '18 - '19. Εφοδιασμένος με φρέσκια τετράδα χιονολάστιχων (Goodyear Ultragrip 9) και κινούμενος σε γνωστούς χωματόδρομους με σύνεση και σε διάφορες διαδρομές, κατάφερα να αποθανατίσω απίστευτα τοπία και σκηνικά.

Παγγαίο, Χολομώντας. Φθινοπωρινά 2018.

Λιγοστές, πλην άδειας, οι φθινοπωρινές αποδράσεις του 2018. Επίσκεψη στο φθινοπωρινό Παγγαίο. Εκδρομή προς τα ψηλά του Παγγαίου, και λίγο από Καβάλα Χάρτης διαδρομής. Με λίγο από όλα όσον αφορά τα καιρικά φαινόμενα, αισίως αφήσαμε βροχές κάτω κ πάνω είδαμε λίγο φως.

Φθινόπωρο 2018. Πάδες, Μπάρος, Λάιστα, Αλογότοπος

Εκεί κοντά στα πέριξ των γνωστών μερών που επισκεπτόμασταν ήταν στο πρόγραμμα του φθινοπώρου. Κάποια ξεχωριστά μονοήμερα αξιοσημείωτα.

Καλοκαίρι 2018. Σμόλικας, Βάλια κάλντα, Δρακόλιμνη.

Πρώτη ολιγοήμερη απόδραση του 2018, με θερινό και ορεινό ύφος, Αγ. Πνεύματος 2018. Προετοιμασία για την άδεια καλοκαιριού που πολυαναμενόταν. Ανεβαίνοντας από Γρεβενά προς Σμίξη, με τελικό προορισμό τις Πάδες.

Πάσο Γκολέμι, Τριγγία, Χαλίκι. Απρίλης 2018

Πάσο Γκολέμι και Τριγγία.

Η πρώτη μεγάλη του “περιπέτεια». Μικρή. Μονοήμερη. Στο ρεπώ μιας ημέρας, με αφορμή τις υπογραφές που έπρεπε να πέσουν για τη δανειοδότηση του αμαξιού (αυτό ήταν 10 λεπτά υπόθεση, παρακάτω θα σας περιγράψω τις υπόλοιπες 13 ώρες), έκανα μια βόλτα στα πέριξ των βουνών στα βόρεια των Τρικάλων, με προτίμηση στα 2 κύρια σημεία:

Το πάσο Γκολέμι, ένα πάσο χωματόδρομου που το σκεφτόμουν με τον τιράντα, αλλά δεν έγινε ποτέ (και λογικά δε θα γινόταν κρίνοντας από τη διαδρομή) και το κομμάτι, πιο βόρεια πέριξ Ασπροπόταμου (Αχελώου) Στεφανιού Ανθούσσας κοντά στα όρια των νομών Τρικάλων Ιωαννίνων.

Enter Totoro. Απρίλιος 2018. Με ένα νέο αμάξι...

Και το όνομα αυτού: Totoro (Τοτόρο)

- Animeoλόγιο

Ενεπνευσμένο από τον ήρωα του Hayao Miyazaki, ένα χοντρομπαλάδικο, ατσούμπαλο, ζώο – πνεύμα του δάσους, που του αρέσουν οι αγροί, η εξοχή, η βροχή τα δέντρα και η λασπούρα, γκρίζου – άσπρου χρώματος, είναι το όνομα του νέου αποκτήματος που ήρθε να αντικαταστήσει τον τιράντα.

Πατριδογνωσία 2017. Χαλίκι, Μπάρος, Ίναχος, Κρεμαστών και ολίγη από Ναυπακτία.

3 Μέρες «ελευθερίας», πατριδογνωσίας, επίσκεψης σε μέρη που με ανανεώνουν εναλλακτικά, φέρνουν αναμνήσεις από το διάστημα που εξερευνούσα την Ελλάδα και τώρα βλέπω τι θυμάμαι, τι άλλαξε, τι έκρυβε εκείνο το πέπλο ομίχλης όταν πέρασα την πρώτη φορά, με μια υπόσχεση ότι δε θα είναι η τελευταία φορά.

Πατριδογνωσία 2017

Καλοκαίρι 2019. Βερλίγκα, Σμόλικας, Πάδες, Μπάλτα Ντι Στρίγκα.

Καλοκαιρινά πατήματα.
Χαλίκι - Λάκμος / Βερλίγκα - Πάδες - Δρακόλιμνη Σμόλικα και πέριξ

Πολυθεματική η παρουσίαση με κάποιους προορισμούς το καλοκαίρι του 2019. 1 βδομάδα σε γνωστά μέρη. Στα ταξιδιωτικά ήταν η απαιτητική βόλτα από το Χαλίκι Τρικάλων ως τη δρακόλιμνη «Βερλίγκα» που ουσιαστικά πηγάζει ο ποταμός Αχελώος. Για την πρώτη μου επαφή με το μέρος αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Φθινόπωρο 2019. Ευρυτανία. Μικρό Χωριό, Βελούχι, Χελιδόνα

Φθινοπωρινή άδεια 2019

Μέρος 1ο. Αθήνα και Ευρυτανία.

Δεδομένης της αποχής μας από μεγάλα ταξίδια το καλοκαίρι, δεδομένων κάποιων εκτάκτων και της αναμενόμενης αλλαγής εργασιακού σημείου, κρατήθηκαν 2 εβδομάδες οικογενειακής άδειας για το φθινόπωρο. Το πρόγραμμα ήταν να δούμε το νονό μας στην Αθήνα, ως πρώτη φιλοξενούμενη στάση 2 ημερών. 

Έπειτα μετά από πολύ ψάξιμο του τι θα μας ικανοποιούσε στο προφίλ χωριάτικου στυλ ξενώνα με όλα τα κομφόρ που εμείς θέλουμε off season και μεσοβδόμαδα (Τετάρτη - Σάββατο) καταλήξαμε στο Μικρό Χωριό Ευρυτανίας, το οποίο γνώριζα (αλοίμονο) από τα ταξίδια μας ως πιτσιρίκι στο πίσω κάθισμα του Rover, αλλά και μετά το αναλυτικό πλην σύντομο πέρασμα από την Ιουνιάτικη πατριδογνωσία.

Ανάβαση (οδική) στις πηγές Αχελώου. Βερλίγκα!

Στο καπάκι της επίσκεψης στα Βαρδούσια όπως παρουσιάζεται στην Πατριδογνωσία του 2018, μία μέρα μόλις μετά, το απόγευμα και ξεκινήσαμε το εγχείρημα με το φίλο Χαράλαμπο για την επίσκεψη στις πηγές Αχελώου και στην ευρύτερη περιοχή του Ασπροποτάμου.

Πατριδογνωσία 2019. 1. Γκιώνα, Βαρδούσια και Άγραφα

Το λοιπόν! Πιστός στο ραντεβού με το καθιερωμένο αφιέρωμα και χωρίς περαιτέρω καθυστέρηση! 

Το project είναι κοινό πλέον και γνωστό. 1-2 μέρες στο δρόμο, άνευ όρων (άνεσης κυρίως), για πάτημα νέων εδαφών, αναγνώριση διαδρομών για μετέπειτα επίσκεψη, δυστυχώς ή ευτυχώς πλέον με όλο και περισσότερα off road πατήματα, αλλά όχι αποκλειστικά (αν και πλέον μεγάλο μέρος των Ελλήνων οδηγών οδηγάει suv, οπότε αρκετά εκ των τμημάτων της διαδρομής είναι εφικτά ως μια ελαφριά περιπέτεια.) Δεδομένου του ιδιαίτερου της φάσης, η φετινή παρουσίαση είναι διμερής.

Πατριδογνωσία 2019. 2. Αχελώος, Παναιτωλικό, Καλιακούδα.

Και πάμε για το 2ο μέρος στη συνέχεια. Στο μεγάλο

Κατέβασμα Αχελώου, Παναιτωλικό και διάσελο Καλιακούδας

Όχι ότι η πρώτη βόλτα ήταν μικρή, αλλά αυτό τώρα ήταν σαν άλλοτε. Είχα μια Τετάρτη διαθέσιμη ολόκληρη και την Τρίτη πρωινός, την Πέμπτη απογευματινός. Το πλάνο ήταν κλασσικά να ξεκινήσω την Τρίτη και να διανυκτερεύσω όσο το δυνατόν πιο «μακρυά» από την έδρα Θεσ/νίκη για να καλύψω τη μέγιστη δυνατή απόσταση την επόμενη γεμάτη μέρα. Που ήταν αυτή του πρώτου καύσωνα με 39άρια και 40άρια στις συνήθως ύποπτες περιοχές. Λάρισα, Αγρίνιο, Λαμία και τα ρέστα.

Πατριδογνωσία 2018. Βαρδούσια και Ευρυτανία

Μια συνήθεια που έγινε παράδοση. Το καλοκαιρινό solo ταξίδι μου στα διάσπαρτα μέρη της Ελλάδας. Συνεπής στο καθιερωμένο ραντεβού ακόμα μία χρονιά και φέτος και μάλιστα αποφασίζοντας δοκιμαστικά να έχω και συνοδηγό κατάφερα και ολοκλήρωσα την την κλασική καθιερωμένη βόλτα την οποία αποκαλώ πατριδογνωσία. Βάλτε ένα τσιπουράκι, κρασάκι, χυμό, smoothie, ό,τι πρεσβεύει το γούστο σας και απολαύστε.  

Πατριδογνωσία 2018

Τα χρονικά του Τιράντα. Μέρος 1ο. 2008 - 2009

Μου πήρε κανά 2 βδομάδες συνολικών βραδιών να μαζέψω το υλικό, να καθορίσω τι αξίζει αναφοράς και να συντάξω το κείμενο.
[Legend of a mind mode: on]

Και είμαστε εδώ, ενάμιση χρόνο συν,  πιο μετά, να μιλήσουμε για παλιές λαμαρίνες... Να θυμηθούμε τι μας έφερε εδώ. Ένα κείμενο αφιερωμένο σε σας, από εμένα. Σε κάποιους εδώ κοντά, σε κάποιους σε κάποιους άλλους πιο μακρυά και σε κάποιους άλλους που δεν βρίσκονται καν μαζί μας. Μια μαζεμένη ενθύμηση, πάντα με τον τρόπο που μπορώ να σας την αποδώσω.

Μια αναφορά στο τι είδα και τι κράτησα μέσα από τα πολλά ταξίδια μου. Τριμερής και δικατάληκτη, όπως «με βολεύει» να σας την αποδώσω. Το είχα τάξει ότι θα το πραγματοποιήσω, δε το βιάστηκα. Θέλησα να το «βγάλω» έξω τη στιγμή που ταίριαζε.

Τα χρονικά του Τιράντα. Μέρος 2ο. 2010 - 2011

Και κάπως έτσι, πακτωμένος σπίτι ελέω μιας πανδημίας που μας αλλάζει τη ζωή, δράττομαι της ευκαιρίας να συνεχίσω την απαρίθμηση των ταξιδιωτικών δρώμενων του παρελθόντος… που μου άλλαξε τη ζωή ή καλύτερα, μου διαμόρφωσε τη ζωή. Με την έννοια του ότι αυτά που είδα, ο τρόπος που θέλησα να τον περάσω σε σας γράφοντας αυτά τα κείμενα (που λίγο πολύ είναι και μια καλή ευκαιρία χρονικά να τα έχω και για το δικό μου αρχείο, πέραν των φωτογραφιών) είναι κάτι που μου αρέσει να το κάνω. Ταυτόχρονα, όλο αυτό, εξαφάνισε τον παλιό καλό καθιστικό και "όχι και πολλά να πει" χαρακτήρα του γράφοντος.  

Στο δεύτερο μέρος της παρουσίασης, είναι το «ψωμί». Τα περισσότερα χιλιόμετρα, τα πιο ακραία, τα πιο παράτολμα, τα πιο υπερβολικά, ίσως και τα πιο έντονα, με την έννοια ότι αυτά μου έμειναν αποτυπωμένα χαρακτηριστικά στη μνήμη. Πολλά πρώτα περάσματα από σημεία (γενικά είμαι από αυτούς που η πρώτη εικόνα ενός τόπου αποτυπώνεται πάρα πολύ έντονα) και σε μεγάλη αντίθεση με το πρώτο μέρος του 2006 - 2010, τις περισσότερες φορές και με συνοδηγό. Είτε αυτός ήταν το έτερον ήμισυ, είτε καλή παρέα. Και επειδή υπάρχουν πολλά που αξίζει να εξιστορήσω, το 2ο μέρος παρουσιάζεται σε 2 "επεισόδια" (εδώ που το σκέφτομαι ίσως και 3).

Αγαπητοί αναγνώστες, σε κάθε μέρος του κόσμου, ταξιδέψτε υπεύθυνα.

Τα χρονικά του Τιράντα. Μέρος 2ο. 2012 - 2014

Σωτήριον έτος 2020. Πάσχα, πέρασε και αυτό καθώς περνώ τις τελευταίες διορθώσεις του κειμένου. Το θαύμα της Ανάστασης το βιώσαμε με πολύ διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά. Και εδώ, παίρνοντας φόρα, συνεχίζουμε την ιστορία των ταξιδιών μου την περίοδο που είχα το fiesta st, τον τιράντα.

Η συνέχεια αυτού του μέρους όπως θα δείτε δεν έχει τόσες πολλές "πρώτες" διαδρομές και περάσματα, ίσως όχι τόσο επικά όσο η αμέσως προηγούμενη φάση, αλλά έχει περισσότερες γνωριμίες, περισσότερη φύση και, άποψή μου, πολύ πιο δημιουργικά φωτογραφικά κλικ.