Ούτε καν 50 μέρες μετά το εγχείρημά μας με το Δημήτρη που είχε ως κύριο άξονα Χελιδόνα, Σαράνταινα και Βαρδούσια, έλαβε χώρα ένα ακόμα επικών διαστάσεων διήμερο "plus". Πλησιάζοντας στο τελείωμα του καλοκαιριού και με την μικρή ανησυχία της πιθανής της ghetto-ποίησης των νομών στα πλαίσια της προστασίας μας από την μάστιγα του covid, αποφασίσαμε ακόμα ένα διήμερο (διευρυμένο κάπως) πάλι το ίδιο ντουέτο, ο Ντήμης και εγώ.
Άξονες κάλυψης Τύμφη, μικρό χαρωπό διάλειμμα για δουλειά μία μέρα και στο καπάκι το μεγάλο. Διάσχιση Οίτης, έπειτα όρια νομών Φθιώτιδας - Φωκίδας, ξαναδιάβαση του πάσου Σαράνταινας από την ανάποδη (Φθιώτιδα προς Αιτωλακαρνανία) αυτή τη φορά και διαμονή κοντά στη λίμνη Εύηνου. Η 2η μέρα θα είχε διάσχιση ενός όμορφου δασικού δρόμου στα όρια και του νομού Ευρυτανίας και ανάβαση στον Άννινο, μια κορυφή του Παναιτωλικού και έπειτα κατάβαση προς Θέρμο, ανασύνταξη και όπως ταίριαζε χρονικά είσοδος στα Άγραφα και διαμονή εκεί.
Αν και η εξέλιξη της 2ης ημέρας ήταν εντελώς διαφορετική, εξελίχτηκε σε μια από τις πιο όμορφες "πατριδογνωσίες". Αν όχι η πιο δύσκολη και απαιτητική, είχε μακράν τα περισσότερα νέα πατήματα και μέρη ασύγκριτης βουνίσιας ελληνικής ομορφιάς, της οποίας έχω το προνόμιο να σας παρουσιάζω στα οδοιπορικά μου.
"Αδειοδότηση" εγχειρήματος. Η γνωστή συνταγή. Γυναικόπαιδο στα Γιάννενα από Σ/Κ σε Σ/Κ. Εν ολίγοις, είχαμε ένα καθαρό διήμερο μεσοβδόμαδα από κάτι χρεωστούμενα ρεπό μου αλλά πρώτα, μια ακόμα ημέρα αργίας αυτή της επομένης του 15Αύγουστου. 15Αύγουστος στο χωριό μετά από πολύ καιρό με μεγάλη οικογενειακή μάζωξη "από τα παλιά" στο πατρικό του πεθερού, στις Πάδες που τόσες φορές σας έχω νοερά ταξιδέψει.
Ι. Intro, 15 Αύγουστος στο χωριό
15Αύγουστος στην Ήπειρο είναι το Πάσχα του καλοκαιριού. Όλα τα Γιάννενα και οι πρωτεύουσες νομών αδειάζουν και όλοι γυρνάνε στα χωριά για λίγες μέρες. Κάτι σαν αντάμωμα, κάτι σαν ενθύμηση, συνάντηση με τους γείτονες που μπορεί να είναι σε άλλη πόλη και κάθε χρόνο αναπόφευκτα... οι εξελίξεις. Ο τάδε παντρεύτηκε, ο άλλος χώρισε, η μικρή ... μεγάλωσε, ο κυρ τάδε μας άφησε, ο δείνα πήρε νέο αμάξι και τα λοιπά.
Μπορώ να πω οτι δε με συγκινεί το concept του να επισκέπτομαι ένα ήρεμο τόπο και να γίνεται ο πανζουρλισμός, αλλά δε θα έχανα με την καμία την ευκαιρία για οικογενειακό τραπέζι. Εκπληκτικά τα κοψίδια και τα μαγειρευτά την ημέρα εκείνη. Απόγευμα όμως τους χαιρετήσαμε και οδεύσαμε πάνω στο βουνό, εκεί που και πριν μερικούς μήνες διανυκτερεύσαμε οικογενειακώς. Στο άνοιγμα του δασικού δρόμου, δίπλα στη στάνη του βοσκού που τώρα είχε μετακομίσει σε υψηλότερο υψόμετρο.
Στήνοντας σκηνή
Time lapse λίγο πριν τη δύση
Στήσιμο σκηνής, μαγείρεμα, ένα ελαφρύ αεράκι στα 1500 να μεταφράζεται σε μακρυμάνικα. Η μικρή ξετρελαμένη με το όλο σκηνικό το έζησε τόσο πολύ που χόρεψε, έτρεξε, έπεσε, διάβασε παραμύθια, συμμετείχε στην καθαριότητα και ως φυσικό επακόλουθο έπεσε για ύπνο από τις 9 παρά...
Ετοιμαζόμαστε για ύπνο.
Η νύχτα μας βρήκε με τη γυναίκα χέρι χέρι να βγαίνουμε έξω και να μετράμε τα αστέρια που πέφτανε, λίγες μέρες μόλις μετά την κορύφωση των Περσείδων. Το απόκοσμο θέαμα της ήσυχης και σκοτεινής πλάσης ολοκλήρωναν οι φωταψίες στον βορρά. Μια καταιγίδα συνέβαινε πάνω από τη Μακεδονία προκαλούσε αναλαμπές στον άδειο από σύννεφα ορίζοντα. Τα μαζέψαμε και εμείς και λιώσαμε στον ύπνο...
Νυχτερινή σιγή. 2 παιδιά μετράνε τ' άστρα...
... απρόσμενα μόνο για 5-6 ώρες. Κατά τις 3 η ώρα πρωινή, σηκώνομαι ο καψερός για την ανάγκη μου και πώς κάνω να ατενίσω την πλάση ελάχιστα πριν ανάψω φακό ακούω ένα μουγκρητό και ένα τρέξιμο ζώου πάνω σε κλαδιά να απομακρύνεται. Πρόλαβα να δω μια τριχωτή πλάτη. Κατά πάσα πιθανότητα αγριογούρουνο, λιγότερο πιθανό αρκούδα. Λίγο πιο παραπέρα 2 λαγοί στο σημείο που ήταν η στάνη, τόσο χρειάστηκα ώστε να πείσω την οικογένεια (πιο πολύ για ψυχολογικούς λόγους) να γυρίσουμε στον πολιτισμό.
Λαγός βόσκει αμέριμνος
Το "λάθος" μας ήταν ότι κατασκηνώσαμε πολύ κοντά στο σημείο της στάνης. Λόγω της "ζωής" που είχε το λιβάδι αυτό πριν 20 μέρες, έδωσε τροφή σε περαστικά ζώα (περιττώματα που οδηγούν στη δημιουργία χαμηλής βλάστησης, μανιταριών κτλ) από τα οποία ζώα σαφώς και δε κινδυνεύσαμε αλλά... οι άνθρωποι της πόλης τόσο θέλουν. Απίστευτη η νυσταγμένη απάντηση της μικρής όταν μας είδε να μαζεύουμε τη σκηνή... "Έλα τώρα μπαμπάκα, μια αρκουδίτσα ήταν θέλει να πάει σπίτι της να κοιμηθεί..."
ΙΙ. Ζαγόρι και διαμονή έξω από το Βρυσοχώρι
Κυριακή και ανασυντάσσομαι. Αφήνω την οικογένεια στα Γιάννενα και πάω να κλέψω τον συνοδηγό για ένα intro της πατριδογνωσίας. Ο Δημήτρης θυμίζω έχει έρωτα με την Τύμφη. Ως μισός Παπιγκιώτης, όμως, δεν έχει θέα στις κοψιές της Τύμφης όπως τη βλέπουμε εμείς από την "πάνω γειτονιά". Πόσες φορές μου είχε πει θα γούσταρε (και εγώ θα γούσταρα) να ξεκινούσε ένα αξημέρωτο πρωινό και να βρεθεί δίπλα στο Βρυσοχώρι με φόντο την Τσούκα Ρόσσα (το σύμπλεγμα κορυφών της Τύμφης, δίπλα από το σύνολο κορυφών της Γκαμήλας) που αποτελεί και ένα δεύτερο layer κορυφών αν κανείς κατάφερνε να το δει προοπτικά. Αυτό θα γινόταν σήμερα. Παρά το απρόσμενο ξύπνημα στις 3 η ώρα τα χαράματα, στις 12 η ώρα ήδη πήγαινα προς Πάπιγκο. 16 Αυγούστου και πραγματικά το αδιαχώρητο στο δρόμο.
Στο Πάπιγκο...
Κύκλος Ζαγορίου: Χάρτης διαδρομής
Φορτώσαμε μπαγκάζια και κάναμε μαζί όλο τον κύκλο Ζαγορίου. Με τελικό προορισμό την εκκλησία του Αγ. Μηνά έξω από το Βρυσοχώρι. Ο καιρός απλά θεσπέσιος χωρίς ίχνος της συνηθισμένης καλοκαιρινής καταχνιάς.
Η χαράδρα του Βίκου.
Οι Πύργοι πάνω από το Πάπιγκο.
Για τους βιντεολάγνους, ολόκληρη η βόλτα του Ζαγορίου. Διαδρομή που ξεκινά από το Πάπιγκο, περνά Αρίστη, Κάτω Πεδινά, Καπέσοβο, Τσεπέλοβο, Σκαμνέλλι και καταλήγει λίγο έξω από Ηλιοχώρι.
Αφού κάναμε όλο το ασφαλτοστρωμένο κομμάτι, δοκίμασα ένα δίδυμο χωματόδρομο που πάντα είχα απορία πού έβγαινε. Ο ένας πραγματικά δεν κατάλαβα που έβγαινε, αφού στένευε και χανόταν συνεχώς... Ο άλλος ως παρακλάδι του, έβγαινε στη Νεραϊδόβρυση που είναι σημείο εκκίνησης για τμηματική διάσχιση της Τύμφης. Παρά το επιβλητικό της τοποθεσίας, η βλάστηση ήταν ΤΟΣΟ πυκνή που δεν άφηνε θέα στις κορυφές της Τύμφης. Σε σημείο βρήκαμε αγελάδια να βόσκουν. Η διαδρομή έγινε πιο offroadίσια για τα γούστα μας και επιστρέψαμε για να βρούμε σημείο διανυκτέρευσης.
Βρυσοχώρι προς Νεραιδόβρυση. Χάρτης διαδρομής
Η απίστευτη βόλτα προς Νεραϊδόβρυση.
Επιστρέψαμε στην άσφαλτο, περάσαμε το Βρυσοχώρι κατεβήκαμε προς το γεφύρι Σκράβενας πάνω στο δρόμο και μπήκαμε στον τελικό χωματόδρομο. Εκτός ενός σημείου με μαλακό χώμα που έπρεπε να "ισιώσουμε" γιατί έκανε "ρυάκια" από πεσίματα νερών φτάσαμε εύκολα στον Άγιο Μηνά.
Η εκκλησία του Αγίου Μηνά απέναντι από το Βρυσοχώρι.
Πάτημα αρκούδας!
Η εκκλησία είναι σε μέρος "χωμένο" και αισίως είδαμε οτι υπήρχε ένα μέρος με στέγη που στη χειρότερη μπορούσαμε να στρώσουμε αν μας έπιανε μπουρίνι ή καταιγίδα. Είδαμε την εκκλησία, και επιστρέψαμε ελάχιστα πίσω σε σημείο που θα είχαμε και άριστη θέα. Ήταν αρκετά νωρίς (κάπου 6 η ώρα απόγευμα) για να στήσουμε σκηνή. Ο ήλιος έκαιγε, αλλά από βορρά ερχόταν μια συννεφιά, που όλο και πλησίαζε. Αισίως χωρίς κεραυνούς και βροντές.
Ο Αώος και η λάκκα, φυσικό σύνορο δήμων Τύμφης και Κόνιτσας και η βροχούλα πλησιάζει...
Στο βάθος ο Σμόλικας
Ψάχνοντας σημείο κατασκήνωσης.
Η βροχή πλησιάζει
ολοένα και περισσότερο...
Το περασμα της βροχής, με ήλιο μαζί, μου έμεινε ως μια απίστευτη μαγική στιγμή. Ουράνια τόξα δίπλα μας, η βροχή να δροσίζει τον τόπο αποτελεσματικά, εγώ να τρέχω να μαζέψω την onboard κάμερα ακάλυπτη και αναρτημένη πάνω στο αμάξι που αν είχε στόμα θα μιλούσε...
Βροχούλα
Βροχούλα απόλαυση!
Όλα καλα!
Ένα έντομο βρίσκει προστασία κάτω από τη μπαγκαζιέρα
Η βροχούλα πέρασε, τα σύννεφα έδιναν μια επική απόχρωση πάνω από τον Αώο. Από εκείνο το σημείο και καθώς νύχτωνε οριακά φάνηκε ο ήλιος. Προλάβαμε να μαγειρέψουμε πριν ξαναπιάσει λίγο η βροχούλα.
Ομορφιές της δύσης
Χαζεύοντας τη δύση στη μέση του πουθενά
Ετοιμασία βραδυνού
Το πλάνο για το βράδυ ήταν, αν καταφέρναμε να μείνουμε στο αμάξι. Κουφό μεν αλλά εφικτό. Ο Δημήτρης μπροστά και εγώ πίσω με τα καθίσματα πεσμένα. Όλα τα μπαγκάζια πάνω για ελευθερία χώρου. ΟΚ ως εδώ. Στο πίσω μέρος όμως, όπως διπλώνουν τα καθίσματα δημιουργείται ένα σκαλί 10 πόντων το οποίο πρέπει να "ισοφαριστεί" με κουβέρτες ή κάτι αντίστοιχο. Στην περίπτωσή μου είχα μόνο φουσκωτά στρώματα, τα οποία όμως δε βόλευαν. Από τα παράθυρα επίσης έμπαιναν κουνούπια λόγω της απίστευτης υγρασίας...
Σούρουπο κάτω από τα βουνά.
Η ομιχλονέφωση ανεβαίνει από τη λάκκα. Σε λίγα λεπτά αναπνέουμε spray
Φωτογραφίζοντας
Έναστρη η βραδιά αργότερα, αλλά και με υγρασία.
Όσο και αν προσπάθησα να μη στήσω σκηνή αυτό το βράδυ για να μη πάρει υγρασία η σκηνή, δεν τα κατάφερα. Κατά τη 01.00 η ώρα στήσαμε και στο 10λεπτο ήμασταν μέσα και χορτάσαμε ύπνο.
Φουλ της υγρασίας και την αυγή
Στον απέναντι δρόμο που θα παίρναμε σε λίγο
Ο ήλιος ξεπροβάλλει δειλά δειλά
Όμορφη η θέα λίγο πριν την αναχώρησή μας προς Θεσσαλονίκη.
Το πρωί μας βρήκε με φουλ υγρασία η σκηνή να στάζει (μόνο από έξω... έχω την Vango banshee 300 που είναι 2 κελύφων, ένα εξωτερικό να κρατάει τα καιρικά φαινόμενα και ένα εσωτερικό). Τρομερά σκηνικά με ομιχλονέφωση πρωινή, κορφές βουνών να φωτίζονται σταδιακά. Ντήμης πέταξε drone, έβγαλε κλασσικά πανέμορφα πλάνα, εγώ επικεντρώθηκα σε μερικές φώτο και στο συμμάζεμα. Στην επιστροφή προς Θεσ/νίκη έπρεπε να τη βγάλουμε με ό,τι ραδιοφωνικό σταθμό έπαιζε (ΕΡΑ sport ευτυχώς ή δυστυχώς).
Το πρόγραμμα της Δευτέρας ήταν επιστροφή προς Θεσσαλονίκη. Στη 1 η ώρα απογευματινή δούλευα και ήδη είχα κάνει λίστα με τα απαραίτητα της τελευταίας στιγμής για το επικείμενο διήμερο ταξίδι. Μόλις φτάνω σπίτι πρώτο μέλημα να απλώσω στον ήλιο τη σκηνή να στεγνώσει. Ευτυχώς ως το βράδυ είχε στεγνώσει πλήρως. Ο Ντήμης είχε φροντίσει για τα ψώνια, το δοχείο νερό ξαναγέμισε και μετά τη δουλειά ύπνο όσο νωρίς γίνεται, φόρτωμα το αμάξι και 02:30 αναχώρηση από τη Θεσσαλονίκη...
ΙΙΙ. 1η μέρα ταξιδιού. Διάσχιση Οίτης, σύνορα Φωκίδας - Φθιώτιδας, Σαράνταινα και απαρχές Ναυπακτίας
... Deja Vu. Μόνο 40 μέρες και κάτι μετά επανάληψη του σεναρίου "κατεβαίνω προς Λαμία". "Εποικοδομητικό μπλαμπλα" με το συνοδηγό και αυτή τη φορά τα βαρετά χιλιόμετρα της εθνικής οδού περάσανε ακόμα πιο γρήγορα. Σχεδόν 6 η ώρα ήμασταν Λαμία με μόνο ατυχές γεγονός ένα γατί που αποφάσισε να κάνει εμφατικό χαρακίρι σε ένα χωριό της Λάρισας. Το μόνο ατυχές συμβάν του διήμερου...
Τα βαρετά χιλιόμετρα της κατάβασης.
Ανεφοδιασμός στη Λαμία σε καύσιμο. Δεν είχα μαζί μου το μπετόνι 10λίτρων γιατί πίστευα ότι δε θα μου χρειαστεί. Αισίως δικαιώθηκα (πανηγυρικά).
Αυγή ακριβώς στην έξοδο Μπράλου
Από το δρόμο που επιστρέψαμε πριν 40 μέρες, μπήκαμε στα ενδότερα του νομού Φθιώτιδας. Μπράλος, έξοδο από Σκαμνό στα όμορφα ημιορεινά. Πέρασμα από το χωριό της Οίτης και συνέχεια προς Παύλιανη. Λίγο έξω από την Παύλιανη η πινακίδα που "δώσαμε ραντεβού" για του χρόνου στην προηγούμενή μας εξόρμηση, προς εθνικό δρυμό Οίτης μπροστά μας, ακριβώς μερικά λεπτά μόλις βγήκε ο πρωινός ήλιος. ΑΚΡΙΒΩΣ όπως χρονικά το σχεδίαζα. Αυτός ο χρονικός προγραμματισμός μου, ας περιαυτολογήσω, διαχρονικά ακριβέστατος.
Ορεινή διάσχιση Οίτης. Πλήρης καταγραφή από Παύλιανη ως Νεοχώρι. Η διαδρομή ξεκινάει από το γνωστό σημείο έξω από την Παύλιανη με τις πινακίδες πληροφόρησης περνάει από την αττραξιόν της Καταβόθρας, και έπειτα συνεχίζει στο σημείο Λιβαδιές και συνεχίζει σε απέραντα αλπικά λιβάδια σε ~1950μ υψόμετρο.
14:04 Ελάφι διασχίζει το δρόμο.
55:45 Απίστευτο σημείο.
Καταλήγει προς το Νεοχώρι με υπέροχη θέα προς τα Βαρδούσια
Διάσχιση Οίτης. Χάρτης διαδρομής
Σιάξιμο της κάμερας, σύνδεση με power bank, αδιάλειπτη καταγραφή. Γλυκά φωτισμένα πρωινά τοπία. Τα πρώτα χιλιόμετρα κατάφυτα μπαίνοντας στο δρυμό σε ένα τεραίν που λόγω των βροχών είχε πολλά νεροφαγώματα, μερικά από αυτά ιδιαίτερα βαθιά για το clearance του αμαξιού. Με λίγη προσοχή περνάμε άφοβα, αλλά ο ρυθμός είναι άκρως χαλαρός.
Μπαίνοντας στην καρδιά της Οίτης, στο βάθος τα Βαρδούσια
Σε ένα σημείο ένα ελαφάκι διασχίζει το δρόμο ενοχλημένο από την παρουσία μας (14:04 του βίντεο). Στα 30 λεπτά περίπου της διαδρομής η βλάστηση υποχωρεί και το τοπίο ξανοίγει. Βρισκόμαστε σε μια διασταύρωση και συνεχίζουμε προς την Καταβόθρα και την καρδιά του δρυμού. Τα αχανή επίπεδα τοπία και τα κοπάδια γελαδιών που βόσκουν μας κερδίζουν την προσοχή, μαζί με τις κοψιές των Βαρδουσίων που φαίνονται στον ορίζοντα.
Λίγο αργότερα περνάμε τη σπηλιά της Καταβόθρας. Σταματάμε για μερικά κλικ. Συνεχίζουμε στην ανοιχτωσιά. Η υγρασία μας βοηθάει σε μια μη - σκονισμένη διάβαση.
Βαρδούσια
Κορυφές Βαρδουσίων (Κόρακας) και στο υψίπεδο τα γελάδια βόσκουν
Στην Καταβόθρα
Στο σημείο της Καταβόθρας
Συνεχίζοντας, ξαναμπαίνουμε σε ακόμα πιο οργιαστική βλάστηση. Κυρίως έλατα και ιδίως "Κεφαλληνιακή Ελάτη" (Abies cephalonica) καθώς και κάποια φυλλοβόλα.
Άγρια άλογα
Συνεχίζουμε σε μια διαδρομή που δεν έχει πολλές διασταυρώσεις. Η μόνη ενόχληση η ανατολική πορεία που με τον "χαμηλό" ήλιο μας ταλαιπωρεί. Στο ελάχιστο όμως.
Πυκνή η βλάστηση
Ένα σημείο απαιτητικό (55:45 του βίντεο) με ένα πεσμένο βράχο δε μας φοβίζει. Οι συμαζεμένες διαστάσεις του οχήματος μας "κάνουν μάγκες" στο δύσκολο πέρασμα. Και εδώ το υψόμετρο ξεπερνά τα 1600m. Από εκείνο το σημείο και μετά η ανηφόρα συνεχίζεται σε πιο ανοιχτό τεραίν και σιγά σιγά η βλάστηση χαλαρώνει και το τοπίο ξανοίγει ξανά.
Σε λίγο γρηγορότερους ρυθμούς
Πλησιάζουμε στην περιοχή Λιβαδιές (όνομα και πράγμα) που υπάρχει τόπος αναψυχής. Κάπως οργανωμένος, με παγκάκια κτλ, αλλά και κάπως ασυντήρητος. Υψόμετρο 1800m. Ο ήλιος πίσω μας πλέον υψώνεται και φωτίζει τις κορυφές που έχουμε στα αριστερά μας στην πορεία μας. Μαζί και την ψηλότερη της Οίτης, τον Πύργο.
Λιβαδιές
Σήμανση, αναλυτικότατη
Αφήνοντας πίσω τις Λιβαδιές
Με φόντο τον Πύργο, την ομαλή κορυφή της Οίτης στα ~2150m απέναντι
Βοσκοτόπια να χορτάσει το μάτι σου
Παρά το "απαιτητικό" της όνομα όπως και όλες οι κορυφές της Οίτης είναι σε ομαλό ανάγλυφο. Υψίπεδα απέραντα, χωματόδρομοι που χωρίζουν με εκτεταμένες λιβαδικές εκτάσεις. Ένα απέραντο θέαμα στα έγκατα του δρυμού της Οίτης. Παίρνουμε την πορεία προς Νεοχώρι. Ο δρόμος κάπου γίνεται πιο στενός και απαιτητικός κάνοντας μας να απορούμε αν οδεύουμε σωστά.
Κανένα πρόβλημα. Στάση στα σχεδόν 1900m ψηλά για να τσιμπήσουμε κάτι. Ήδη είμαστε 6 ώρες στο δρόμο... Το μέγιστο υψόμετρο εδώ γράφει 1950m και σε ένα σημείο που εμφανώς αρχίζει η κατάβαση σταματάμε και απολαμβάνουμε τη θέα. Επιβλητική.
Στα ψηλά οροπέδια της Οίτης
Αν είχαμε χρόνο, θα εξερευνούσαμε κάθε πιθανό χωματόδρομο / πορεία
Πορείας συνέχεια και κατηφορίζουμε με απίστευτα όμορφη θέα στο νομό Φθιώτιδας και ιδιαίτερα στο κομμάτι Λαμίας προς Καρπενήσι. Αφ υψηλού.
Αγρότης στο δρόμο...
Ένα αγροτικό μπροστά μας υπενθύμιση του δύσκολου βίου ενός κτηνοτρόφου. Με ανταμοιβή τον καθαρό αέρα την αγνή φύση και τη θέα. Ένα παιδί της πόλης αναλογίζεται...
...απομακρύνεται με φόντο τα Βαρδούσια και την κορυφή του βορείου συγκροτήματος, την Πυραμίδα...
Στο βάθος το πέρασμα του Σπερχειού. Λαμία προς Καρπενήσι
Κατεβαίνοντας προς Νεοχώρι
Τα Βαρδούσια στο φόντο του ορίζοντα πορείας μας να δίνουν εικόνες από τις κορυφές τους, σε κάθε γύρισμα του δρόμου διαφορετικές.
Τα Βαρδούσια από αυτό το σημείο. Διακρίνεται κεντρικά η κορυφή Κόρακας, δεξιά η κορυφή "του Γκιώνη το Πλάι" και πιο δεξιά στη ράχη το πέρασμά μας πριν 40 μέρες από τα Καταφύγια
Οδεύουμε προς Νεοχώρι και σε ένα σημείο ο χωματόδρομος διακλαδίζεται. Επιλέγουμε την πορεία από την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Περνάμε δίπλα από μια στάνη και για περίπου ένα χιλιόμετρο τα σκυλιά κάνουν τη δουλειά τους "οδηγώντας" μας μακριά από την περιοχή προστασίας τους.
Ανάπαυλα στην οργανωμένη αυλή της εκκλησίας. Με παγκάκι με θέα, βρύση με καθαρό νερό. Το Νεοχώρι δε φαίνεται από εδώ, αλλά στη συνέχεια αφού κατηφορίσουμε μέσα από την πυκνή βλάστηση που επανέρχεται εκατέρωθεν του χωματόδρομου.
Στους Αγίους Αποστόλους
Το Νεοχώρι όπως αρχίζει και διακρίνεται
Στάση έξω από το Νεοχώρι και ανασύνταξη για το υπόλοιπο της διαδρομής.
Τρομερή η θέα σε σημεία
Κινούμαστε μέσα από το χωριό χάνοντας "την περιφερειακή" και πετυχαίνουμε εργασίες του δήμου. Πιάνουμε κουβέντα με τους ντόπιους που με απλά λόγια δεν πιστεύουν οτι με ένα τέτοιο όχημα κάναμε αυτή τη διαδρομή.
-Από πού ήρθατε ρε παιδιά;
-Παύλιανη
-Μα δεν έχει άσφαλτο από την Παύλιανη ως εδώ... Από τις Λιβαδιές ;!; Με αυτό το αμαξ';
Τους εξηγούμε ότι θέλουμε να πάμε προς Γαρδίκι μέσω των χωριών Δάφνη και Ανατολή. Ντε και καλά να μας στείλουν πίσω στη Λαμία. Τους λέμε για δρόμο και αυτοί σκέφτονται άσφαλτο. Επιστρατεύεται άτομο με ειδική γνώση από τους χωματόδρομους, στρώνουμε τον χάρτη α λα road movie πάνω στο καπώ του αμαξιού του και συμφωνεί με την πορεία μας, απλά μας λέει "θα φάτε χώμα και πέτρα". Αυτό θέλουμε!
Νεοχώρι προς διασταύρωση για Χομήριανες. Χάρτης διαδρομής
Επιβεβαίωση των αρχικών πλάνων διαδρομής, ελαφρά οπισθοχώρηση για να βγούμε περιφερειακά από το χωριό. Αυτά τα τοπωνύμια που σου λένε θα βγεις από το "Μέγα λάκκο", θα στρίψεις δεξιά μετά το "τρανό δέντρο" βγαλμένα από την ιστορία της περιοχής...
Να ήταν μόνο ένα το "τρανό δέντρο"...
Μπαίνουμε σε ένα κατάφυτο από έλατο και βελανιδιά κομμάτι. Αργός χωματόδρομος ψιλοδύσβατος και συνεχίζουμε με χαμηλές ταχύτητες, αλλά ελάχιστα μας ενδιαφέρει. Αν και έχουμε κατηφορίσει από τα υψόμετρα της Οίτης, παραμένουμε πάνω από τα 1200m.
Απίστευτα όμορφες και κατάφυτες διαδρομές
Βαρδούσια. Εδώ το βόρειο συγκρότημά του δεσπόζει. Η Χομήριανη στο κέντρο
Εδώ ο Κόρακας στο κέντρο και του Γκιώνη το Πλάι σε απίστευτη προοπτική. Από το ενδιάμεσο λούκι, τις "Κοπρισιές", γίνεται η ανάβαση για την κορυφή
Η διαδρομή συνεχίζει εδώ παράλληλα με το ασφάλτινο οδικό δίκτυο που είχαμε κάνει στην προηγούμενή μας βόλτα, στο κομμάτι Αθ. Διάκου - Καστριώτισσας που σηματοδοτεί και το όριο με το νομό Φωκίδας.
Ο δρόμος προς τη Δάφνη (λέγεται και Χομήριανη) επικά καλοστρωμένος μας δίνει την ευκαιρία να κερδίσουμε λίγο χρόνο και με συνοπτικές διαδικασίες περνάμε στο δρόμο προς Ανατολή, αρκετά πιο απαιτητικό. Και τα δύο χωριά είχαν αρκετή κίνηση και ζωή. Δεύτερο διάλειμμα έξω από την Ανατολή και άνοιγμα του χάρτη για να δούμε πώς πορευόμαστε στη συνέχεια.
Η Δάφνη (Χομήριανη) Φθιώτιδας, μια ζωγραφιά στο πράσινο
και λίγο παραπέρα η Ανατολή (γνωστή και ως Πέρα Χομήριανη)
Ανάβαση προς Καλιγωμένη. Χάρτης διαδρομής (στο περίπου)
Μετά την Ανατολή ο δρόμος προς το χωριό Μάρμαρα είναι διανοιγμένος και σε πιο καλή κατάσταση. Σε ένα πέταλο αφήνουμε τον κυρίως χωματόδρομο και μπαίνουμε στο δασικό δρόμο που καταλήγει στις εκτάσεις στα σύνορα νομών της Φωκίδας και Φθιώτιδας. Σχετικά καλή η κατάστασή του, σε σημεία κατάφυτος, χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε καν τη διαδρομή μέσα από το δάσος, υπάρχει όμως σήμανση για Καλιγωμένη. Ο χωματόδρομος μας τρώει μία ώρα και με τη βοήθεια του ορειβατικού gps (αφού στο google δεν υπάρχει ακόμα η σωστή πορεία) ανηφορίζουμε με μεγάλη κλίση.
Απαιτητική η ανάβαση από ένα σημείο και πάνω. Στα λίγα τμήματα με θέα απλά μαγεύεσαι από τα δέντρα
Αισίως ο δρόμος έχει πρόσφατα καθαριστεί από grader. Από τα 1200 μέτρα σε λίγα λεπτά σκαρφαλώνουμε στα 1600, όπου ένας βοσκός μας καλωσορίζει. Τον ρωτάμε αν βγαίνει ο δρόμος ως τα λιβάδια πάνω και μας λέει "ναι αλλα το grader δεν κατάφερε να ισιώσει το τελευταίο κομμάτι". Το οποίο κομμάτι είναι μια άσκηση μανούβρας για το αμάξι μέσα από τα νεροφαγώματα ενός έτους μέχρι να βγούμε στα λιβάδια. Τα καταφέρνουμε.
Απαιτητικά περάσματα πριν το έβγα στα αλπικά λιβάδια
Φτάνοντας στην Καλιγωμένη (σε μετάφραση θα πει "στρογγυλεμένη") αρχικά τα λιβάδια και η απέραντη θέα Δυτικά προς Κοκκάλια και Σαράνταινα και Γραμμένη Οξυά με τη μύτη της Καλιακούδας και πίσω μας Βόρεια - Ανατολικά ο ευρύς όγκος της Οίτης που μόλις διασχίσαμε. Και ξάφνου καθώς οδηγάμε πάνω στους λόφους, αρμενίζοντας στην υφαλπική χλόη, έρχεται σταδιακά και αποκαλύπτεται η μαγεία των Βαρδουσίων αυτή τη φορά από Βόρειο προσανατολισμό. Στο σημείο είμαστε ακριβώς στην οριογραμμή Φωκίδας Φθιώτιδας. Δείτε πώς "έρχεται" η μαγευτική εικόνα στο επόμενο βίντεο.
Φτάνοντας Καλιγωμένη. Μαγευτικές εικόνες ελληνικών βουνών να αποκαλύπτονται.
Πρώτες εικόνες από τη Καλιγωμένη προς τα Βαρδούσια
Το κοντινό Γιδοβούνι μπροστά μας
Το σύμπλεγμα του Κόρακα στον ορίζοντα, η Πλάκα και η Πυραμίδα το πάνω και το κάτω Ψηλό. Βγαίνω από το αμάξι και δε μπορώ να πιστέψω τη θέα. Ο ήλιος μου βράζει το μυαλό και το χαμόγελο σκάει ως τα αυτιά. Και παραμένει. Το Γιδοβούνι πιο εκεί και το βουνό της Χομήριανης, οι βόρειες απολήξεις των Βαρδουσίων. Μόνο μελανό σημείο ο ιστός μέτρησης αιολικού δυναμικού, προπομπός της εγκατάστασης αιολικών πάρκων και εδώ.
Το Γιδοβούνι προοπτικά μπροστά και πίσω το συγκρότημα Κόρακα
Ο Ντήμης σηκώνει το drone και γεμίζει την κάρτα του με απίστευτης ομορφιάς τοπία αφ υψηλού. Λίγο τον ζήλεψα η αλήθεια είναι.
Τοπική πανίδα. Μια πεταλούδα Arethusana arethusa
Εδώ η θέα προς Βορειοδυτικά. Στο πολύ βάθος η Καλιακούδα, σκοτεινή από ήλιο η Σαράνταινα και πιο μπροστά τα όρη της Γραμμένης Οξυάς
Το βουνό της Χομήριανης, Βαρδούσια
Θέα από την Καλιγωμένη
Η θέα ανυπέρβλητη μέχρι το νομό Ευρυτανίας στο βάθος, όσο και στο Παναιτωλικό στις Νότιες απολήξεις του που θα περνούσαμε την επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα. Πάντα να φαίνεται τόσο απόμακρη σε κάτι τέτοιες γεμάτες μέρες.
Απαθανατίζοντας τοπία, αναγνωρίζοντας κορυφές. Η έκφραση λέγεται "βράζει το κεφάλι μου" από τη μαγεία του τόπου.
Μπορεί η ανάβαση των Βαρδουσίων πριν 40 μέρες να με είχε "κερδίσει" στο πάσο της σε σημείο που απλά κάθισα και απολάμβανα τη θέα, αλλά αυτό ήταν το κάτι άλλο. Έβλεπα, φωτογράφιζα, δε χόρταινα... Πραγματικά. Ο ζεστός ήλιος, ο δροσερός αέρας, τα ζούδια των βουνών, οι θυμαρίσιες μυρωδιές έδεναν όλα αρμονικά και ορμητικά σε συνδυασμό με το οπτικό ερέθισμα.
Πανόραμα κορυφών. Αμέσως αριστερά κοντά μας το Ομαλό.
Μαγείες αφ υψηλού
Έχουμε ένα πρόγραμμα όμως. Δε μπορούμε να κάτσουμε παρά ως ένα σημείο χρονικά. Κατηφορίζουμε. Περνάμε καταγράφοντας τη διαδρομή και φτάνουμε στο πέταλο του κεντρικού δρόμου. Στο παρακάτω βίντεο η κατάβαση από Καλιγωμένη.
Μάρμαρα προς Γαρδίκι. Χάρτης διαδρομής
Τμήμα της κατάβασης προς Μάρμαρα
Κατηφορίζουμε με δαιμονισμένο ρυθμό προς Μάρμαρα, από τα οποία και μετά μπαίνουμε "στον πολιτισμό". Άσφαλτος σε ένα γεμάτο από απανωτές στροφές και ταλαίπωρο ας μου επιτραπεί κομμάτι. Περνάμε από τα χωριά Νικολίτσι, Κυριακοχώρι και Πλάτανο (Στάγια). Λίγο πριν την ανάβαση προς το Γαρδίκι που σηματοδοτεί ξανά το μπάσιμο σε εκτός δρόμου διαδρομή, βρίσκω το σημείο που είχα φτάσει με το Fiesta το 2013, αλλά γύρισα λόγω κακού δρόμου.
Μπαίνοντας στο Νικολίτσι, παρατηρώ ένα σπίτι με κλειστή αυλόπορτα (αν και τα χωριά της περιοχής έσφυζαν από κόσμο εκείνο το Σάββατο) και εντελώς τυχαία μαθαίνω ότι είναι το πατρικό των παππούδων φίλου μου. Άκη, τα χαιρετίσματά μου!
Φτάνουμε Γαρδίκι, και μπαίνουμε ξανά στον ανήφορο για το πάσο της Σαράνταινας. Δαιμονισμένος ο ρυθμός στο 3Α χωματόδρομο μέχρι τα 1800m ύψος.
Πάσο Σαράνταινας σε fast forward. Χάρτης διαδρομής
Πλήρης (αμήν χωρίς ευτράπελα) καταγραφή διαδρομής πάσου Σαράνταινας. Μια συγνώμη στον οδηγό που τρόμαξα όταν με "κέρδισε η θέα" και τον πήρα χαμπάρι αργά στο 37:50. Προσοχή στους δρόμους!
Ανεβαίνοντας τη Σαράνταινα ξανά. Στο βάθος Οίτη και πιο συννεφιασμένα τα Βαρδούσια
Ελληνικό pikes peak? Προτιμότερο από υποδομή ανεμογεννητριών.
Το σίγουρο βήμα του βοσκού. Πόσο άριστα γνωρίζουν τα "λημέρια" τους
Θέα προς βορρά
Βαρδούσια στο βάθος
...και πιο συγκεκριμένα οι Σούφλες...
Η σχετική συννεφιά μας δίνει μια ανάσα ξεκούρασης. Εκεί κάπου χτυπάει καμπανάκι η κούραση. 15 ώρες ξύπνιοι, κοντά 12 στο τιμόνι. Είναι πολλά. Σε ένα σημείο ένα επερχόμενο αγροτικό μας δίνει μια καλή "σπρωξιά" να έχουμε τεταμένη προσοχή (37:50 του βίντεο). Απολογούμαι στον οδηγό και αισίως περιμένω το τέλος της πορείας για σήμερα.
Στο βάθος δεσπόζει η Κοκκινιά. Πίσω από αυτή τελειώνει το σημερινό "πρόγραμμα"
Άμπλιανη προς Αράχοβα. Χάρτης διαδρομής
Φτάνουμε στην απέναντι πλευρά του πάσου, λίγο έξω από την Άμπλιανη στα 1250m. Απόγευμα πλέον και κατηφορίζουμε προς Αράχοβα, από τις πλαγιές της Κοκκινιάς. Την Αράχοβα της Αιτωλακαρνανίας, όχι αυτή του Παρνασσού! Ένας βατός χωματόδρομος παράλληλα με το δρόμο που συνδέει Ναυπακτία με Ευρυτανία, στο ύψος πάνω από τη τεχνητή λίμνη του Εύηνου. Εκεί μια μικρή ανησυχία για το υπόλοιπο του καυσίμου μου δίνει ένα λόγο να ασχολούμαι με το αν θα έπρεπε να πάρω το μπιτόνι, αλλά κάτι μέσα μου με καθησύχαζε.
Άμπλιανη προς Αράχοβα. Σύνορα Ευρυτανίας - Αιτωλακαρνανίας
Κατρακυλώντας προς Αράχοβα
Φτάνουμε και περνάμε την Αράχοβα, και έχουμε στο σχέδιο διανυκτέρευση στις αρχές της Ναυπακτίας. Να κατεβαίναμε δηλαδή Κλεπά να περνούσαμε την Ευηνόλιμνη, να ανεβαίναμε πάνω από Περδικόβρυση και να στήναμε σκηνή 2 - 3 χιλιόμετρα πιο πάνω σε μια εκκλησία. Με το που φεύγουμε, όμως, από Αράχοβα μια εκκλησία και ο προσεγμένος της χώρος που φαίνεται από χιλιόμετρο μακρυά μας κερδίζει τις εντυπώσεις.
Εδώ είμαστε. Όχι μέσα στο χώρο, αμέσως δίπλα.
Η τεχνητή λίμνη Εύηνου
Κατεβαίνουμε και αποφασίζουμε στο λεπτό να στήσουμε λίγο έξω από τον περιφραγμένο προαύλιο χώρο. Μια βρύση πιο δίπλα δε λειτουργεί, αλλά χωροταξιακά μας βολεύει να κάνουμε το καθιερωμένο μπάνιο. Το πόσο αναζωογονημένος ήμουν μετά, έχοντας μια γεμάτη ώρα πριν τη δύση του ήλιου, δεν περιγράφεται.
Η Αράχοβα, λίγο μετά από τη δύση
Εδώ μένουμε απόψε!
Πρωτιά αυτή τη πατριδογνωσία, γκαζάκι, κατάλληλα σκεύη για μαγείρεμα, noodles ως πλήρες γεύμα και κάποια συνοδευτικά. Τόσα επεισόδια masterchef, επιτέλους αποδίδουν!
Μαγευρεύοντας όχι διαδρομές... συνταγές!
Εκεί μελετάμε με το Ντήμη το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας. Ο Ντήμης σκέφτεται να γυρίσει προς Ήπειρο και όχι μαζί μου προς Θεσ/νίκη στο τέλος της επόμενης ημέρας. Δεδομένων των καταστάσεων αποφασίζουμε να οδεύσουμε με εναλλακτική πορεία προς Ιωάννινα. Είχα ένα καλό λόγο, άλλωστε, να κάνω ένα σορπρίζ στη γυναίκα που είχε γενέθλια.
Στη φώτο κάνετε κλικ για μεγέθυνση στο flickr. Κάτω χαμηλά στο κάδρο αναζητήστε την εκκλησία Αγ. Αποστόλων, με φόντο την Αράχοβα και στο βάθος την Καλιακούδα. Η φώτο είναι τραβηγμένη από τα Κρυονέρια Ναυπακτίας
Το οποίο βέβαια, ακύρωνε το πλάνο δεύτερης διανυκτέρευσης μάλλον στα Άγραφα και έδινε τη θέση του σε πέρασμα από το Αγρίνιο για μια πολυπόθητη κοψιδοκατάσταση με ένα εκλεκτό internetικό φίλο, τον Θωμά. Πρώτα όμως θα περνούσαμε από τον Άννινο.
Το βράδυ μας βρίσκει να κοιμόμαστε από σχετικά νωρίς. Ήταν το βράδυ που ένα φαινόμενο ουράνιας λάμψης έκλεψε την παράσταση σε μεγάλο μέρος της Ελλάδας. Εμείς... κοιμόμασταν του καλού καιρού.
IV. 2η μέρα ταξιδιού. Άννινος!
Ξύπνημα το πρωί με μεγάλα κέφια και παρά την κούραση της προηγούμενης είμαι άνετα έτοιμος για άλλο ένα παραπλήσιο τόλμημα σαν της χθεσινής. Τα σχέδια βέβαια, πολύ πιο "ήρεμα". Ξεκινάμε, περνάμε από Αράχοβα ξανά και ανηφορίζουμε από το ασφάλτινο πάσο του Ψηλού Σταυρού στα όρια Αιτωλακαρνανίας - Ευρυτανίας.
Πρωινή άποψη της λίμνης.
Λίγα χιλιόμετρα άσφαλτου ακόμη
Μεσοκώμη και Άννινος. Χάρτης διαδρομής
Πλήρης καταγραφή διαδρομής από Ψηλό Σταυρό, Μεσοκώμη, Καρυά και πέρασμα Άννινου προς Κόνισκα. Απίστευτης ομορφιάς διαδρομή. Ξεκινάει λίγο πάνω από τον αυχένα του Ψηλού Σταυρού, στα όρια Αιτ/νίας - Ευρυτανίας στην πλευρά του δεύτερου νομού, στρίβοντας για Σκοπιά. Έπειτα μπαίνουμε στο χωματόδρομο με κατεύθυνση τη Μεσοκώμη, την οποία βρίσκουμε στα 1100 περίπου μέτρα υψόμετρο. Έπειτα η όμορφη αγριάδα συνεχίζεται περνώντας τα Ρυάκια (Καρυά) και σκαρφαλώνει στους πρόποδες του Άννινου στο πάσο των 1400 μέτρων, όπου και μπαίνουμε στην Αιτωλακαρνανία. Εκεί υπήρχε (τώρα είναι κομμένος ημιτελής) χωματόδρομος που σηματοδοτεί την αρχή της πεζοπορικής ανάβασης στον Άννινο. Η νορμάλ πορεία + χειμερινή είναι από την Νότια πλευρά (της Κόνισκας), η "4κίνητη" πιο απότομη, από το Βορρά. Ο Άννινος, το νοτιότερο ψηλό άκρο του Παναιτωλικού υψώνεται στα 1700μ ψηλά.
Κατηφορίζουμε προς Δομνίστα και σε λίγα χιλιόμετρα στρίβουμε αριστερά προς Σκοπιά. Λίγο αργότερα παίρνουμε αριστερά το χωματόδρομο προς Μεσοκώμη. Πυκνή Ευρυτανική βλάστηση έλατου και κέδρων. Πατημένοι άριστοι χωματόδρομοι που σε ανοίγματα δίνουν επική θέα σε λόγγους και κορυφές.
Ο απίστευτος δρόμος
Περνάμε πίσω από τον ορεινό όγκο που βλέπαμε εκεί που διανυκτερεύσαμε απέναντι από την Αράχοβα. Τα κέφια σε άριστη κατάσταση, η προσμονή για τον Άννινο μεγάλη.
Έξω από τη Μεσοκώμη
Μεσοκώμη, υψόμετρο σταθερά τετραψήφιο. Προσεγμένο χωριό όπως φαίνεται από έξω και συνεχίζουμε προς το μαχαλά "Ρυάκι" ως θα το βρείτε στο google, Καρυά γνωστότερο στην περιοχή.
Τρομερή η θέα σε μερικά ανοίγματα χωρίς βλάστηση. Στις παρυφές του Παναιτωλικού. Μια οροσειρά που δε διεκδικεί δάφνες υψομέτρων, αλλά το γεωανάγλυφό του κόβει την ανάσα σε σημεία.
Μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ καλύβα χτισμένη σε απόκρημνες παρυφές, με φόντο τον ορεινό όγκο του Αρδίννη.
Βουνά και λαγκάδια <3
Ανηφορική η πορεία μας, από τα 1100 φτάνει τα 1500 κοντά.
Ανεβαίνοντας
Η κορυφή του Άννινου, απέναντί μας πλέον, μας καλεί. Μας τραβάει το βλέμμα. Σε ένα σημείο ο δρόμος διακλαδίζει προς τον κανονικό και τον παλιό κομμένο στην πλαγιά του όρους.
Πλησιάζουμε τον Άννινο!
Παίρνουμε τον κομμένο και αφήνουμε το αμάξι να ησυχάσει. Εγώ ετοιμάζομαι για την κορυφή, ο Ντήμης προτιμάει τη φωτογραφική ενασχόληση.
Σπίτια στον οικισμό Αγ. Θεόδωρου αχνοφαίνονται
Η Τριχωνίδα στο βάθος δεξιά
Εσύ κάτσε εδώ
Ανεβαίνω τετρακίνητος (χέρια πόδια) από την τραχιά κόψη για συντομία. Μικρή μεν αλλά απαιτητική η ανάβαση από εκείνη την πλευρά (από την πίσω πλευρά είναι η πιο "πολιτισμένη"). Εδώ το στίγμα της ανάβασης
Η απότομη ανηφόρα
Ο δρόμος που φαίνεται βγάζει Αμπέλια και Αγ. Θεόδωρους
Το απόκρημνο ανέβασμα συνεχίζεται
Κάποια άγρια κατσίκια, ένα κοπάδι που σαφώς το έχει σκάσει από το βοσκό του εδώ και καιρό με βλέπει και δε σαλεύει καθόλου. Όποια μετακίνηση καταφέρνω εγώ σε ένα λεπτό, είναι θέμα μερικών δεπτερολέπτων για αυτά. Δεν είμαι απειλή. Απλά ένας παρείσακτος πλην μαγεμένος επισκέπτης.
Κορυφή και χάζεμα της θέας προς όλες τις κατευθύνσεις.
Προς Βορρά.
Ανατολικά η λίμνη Εύηνου
Θέα από την Κορυφή του Άννινου
Παναιτωλικού μαγείες προς Βορρά. Από Κουκουρεχόπουλο προς Πλατανάκι. Πίσω πιο μακρυά Χελιδόνα και Καλιακούδα
Κουκουρεχόπουλο και στο βάθος Χελιδόνα
Κατάβαση και πορεία από τον επικό χωματόδρομο προς Κόνισκα στις παρυφές του Άννινου. Μαγευτικό απόκρημνο πέρασμα.
Ο μαγευτικός δρόμος που κατηφορίζει προς Κόνισκα
Κόνισκα και επιστροφή στον πολιτισμό. Άσφαλτος.
Κόνισκα guesthouse θα το βρείτε στο ίντερνετ. Ένας ξενώνας αξιώσεων με τρομερή θέα και όλες τις ανέσεις. Ο Κώστας και η Σοφία που τον τρέχουν φροντίζουν για αυτό.
Το πέρασμα του Εύηνου, όπως κατεβαίνει προς τις εκβολές του μας οδηγεί στο Θέρμο. Ανεφοδιασμός εν όψει και όποιες ανησυχίες για την αυτονομία καυσίμου ήδη είχαν εξανεμιστεί προ πολλού. Ο κινητήρας του Fiat μετράει κατανάλωση σε ... smiles per gallon.
Το πέρασμα του Εύηνου
Τριχωνίδα λίμνη.
Αγρίνιο και ραντεβού με τον φίλτατο Θωμά, στην ταβέρνα Πλάτανο για κοψίδια. Πάντα επικό το συναίσθημα του να συνευρίσκεσαι με έναν άνθρωπο που μέσω τηλεπικοινωνίας έχεις μιλήσει πολλές ώρες και τώρα τον έχεις μπροστά σου. Θωμά χάρηκα για τη γνωριμία και ευχαριστούμε για το κέρασμα.
Έχοντας φάει βγαίνουμε Ιόνια οδό και με συνοπτικές διαδικασίες πιάνουμε Άρτα.
Μικρή στάση στη λίμνη Ζηρού και παλιά εθνική προς Γιάννινα.
Αφήνω τον Ντήμη και μπαγκάζια του στο ΚΤΕΛ, τον ευχαριστώ για ένα ΑΡΙΣΤΟ διήμερο και οργανώνω την έκπληξη στην καλή μου.
Σάκοι ορειβατικοί, κάμερες, ρούχα, ανθοδέσμες. Τα πάντα όλα, ρεζουμέ του διημέρου
Το χαμόγελο της μικρής το καλύτερο επιστέγασμα του διήμερου
Ανθοδέσμη για τη γενεθλιάζουσα μαμά, παιχνιδάκι για την μικρή. Το βλέμμα και η έκπληξη της μικρής να με "ανακαλύπτει" πίσω από μια ιτιά, το επιστέγασμα του διήμερου.
Σαν τα Γιάννενα, δεν έχει
Την επόμενη δούλευα το απόγευμα. Προτίμησα να οδηγήσω παρά την όποια κούραση άλλες 3 ώρες μέσα στη βροχή με φόντο την επερχόμενη Μακεδονική καταιγίδα κάνοντας ένα συλλογισμό των όσων σκέφτηκα να επισκεπτώ και του ότι το κατάφερα. Αυτό το όμορφο αίσθημα δικαίωσης και ικανοποίησης που νιώθεις όταν οργανώνεις κάτι δομημένα και αυτό σου βγαίνει.
Οδηγώντας
Γεροί να είμαστε, να αλωνίζουμε. Και του χρόνου... Ή πιο σύντομα.
Στατιστικά ταξιδιού:
1064 χιλιόμετρα,
23:02 ώρες στο δρόμο,
6,3 λτ/100 χλμ μέση κατανάλωση
Χάρτες διαδρομών ενδιαφέροντος:
Κύκλος Ζαγορίου: Χάρτης διαδρομής
Βρυσοχώρι προς Νεραιδόβρυση. Χάρτης διαδρομής
Διάσχιση Οίτης. Χάρτης διαδρομής
Νεοχώρι προς διασταύρωση για Χομήριανες. Χάρτης διαδρομής
Ανάβαση προς Καλιγωμένη. Χάρτης διαδρομής (στο περίπου)
Μάρμαρα προς Γαρδίκι. Χάρτης διαδρομής
Πάσο Σαράνταινας σε fast forward. Χάρτης διαδρομής
Άμπλιανη προς Αράχοβα. Χάρτης διαδρομής
Μεσοκώμη και Άννινος. Χάρτης διαδρομής
Σημεία διανυκτέρευσης:
"Παντελέξαρχο". Είναι ένα πλάτωμα στο δασικό δρόμο Πάδων προς Σμόλικα. Στα 1500μ ψηλά. Διανυκτέρευση με την οικογένεια.
Πλάτωμα κοντά στον Άγιο Μηνά Βρυσοχωρίου. Υψόμετρο 820μ. Διανυκτέρευση πριν το μεγάλο διήμερο του ταξιδιού.
Εκκλησία Αγίων Αποστόλων, έξω από την Αράχοβα. Υψόμετρο 900μ. Διανυκτέρευση πατριδογνωσίας.
Σημεία ενδιαφέροντος:
Λιβαδιές: Οίτη 1820m υψόμετρο.
Πάσο Οίτης: σημείο μέγιστου υψόμετρου 1950m υψόμετρο
Άγιοι Απόστολοι: Νεοχωρίου Φθιώτιδας, 1650m υψόμετρο
Ύψωμα Καλιγωμένης: Σύνορο Φθιώτιδας - Φωκίδας. 1730m υψόμετρο
Πάσο Σαράνταινας: 1800m υψόμετρο
Άννινος: 1700m υψόμετρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου