Σωτήριον έτος 2020. Πάσχα, πέρασε και αυτό καθώς περνώ τις τελευταίες διορθώσεις του κειμένου. Το θαύμα της Ανάστασης το βιώσαμε με πολύ διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά. Και εδώ, παίρνοντας φόρα, συνεχίζουμε την ιστορία των ταξιδιών μου την περίοδο που είχα το fiesta st, τον τιράντα.
Η συνέχεια αυτού του μέρους όπως θα δείτε δεν έχει τόσες πολλές "πρώτες" διαδρομές και περάσματα, ίσως όχι τόσο επικά όσο η αμέσως προηγούμενη φάση, αλλά έχει περισσότερες γνωριμίες, περισσότερη φύση και, άποψή μου, πολύ πιο δημιουργικά φωτογραφικά κλικ.
Η συνέχεια αυτού του μέρους όπως θα δείτε δεν έχει τόσες πολλές "πρώτες" διαδρομές και περάσματα, ίσως όχι τόσο επικά όσο η αμέσως προηγούμενη φάση, αλλά έχει περισσότερες γνωριμίες, περισσότερη φύση και, άποψή μου, πολύ πιο δημιουργικά φωτογραφικά κλικ.
02. Εξερευνώντας. Μέρος 2ο.
2011 προς 2012. Με τα χαρμόσυνα του ότι βρέθηκε αμήν δουλειά, μετά από μόλις ένα γεμάτο χρόνο ανεργίας, ξεκίνησα ως ηλεκτρολόγος στη δουλειά των Φωτοβολταϊκών. Πολλά πράματα να μάθω σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Θυμάμαι ακόμα και τώρα, 1η μέρα στη δουλειά, ΔΕΗ δυτικά να υποβάλλω κάπου 6 αιτήσεις συμψηφισμού για 10άρια επί στέγης. Αυτό ήταν για εκείνη τη μέρα. Εντελώς αγχωμένος γιατί έκανα διαδικασίες στα τυφλά, αλλά με είχαν νουθετήσει τι και πώς πρέπει να γίνει, αλλά και με την ευχαρίστηση ότι την άλλη μέρα, πάλι χαράματα και με ιδανικό καιρό θα έφευγα για Γιάννενα, και αμήν με την τσέπη "γεμάτη".
Παραμονή πρωτοχρονιάς, ξεκίνησα πρωί στην πιο "απότολμη" όσον αφορά χιονισμένη μου διαδρομή, με τα ταλαίπωρα πλέον Eagle F1 και στην Εγνατία οδό σε σημεία με 5-6 πόντους χιόνι. Συνετά σε ένα σημείο πριν τα ανεμοσούρια της Κοζάνης έκατσα και περίμενα καρτερικά το εκχιονιστικό να καθαρίσει σε σημείο που να μη χρειαστώ να βάλω κουβέρτες.
Λίγο μετά την έξοδο Πτολεμαΐδας.
Περιμένοντας τον αποχιονισμό.
Αισίως λίγο παραπέρα τα πράγματα ήταν πιο προσιτά με την αυγή να με βρίσκει πριν τα Γρεβενά.
Έχοντας πάρει πληροφορία ότι ο δρόμος εκτός Εγνατίας οδού αποχιονίζεται, τόλμησα το κλασσικό πέρασμα από Κρανιά Μηλιά Μέτσοβο. Αρχικά περνώντας από χαμηλά υψόμετρα με τη "νυσταγμένη" μπλε χιονάτη πλάση.
Με τον Μητροπάνο στο στερεοφωνικό και λίγο μπούρου μπούρου
Λατρεία!
Στο κλασσικό S σημείο
Τα λάστιχα κατέβαλαν κάθε φιλότιμη προσπάθεια να εκμεταλλευτούν τα αχιόνιστα patches του δρόμου, ιδίως σε στροφές, αλλά στην παρατεταμένη τελική ανηφόρα ένα transporter 2ης γενιάς με περνάει αέρα πατέρα και κάπου σε 1500μέτρα υψόμετρο...
...Συνετίστηκα και φόρεσα τις κουβέρτες.
Ακόμη και τα λιγοστά κλικ ήταν δύσκολα, δεδομένου του ότι για να κατέβω "προσπαθούσα" να μη γλιστράω κρατώντας με από το αμάξι. Δε φαντάζεστε παγοδρόμιο... Αισίως έβγαινε ο ήλιος.
Αλάτια και ταλαιπώρια.
Απόλαυση το λιώσιμο των χιονιών όπως αυτά πέφτανε από τις γραμμές. Η επιστροφή έγινε δεύτερη του νέου έτους από τον ίδιο δρόμο.
Από μια επίσκεψή μου Χαλκιδική.
Τέλος του μήνα Γενάρη ξανά προς Γιάννενα. Το καλό με τη δουλειά ήταν ότι μου άφηνε ελεύθερα τα Σ.Κ. Χωρίς χιόνια αυτή η διάβαση, αλλά ακόμα πιο κρύο (κάπου -8 - 9) το πέρασμα από τον κλασσικό δρόμο μου δίνει δυο από τα πιο αγαπημένα μου κλικ. Το πρώτο με τα πίσω φώτα ομίχλης αναμμένα μη τυχόν και έρθει κανεις ... λέμε τώρα...
Προσέξτε (σε φουλ ανάλυση με κλικ) πώς φαίνεται το παγωμένο χιόνι σαν στρασάκια
Στα Γιάννενα
Με παρέα στα κλειστά ήδη Saturn
Κάπου εδώ χρονικά αλλάζω τα Eagle F1 και βάζω τα Dunlop SP 9000 απλά γιατί τα βρίσκω σε καλή τιμή. Μέτρια, μη ιδανικά για το αμάξι, αλλά χωρίς να προβληματίσουν πουθενά και με αρκετά καλή απόδοση στο βρεγμένο. Δοκιμάζονται στα πέριξ Θεσπρωτίας - Πάργας και στην επιστροφή από άλλη μια βόλτα Γιάννενα από Κόνιτσα - Πεντάλοφο.
Εγκαταλελειμμένο σπίτι στη Θεσπρωτία
Στύλοι στον Κόνιτσας - Κοζάνης
Επίσης, νέο "παιχνίδι" και καλά για τη δουλειά, Sigma 30mm f1.4.
Πολλές βόλτες σε περιοχές κοντά και λίγο μακρύτερα από Θεσ/νίκη για "έναρξη" συστημάτων φωτοβολταϊκών, συνοδευόταν από καλή παρέα και κάποια φωτογραφικά κλικς.
Προς Καβάλα, από την παλιά εθνική οδό...
Κάποιες σε πιο κοντινούς προορισμούς
Σαββατοκύριακων συνέχεια, εδώ με το Χρήστο σε διαδρομή Θεσσαλονίκη - Νευροκόπι - Καβάλα (διανυκτέρευση) - ΠορτοΛάγος - Κομοτηνή - Μ. Δέρειο στα αιολικά πάρκα - Άρδας και επιστροφή Θεσσαλονίκη. Θεματικό αφιέρωμα το λοιπόν...
Πατάτα Νευροκοπίου
Αγαπημένο κλικ με φόντο τον μυτερό Αη Παύλο
Φωτογραφίζοντας τα φλαμίγνκο στο Πορτο Λάγος
Στα ανηφόρια κατηφόρια προς Μ. Δέρειο και στα πέριξ των ανεμογεννητριών
Υπό κλίμακα
Με το Χρήστο κοντά στα σύνορα
Στον Άρδα με αναπάντεχη κόκκινη παρέα
Συνοψίζω με 2 αγαπημένα κλικ του Χρήστου.
Ένα που κοσμούσε το διάκοσμο του σπιτιού του πατέρα μου.
και αυτή, λατρεμένη δικιά μου. Ξεκούραση στη μπαριέρα που ήταν ζεστή ακόμα από το κάψιμο του ήλιου της ημέρας ακούγοντας τις συστολές καθώς κρυώνουν.
Στη συνέχεια μια βόλτα που χρωστούσα στον πατέρα μου στα Γιάννενα (αν και όσο εύκολα έφευγα εγώ για βόλτες, τόσο δύσκολα τον σήκωνες τον κυρ Γιάννη).
Αγαπημένο πορτρέτο, ελέγχοντας την κίνηση πίσω
Κλασσική σημείο στάσης, για τσιγάρο αυτή τη φορά...
και στροφάτη επιστροφή με ολίγον μόνο τι στριψίματος.
Αρχές Απριλίου και στα πλαίσια εκπαίδευσης από εταιρία φωτοβολταικού υλικού κατεβαίνω προς Αθήνα σε ένα μεγάλο ταξίδι που θα παρουσιαστεί αναλυτικά, γνωρίζω τον Κωστή Sinanai. Με δυσκολία μεν, αλλά επίμονος ο Κωστής με πείθει να κατέβουμε Διμηνιό εκεί στα πέριξ γνωρίζω και το Θύμιο. Η επίσκεψη περιελάμβανε στροφάτη βόλτα προς Στυμφαλία, πέρασμα από Καστανιά Γκούρα (φαγητό εκεί) και επιστροφή από Τρίκαλα Κορινθίας. Άριστη η παρέα. Άριστη και η βραδυνή διαμονή στο Διμηνιό, και την επόμενη μέρα επική καταγραφή της ορεινής Ναυπακτίας. Διμηνιό, γέφυρα Ρίου Αντίρριου,
Κατεβαίνοντας από Φάρσαλα
Πέριξ Στυμφαλίας
Κωστής και Θύμιος ελέγχουν το χάρτη για επόμενο προορισμό
Και τα 2 μπλε... υπέροχα!
Και της επόμενης ημέρας, εν τάχει...
Στάση πάνω από τον Πλάτανο...
Λίγο πάνω από τη λίμνη Εύηνου, προς Αράχοβα
Στο δρόμο για Φουρνά
Δυτικο-Μακεδονίτικη η επόμενη βόλτα. Πέρασμα από ακόμη περισσότερα χωριά που μου είχαν διαφύγει.
Στο φρέσκο δαιμονισμένα όμορφο κομμάτι Καλλονής Δοτσικού Γρεβενών
Το γεφύρι Μαέρης ή Παλιομαγέρου κοντά στο Δασύλλιο Γρεβενών
Έξω από το Δασυλλιο Γρεβενων
Το Δίλοφο Κοζάνης
και στη συνέχεια καταγραφή της διαδρομής Γρεβενών - Σαμαρίνας - Κόνιτσας.
... στα σχεδόν 1700 ψηλά.
Βόρεια του Σμόλικα
Μέσα Απρίλη, Πάσχα 2012 και αποδεχόμαστε την πρόσκληση για ένα πάσχα αλλού... Στα μέρη του Χρήστου. Στην Κέρκυρα. Δεν είχα πάει ποτέ και ήταν πάρα πολύ όμορφα. Στο πρόγραμμα όλα τα κλασσικά, περπάτημα στα καντούνια, μπότηδες, γευσιγνωστικές δοκιμές, μπάντες παντού, βόλτα και στο Νότιο και στο Βόρειο μέρος. Ήταν ένα τετραήμερο, πολύ διαφορετικό. Ευχαριστούμε Χρήστο. Για αλλαγή ο τιράντας σε αυτό το ταξίδι πήρε ρεπώ.
Στον Άγιο Γόρδιο, σε αγριεμένο σκηνικό
Επιτάφιοι στην Κέρκυρα, 2012
Επόμενο στο καλεντάρι των διαδρομών, καταγραφή διαδρομής Καβάλας προς Ξάνθη από τα βουνά. Όρη Λεκάνης.
Στις στενωσιές
Η Λεκάνη ανάμεσα... στα όρη Λεκάνης
Και αναγνώριση του φρεσκοστρωμένου κομματιού Κομνηνών - Τοξοτών.
Αρχές του Μαΐου και έκτακτη βόλτα Γιάννενα για συμμετοχή σε μια έκθεση Φωτοβολταικών. Κλασσικά πατήματα απόβροχου, με τον τιράντα να γράφει αισίως 200.000 στο κοντέρ
Όχι τόσο τυχερό κλικ, είχα ψοφήσει στο burst.
Επιστροφή, στον Κωνσταντίνο, στην πρώτη από τις αρκετές μου επισκέψεις με διαμονή στο σπίτι του στο Βαλομάνδρι. Εκείνη η βόλτα...
Α, ρε π...τάνα ζωή πώς τα φέρνεις...
Στο πρόγραμμα μετά ήταν οι Πάδες, έχοντας "πολύ καιρό" να πάμε. Επέστρεψα Θεσ/νίκη για δουλειά και ξανά το επόμενο σ/κ πήγα ξανά. Το δρομολόγιο ήταν Θεσσαλονίκη - Δεσκάτη - Νότια και μετά βόρεια Γρεβενά - Σμίξη και χωριό.
Από την πίσω μεριά του Ολύμπου για Ελασσόνα
Ανεβαίνοντας τα νότια Γρεβενά
Αυτά τα κομμένα πλάνα των τηλεφακών...
Ανεβαίνοντας προς χιονοδρομικό Βασιλίτσας
Φουλ στα γιγαντιαία μαυρόπευκα
Επίσης, από το ράφι του StavrosG στα χέρια μου ο Sigma 120 - 400 να δίνει πλάνα απομόνωσης φόντου, μια τεχνική απεικόνισης που ποτέ δε βαριόμουνα .
Και τα dunlop να φωνάζουν "απόσυρσηηη"
Εκείνο το σαββατοκύριακο είχα την τύχη να πετύχω μακράν τις πιο καθαρές φωτό στο χωριό. Σε φάση που κοίταζα απέναντι και δε το πίστευα.
Η κορυφή Πλόσκος της Τύμφης
Αχ αυτή η Τύμφη...
Καρτ ποστάλ
Βολτάροντας στο Βρυσοχώρι απέναντι
Παιχνίδια των συννέφων
Ο Βλάχος μας λέει τις ιστορίες του χωριού
Άλλη μια βόλτα "Φωτοβολταική" σε Καβαλιώτικο παράλιο χωριό, και στον ορίζοντα αυτό: (Δεν είχα ξαναδει ποτέ!)
Τριήμερο του Αγίου Πνεύματος σηματοδοτεί στο χρονικό μου την αρχή του καλοκαιριού. Απολαμβάνοντας το ολόγιομο φεγγάρι σε πολλές φάσεις του. Καταγράφοντας όλη την {20}
Με ήλιο και γλίτσα και μέτρια λάστιχα...
ΟΚ, ο ήλιος εδώ φτάνοντας Γιάννενα
Μέσα από τα δέντρα της Πίνδου
Το βλέπετε;
Γυρίζοντας...
βιδεο
και επιστρέφοντας εναλλακτικά...
Λίμνη πηγών Αώου
Ακόμα ένα κατέβασμα στην Αθήνα, πιο αστραπιαίο αυτή τη φορά. Φόρτωμα μια βαλίτσα, μαξιλάρι (πάντα στις αποσκευές μου όπου και να πάω) άδεια προαναχώρησης κάθε φορά κανένα δίωρο πριν. Σταματούσα στο πρώτο διαθέσιμο πάρκινγκ και θυμόμουν πόσο μου άρεσε αυτή η αίσθηση του οτι έβγαζα τα ρούχα της δουλειάς, έβαζα ένα σωρτς και μια φανέλα και κατέβαινα από αγαπημένες παλιές εθνικές οδούς.
Η επιστροφή έγινε από Αθήνα - Φυλή - Βοιωτία - Θίσβη - Κυριάκι - Ιτέα - Γαλαξίδι - Ναύπακτο και πέρασμα για καταγραφή από την διαδρομή Αστακού Πάλαιρου στο δρόμο για Γιάννενα. Ένα επικό ταξίδι που πάλι αυτό το παράλιο τμήμα, μια απόλαυση για οδήγηση...
Κάπου αν δε κάνω λάθος στα όρια Αττικής - Βοιωτίας
Η θέα από το Κυριάκι προς Στείρι, στο κέντρο το ύψωμα του Όσιου Λουκά του Στειριώτη
Υπερ υπερ υπερ λατρεμένο κομμάτι δρόμου
Μπαίνοντας στο παραλιακό κομμάτι, είχα καεί. Απαραίτητα...
Στάση για βουτιά
Τα απαραίτητα για μια βουτιά...
Ακολουθούν αρκετές καλοκαιρινές επισκέψεις στη Χαλκιδική, η δουλειά φορτώνει συνεχώς, ακούγονται μέτρα για μείωση της ταρίφας κάτι που θα έβαζε ταφόπλακα στις ζητήσεις φωτοβολταικών. Το όλο πράγμα είχε ξεκινήσει λάθος κατ' εμέ, αλλά αυτό είναι μεγάλη κουβέντα και όχι εντός θέματος.
Στην όλη κουβέντα του πράγματος, αποφασίζεται, μάλλον εδραιώνεται η απόφασή μας για Κρήτη τον 15Αύγουστο. Ατυχώς θα έλεγα δεν επιλέξαμε να πάρουμε τον τιράντα, αλλά μας κέρδισε η ευελιξία του Fiat Panda του πατέρα, που με λίγα χιλιόμετρα (είχε δεν είχε 2-3000 στο κοντέρ) αναζητούσε ένα ταξίδι. Και ήταν μακράν το πιο οικονομικό της παρέας.
Επίσης, εκεί κάπου, αρχίζοντας να μεγαλώνει η κάψα μου για ορειβασίες και φυσιολατρία, η επαφή μου με το panoramio και το Flickr, που δειλά δειλά έκανα τα πρώτα μου βήματα, με φέρνουν σε επαφή με ένα παιδί. Το Δημήτρη.
Λάτρης της φύσης, σε σημείο που θα περπατούσε ξυπόλητος στα βουνά. Γιατί το λατρεύει. Η καταγωγή του από το Πάπιγκο και η γνώση του για το βουνό της Τύμφης μας έφερε σε επαφή και πήραμε τα βουνά μαζί, προς το τέλος του Ιουνίου. Έκτοτε λίγο πολύ "αντικατέστησε" το Χρήστο, ο οποίος σιγά σιγά έπαιρνε πτυχίο και άφηνε τη Θεσσαλονίκη με πάμπολλες βόλτες (σίγουρα περισσότερες, όχι όμως τόσο extreme όσο αυτές του Χρήστου, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι γιατί, εξάλλου, με πέτυχε και σε ποιο σφιχτή οικονομική φάση). Και ναι είναι ο παρεξηγημένος συνοδηγός της πατριδογνωσίας του 2018, με τον οποίο έχω τις καλύτερες των σχέσεων ακόμα και τη στιγμή που γράφω.
Ανάβαση Δρακόλιμνης Τύμφης το λοιπόν, θα παρουσιαστεί αναλυτικά όπως της αξίζει, σε ξεχωριστό άρθρο. Μαζί με Νατάσα και Δημήτρη. Η παρέα τόσο σωστή, που αποφασίσαμε το επόμενό μας εντός ολίγου καιρού. Δεν ήξερα καν οτι μέναμε και στο ούτε χιλιόμετρο απόσταση...
Στα του τιράντα τις μικρές περιηγήσεις, αρκετός Χολομώντας, έρημος το καλοκαίρι. Η φυλλωσιά του δάσους και τα λίγο ξέφωτα μου φέρνουν στο μυαλό το τραγούδι "spotlight kid".
και επιστρέφοντας στην ... κλασσική Χαλκιδική
Μπαίνοντας στη φάση καταγραφής διαδρομών, εδώ στην αγαπημένη {14} της Δράμας - Ξάνθης.
Κάπου το θέμα των χαμηλών αναρτήσεων άρχισε να με κουράζει, αφού όπως κ για παράδειγμα σε αυτή τη βόλτα σε κάτι χωριά έξω από Γιάννενα, με το ζόρι κατάφερνα να περάσω. Για την ιστορία είμαι κοντά στη Λίππα.
Ο Ιούλιος κύλησε χωρίς ιδιαίτερα τολμήματα, καθότι οργανώναμε το μεγάλο ταξίδι στην Κρήτη του Αυγούστου. Αυτό δε μας εμπόδισε για λίγο κλασσικό βουνό και θάλασσα. Σε ένα από τα πήγαινε προς Χαλκιδική είχα και ένα ατυχές meeting με ένα cx-7 το οποίο έβγαινε κάπως απρόσεχτα από διασταύρωση. Πταίσμα το οποίο σιάχτηκε μετά από ένα μήνα μεσώ ασφαλιστικών.
Τέλος μήνα επική συνάντηση με Κωνσταντίνο και Κωστή, εδώ στο Κοτρώνι για φαΐ στην καταπληκτική ακόμα και στις μέρες μας ψησταριά Εύοινος.
Στα στροφιλίκια οι προαναφερθέντες άπιαστοι και εγώ με τα λάστιχα στα μαύρα τους χάλια, εδώ στο τελευταίο τους κλικ πριν αλλαχτούν με μια τετράδα Yokohama S drive.
Αύγουστος 2012 και με το Panda του κυρ Γιάννη, το γνωστό ως "ποντίκι", ξεκινώ φορτωμένος για Γιάννενα. Δεν επεκτείνομαι και εδώ καθώς οι βόλτες με το "ποντίκι" αναλύονται σε ξεχωριστό άρθρο. Κάποιες βόλτες ως μονή Κηπίνας - Μπάρο, και συνάντηση με το Δημήτρη, 2 μέρες πριν ξεκινήσει το κατέβασμα στο επικό ταξίδι της Κρήτης για διανυκτέρευση κάτω από τα αστέρια, στη Δράκόλιμνη του Σμόλικα στα 2100 μέτρα ψηλά.
Ένα τόλμημα που ευόδωσε, χωρίς μεγάλη εμπειρία μεν, αλλά με σωστή προετοιμασία εκατέρωθεν. Το πρωί ανεβήκαμε και στην κορυφή του βουνού. Τα καταφέραμε απλά η πρωινή καταχνιά / μουντή ατμόσφαιρα προσπαθούσε να μας ξενερώσει τα μέγιστα. Το κατέβασμα ήταν περπατητό και μεγάλη ταλαιπωρία καθότι, καύσωνας στην περιοχή, στο χωριό και μόνο είχε 34 βαθμούς.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα που ήμασταν Κρήτη ο Τιράντας παρέμεινε στα χέρια του κυρ Γιάννη. Επιστρέφοντας από Κρήτη έλαβε χώρα το πρωτόκολλο παράδοσης παραλαβής με τα αμάξια να επιστρέφουν στους νόμιμους κατόχους τους.
Επίσης όσο λείπαμε Κρήτη, όντως αλλάξαν τα μέτρα στο νόμο των Φωτοβολταικών και λίγο πολύ ήρθε το τέλος στα εργασιακά μου. Άλλη μια φορά. Όχι άμεσα, αλλά βλέποντας το προσωπικό δυναμικό να χάνει 2 βασικούς παίχτες άρχισα και εγώ να μη πιστεύω στη συνέχεια. Και όντως το πολύ στο δίμηνο αποχώρησα και εγώ.
Ως τότε. Βόλτα Καβάλα, επίσκεψη στον Ιάκωβο.
Drone ή σκαρφαλωμένος στο δέντρο;
Στη γέφυρα της λίμνης Κατάφυτου
Μια μέρα γυρίζοντας από ψώνια στη γειτονιά, μου σκίζεται μια σακούλα, ένα αυγό μας άφησε από την 6άδα αλλά κάτι άλλο ειναι αυτό που τραβάει την προσοχή μου. Το χαρακτηριστικό σπάσιμο στο προβολάκι ομίχλης συνοδηγού. Λείπει! Το πλαστικό "έφτιαξε". Σε σημείο που "δε το πίστευα" και πήγα να δω μήπως είναι του οδηγού. Όχι... Αλλά εκεί λείπει η κλασσική γρατσουνιά.
Και ξαφνικά εδώ που τα λέμε, σαν να ήταν παρά - γυαλισμένη όλη η μάσκα. Σαν φρεσκοβαμμένη θα έλεγα. Παρκάροντας σπίτι βλέπω οτι και το φτερό του συνοδηγού σαν να είναι ένα απειροελάχιστο τόνο πιο ζωντανό χρώμα και ως δια μαγείας γυαλιστερότατο.
Τηλέφωνο τον κυρ Γιάννη. Με το ζόρι του απέσπασα την πληροφορία οτι είχε μια "επαφή" με αγροτικό με αποτέλεσμα αλλαγή μπροστά μάσκας και φτερού. Ξεπαρκάροντας κ βγαίνοντας από το πάρκινγκ, το χαμηλό κάθισμα του περιόρισε την συγκεκριμένη γωνία που έπρεπε.
Μυστικό μαζί του έχει κρατήσει πού το έβαψε, πού έγινε το "μοντάζ" και το βάψιμο όπως και το κόστος. Με διαβεβαίωσε ότι μηχανικά δεν υπήρχε κάτι που χτύπησε (θα το καταλάβαινα και εγώ άλλωστε). Τον ξέρω καλά τον κυρ Γιάννη, δεν υπήρχε έστω και μια πιθανότητα αν π.χ. σιαχνόταν με μικρότερο κόστος (μη αλλαγή προφυλακτήρα π.χ.) να το επέλεγε. Για να μη με στεναχωρήσει...
Βόλτα Χολομώντα με το φίλο Χρήστο, αλλά αυτή τη φορά με δικό του αμάξι!
Ο Σεπτέμβρης τελειώνει και μαζί τελειώνω και εγώ από τη δουλειά. Ακόμα μια βόλτα προς Γιάννενα, μέσω Κωνσταντίνου και Βαλαμάνδρι στο κλασσικό "project" της βραδιας, εκείνος τα κοψίδια, εγώ το κόκκινο κρασί. Και την επόμενη μέρα το πρωί αναχώρηση, με φιλική συμμετοχή του Κων/νου ως ένα σημείο.
Η "ευχή" της μαυροφορεμένης γριάς. Περπατούσε μόνη, μάλλον θα φύλαγε τα λιγοστά πρόβατα κάτω από τον δρόμο.
Άνεργος ξανά, ξαποσταίνω και εγώ για λίγο στα Γιάννενα, επιστροφή μέσω Κόνιτσας Πεντάλοφου...
και επιστροφή από το πρόσφατα δοσμένο κομμάτι μεταξύ Δοτσικού και Επταχωρίου. Ένα πραγματικό επικό σκηνικό άριστης ασφάλτου και χάραξης, στη μέση του πουθενά.
Και στο καπάκι μικρό "οδηγικό" μήτινγκ με τα παιδιά του Fiesto φόρουμ (μην πίνουμε μόνο καφέδες και γυαλίζουμε λαμαρίνες, ας ξύνουμε και λίγο λάστιχο) στην αγαπημένη διαδρομή Σερρών Βροντούς. Μένω Καβάλα και γυρίζω από Ελαιοχώρι / Παγγαίο . Στην Καβάλα έχω την τιμή να γνωρίσω το Γιώργο που και αυτόν έχω γνωρίσει από το 4τΦ.
και επιστροφή από την άλλοτε κραταιά σε κίνηση και κόσμο Κυανή Ακτή στην Ασπροβάλτα.
Ολίγη από Χαλκιδική ". Τελευταία μπάνια.
Αποδοχή πρόσκλησης του Γιώργου από Καβάλα για αλώνισμα Μακεδονίας.
Γκαζωτό πέρασμα από το Δοτσικό - Επταχώρι με ταχύτητα μεν, αλλά και προσοχή και σύνεση, και έπειτα ανάβαση στην Αετομηλίτσα, από τα υψηλότερα χτισμένα χωριά της Ελλάδας.
Και κάπου εδώ έρχεται ένα ευχάριστο, η γυναίκα προσλαμβάνεται ως εποχιακή στον ΕΛΓΑ, στα Γιάννενα. Το οποίο για μας μεταφράζεται ότι οι αποφάσεις για γάμο πηγαίνει αναγκαστικά λίγο μετά (Οκτώβρη '13) και για σενιάρισμα σπιτιού και ... voila ευκαιρία για περισσότερα πάνε έλα στα Γιάννενα!
Στο χωριό για ένα φθινοπωρινό διήμερο.
Μέσα Οκτώβρη και μονοήμερη βόλτα, Χαλίκι Ανήλιο - και άνω τουρ Ασπροπόταμου.
Επιστροφή από Δεσκάτη - χωριά κοντά στα Καμβούνια Όρη σε κάτι χωριά που αν πας χωρίς πλοήγηση είναι σκέτο χάσιμο. Όπως και συνέβη σε ένα πολύ παλιό μου ταξίδι, προ Τιράντα εποχή.
Τριήμερο 26-28 Οκτώβρη αποφασίσαμε εκδρομή Πρέσπες. Αν και η παραμονή / μετάβαση προς Γιάννενα ήταν άψογη καιρικά.
και πέρασμα από τα ξεχασμένα χωριά μεγάλου Περιστερίου - Γότιστας.
Η εκκίνηση του ταξιδιού προς Πρέσπες ήταν απίστευτα διαφορετική. Πέρασμα από Νεστόριο προς ενδότερα νομού Καστοριάς.
Πρώτη μας επαφή με τα Κορέστεια, μάλλον σε κατάλληλη καιρική συνοδεία. Χωριά που κατά κύριο λόγο εγκαταλείφθηκαν, και το πλίθινο - αχυρένιο της κατασκευής τους δίνει ένα πολύ διαφορετικό χρώμα. Τα σπίτια που βλέπετε, κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται πλέον ως αποθήκες αχύρου, ζωοτροφών κτλ. και ως φόντο ανήσυχων φωτογράφων.
Το πλάνο ήταν να μείνουμε 2 βράδυα στους Ψαράδες. Άφιξη στους Ψαράδες
Δεδομένου του ότι ήταν παραμονή της 28ης Οκτώβρη, υπήρχαν πολλά εκδρομικά (πάντα συμβάινει αυτό τέτοια εποχή) από κάθε μεριά της Ελλάδας. Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας στου οποίο το κατάλυμμα μέναμε μας έδωσε τα κλειδιά, δωμάτιο με θέα και μας είπε "κάντε λιγο υπομονή να φύγει ο κόσμος και σας περιποιούμαι μετά". Όπως και συνέβη βραδάκι φάγαμε τις σπεσιαλιτέ, γριβάδι πέστροφα και τα απίστευτα (ακομα κ τώρα τα θυμάμαι) γεμιστές πιπεριές φλωρίνης με τουρσί και πολλά άλλα.
Την επόμενη μέρα οριακά προλάβαμε (πρώτοι ξυπνήσαμε) τα άσχημα καιρικά φαινόμενα και πριν τη καταιγίδα προλάβαμε την περιήγηση στα ασκητάρια.
Στη συνέχεια γίναν κάποιες βόλτες στα πέριξ, όπως Αγ. Αχίλλειο, Αγ. Γερμανό για καφέ, και Βροντερό.
Γενικά άσχημος ο καιρός, αλλά είχαμε το τυχερό που όπου κατεβαίναμε για περιήγηση έκοβε, χαρακτηριστικά.
Επιστροφή το βράδυ με άψογο κρασάκι στο καθιστικό του ξενώνα / ξενοδοχείου με όμορφη κουβέντα με το γιο του ιδιοκτήτη στο έρημο πλέον από επισκέπτες χωριό.
Επόμενη μέρα, να ανοίγεις το παράθυρο να πίνεις καφεδάκι με 5-6 βαθμου΄ς κελσίου και να βλέπεις αυτό...
Αναχώρηση, εδώ η ασυνήθιστη ποικιλία αγελάδων που ειναι μικρόσωμες
και στο άλλο άκρο, οδεύοντας προς Πισοδέρι, το μεγαλύτερο γουρούνι που έχω δει ποτέ μου...
Γιάννενα να αφήσω γυναίκα και επιστροφή Θεσ/νικη από Βόιο.
Φωτογράφιση Χολομώντα με 106 και γνωριμία με τον ψηλό κάτοχό του.
Και να μην αφήσουμε το μπλε παραπονεμένο...
Ακόμα ένα σ/κ στο χωριό. Πηγαίνοντας από Μπάρο στις χειρότερες των καταστάσεων, με καταγραφή διαδρομών...
Απίστευτα σκηνικά σε μια από τις πιο φωτογραφογενείς επισκέψεις στο χωριό.
και επιστροφή την επόμενη μέρα από το άκυρο της Βασιλίτσας!
Δεκέμβρης και γνωριμία με το Γιάννη από Πτολεμαΐδα.
Με τη" ντροπή" της Πίνδου να τρώει ακόμα ένα άκυρο (δεν είχα καν κουβέρτες), εδώ ΔΕΝ πηγαίνω από το γνωστό σημείο προς Γιάννενα.
Η επιστροφή έγινε σε ηρεμότερα καιρικά φαινόμενα μου δίνει τρομερό σκηνικό. Επιστροφή με τη γυναίκα προς Θεσ/νικη για την εβδομάδα της πρωτοχρονιάς.
Και καλωσήρθες 2013. Με τα τέλη κυκλοφορίας στον ουρανό, εμένα (μόνο) άνεργο η απόφαση να μείνει στους δρόμους κομβική. Αλλά θετική.
Στην όλη κουβέντα του πράγματος, αποφασίζεται, μάλλον εδραιώνεται η απόφασή μας για Κρήτη τον 15Αύγουστο. Ατυχώς θα έλεγα δεν επιλέξαμε να πάρουμε τον τιράντα, αλλά μας κέρδισε η ευελιξία του Fiat Panda του πατέρα, που με λίγα χιλιόμετρα (είχε δεν είχε 2-3000 στο κοντέρ) αναζητούσε ένα ταξίδι. Και ήταν μακράν το πιο οικονομικό της παρέας.
Επίσης, εκεί κάπου, αρχίζοντας να μεγαλώνει η κάψα μου για ορειβασίες και φυσιολατρία, η επαφή μου με το panoramio και το Flickr, που δειλά δειλά έκανα τα πρώτα μου βήματα, με φέρνουν σε επαφή με ένα παιδί. Το Δημήτρη.
Λάτρης της φύσης, σε σημείο που θα περπατούσε ξυπόλητος στα βουνά. Γιατί το λατρεύει. Η καταγωγή του από το Πάπιγκο και η γνώση του για το βουνό της Τύμφης μας έφερε σε επαφή και πήραμε τα βουνά μαζί, προς το τέλος του Ιουνίου. Έκτοτε λίγο πολύ "αντικατέστησε" το Χρήστο, ο οποίος σιγά σιγά έπαιρνε πτυχίο και άφηνε τη Θεσσαλονίκη με πάμπολλες βόλτες (σίγουρα περισσότερες, όχι όμως τόσο extreme όσο αυτές του Χρήστου, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι γιατί, εξάλλου, με πέτυχε και σε ποιο σφιχτή οικονομική φάση). Και ναι είναι ο παρεξηγημένος συνοδηγός της πατριδογνωσίας του 2018, με τον οποίο έχω τις καλύτερες των σχέσεων ακόμα και τη στιγμή που γράφω.
Η θέα προς Δύση
H θέα προς Ανατολή
Ανάβαση Δρακόλιμνης Τύμφης το λοιπόν, θα παρουσιαστεί αναλυτικά όπως της αξίζει, σε ξεχωριστό άρθρο. Μαζί με Νατάσα και Δημήτρη. Η παρέα τόσο σωστή, που αποφασίσαμε το επόμενό μας εντός ολίγου καιρού. Δεν ήξερα καν οτι μέναμε και στο ούτε χιλιόμετρο απόσταση...
Στα του τιράντα τις μικρές περιηγήσεις, αρκετός Χολομώντας, έρημος το καλοκαίρι. Η φυλλωσιά του δάσους και τα λίγο ξέφωτα μου φέρνουν στο μυαλό το τραγούδι "spotlight kid".
Για προσέξτε αυτή τη γρατσουνιά κάτω από το προβολάκι ομίχλης...
και επιστρέφοντας στην ... κλασσική Χαλκιδική
Μπαίνοντας στη φάση καταγραφής διαδρομών, εδώ στην αγαπημένη {14} της Δράμας - Ξάνθης.
Ένα από τα πολλά γεφύρια στο νομό Ξάνθης.
Κάπου το θέμα των χαμηλών αναρτήσεων άρχισε να με κουράζει, αφού όπως κ για παράδειγμα σε αυτή τη βόλτα σε κάτι χωριά έξω από Γιάννενα, με το ζόρι κατάφερνα να περάσω. Για την ιστορία είμαι κοντά στη Λίππα.
Ο Ιούλιος κύλησε χωρίς ιδιαίτερα τολμήματα, καθότι οργανώναμε το μεγάλο ταξίδι στην Κρήτη του Αυγούστου. Αυτό δε μας εμπόδισε για λίγο κλασσικό βουνό και θάλασσα. Σε ένα από τα πήγαινε προς Χαλκιδική είχα και ένα ατυχές meeting με ένα cx-7 το οποίο έβγαινε κάπως απρόσεχτα από διασταύρωση. Πταίσμα το οποίο σιάχτηκε μετά από ένα μήνα μεσώ ασφαλιστικών.
Τέλος μήνα επική συνάντηση με Κωνσταντίνο και Κωστή, εδώ στο Κοτρώνι για φαΐ στην καταπληκτική ακόμα και στις μέρες μας ψησταριά Εύοινος.
Στα στροφιλίκια οι προαναφερθέντες άπιαστοι και εγώ με τα λάστιχα στα μαύρα τους χάλια, εδώ στο τελευταίο τους κλικ πριν αλλαχτούν με μια τετράδα Yokohama S drive.
Αύγουστος 2012 και με το Panda του κυρ Γιάννη, το γνωστό ως "ποντίκι", ξεκινώ φορτωμένος για Γιάννενα. Δεν επεκτείνομαι και εδώ καθώς οι βόλτες με το "ποντίκι" αναλύονται σε ξεχωριστό άρθρο. Κάποιες βόλτες ως μονή Κηπίνας - Μπάρο, και συνάντηση με το Δημήτρη, 2 μέρες πριν ξεκινήσει το κατέβασμα στο επικό ταξίδι της Κρήτης για διανυκτέρευση κάτω από τα αστέρια, στη Δράκόλιμνη του Σμόλικα στα 2100 μέτρα ψηλά.
Ένα τόλμημα που ευόδωσε, χωρίς μεγάλη εμπειρία μεν, αλλά με σωστή προετοιμασία εκατέρωθεν. Το πρωί ανεβήκαμε και στην κορυφή του βουνού. Τα καταφέραμε απλά η πρωινή καταχνιά / μουντή ατμόσφαιρα προσπαθούσε να μας ξενερώσει τα μέγιστα. Το κατέβασμα ήταν περπατητό και μεγάλη ταλαιπωρία καθότι, καύσωνας στην περιοχή, στο χωριό και μόνο είχε 34 βαθμούς.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα που ήμασταν Κρήτη ο Τιράντας παρέμεινε στα χέρια του κυρ Γιάννη. Επιστρέφοντας από Κρήτη έλαβε χώρα το πρωτόκολλο παράδοσης παραλαβής με τα αμάξια να επιστρέφουν στους νόμιμους κατόχους τους.
Επίσης όσο λείπαμε Κρήτη, όντως αλλάξαν τα μέτρα στο νόμο των Φωτοβολταικών και λίγο πολύ ήρθε το τέλος στα εργασιακά μου. Άλλη μια φορά. Όχι άμεσα, αλλά βλέποντας το προσωπικό δυναμικό να χάνει 2 βασικούς παίχτες άρχισα και εγώ να μη πιστεύω στη συνέχεια. Και όντως το πολύ στο δίμηνο αποχώρησα και εγώ.
Ως τότε. Βόλτα Καβάλα, επίσκεψη στον Ιάκωβο.
Drone ή σκαρφαλωμένος στο δέντρο;
Στη γέφυρα της λίμνης Κατάφυτου
Μια μέρα γυρίζοντας από ψώνια στη γειτονιά, μου σκίζεται μια σακούλα, ένα αυγό μας άφησε από την 6άδα αλλά κάτι άλλο ειναι αυτό που τραβάει την προσοχή μου. Το χαρακτηριστικό σπάσιμο στο προβολάκι ομίχλης συνοδηγού. Λείπει! Το πλαστικό "έφτιαξε". Σε σημείο που "δε το πίστευα" και πήγα να δω μήπως είναι του οδηγού. Όχι... Αλλά εκεί λείπει η κλασσική γρατσουνιά.
Η γρατσουνιά κάτω από το προβολάκι. Απούσα!
Και ξαφνικά εδώ που τα λέμε, σαν να ήταν παρά - γυαλισμένη όλη η μάσκα. Σαν φρεσκοβαμμένη θα έλεγα. Παρκάροντας σπίτι βλέπω οτι και το φτερό του συνοδηγού σαν να είναι ένα απειροελάχιστο τόνο πιο ζωντανό χρώμα και ως δια μαγείας γυαλιστερότατο.
Τηλέφωνο τον κυρ Γιάννη. Με το ζόρι του απέσπασα την πληροφορία οτι είχε μια "επαφή" με αγροτικό με αποτέλεσμα αλλαγή μπροστά μάσκας και φτερού. Ξεπαρκάροντας κ βγαίνοντας από το πάρκινγκ, το χαμηλό κάθισμα του περιόρισε την συγκεκριμένη γωνία που έπρεπε.
Μυστικό μαζί του έχει κρατήσει πού το έβαψε, πού έγινε το "μοντάζ" και το βάψιμο όπως και το κόστος. Με διαβεβαίωσε ότι μηχανικά δεν υπήρχε κάτι που χτύπησε (θα το καταλάβαινα και εγώ άλλωστε). Τον ξέρω καλά τον κυρ Γιάννη, δεν υπήρχε έστω και μια πιθανότητα αν π.χ. σιαχνόταν με μικρότερο κόστος (μη αλλαγή προφυλακτήρα π.χ.) να το επέλεγε. Για να μη με στεναχωρήσει...
Βόλτα Χολομώντα με το φίλο Χρήστο, αλλά αυτή τη φορά με δικό του αμάξι!
Ο Σεπτέμβρης τελειώνει και μαζί τελειώνω και εγώ από τη δουλειά. Ακόμα μια βόλτα προς Γιάννενα, μέσω Κωνσταντίνου και Βαλαμάνδρι στο κλασσικό "project" της βραδιας, εκείνος τα κοψίδια, εγώ το κόκκινο κρασί. Και την επόμενη μέρα το πρωί αναχώρηση, με φιλική συμμετοχή του Κων/νου ως ένα σημείο.
Η "ευχή" της μαυροφορεμένης γριάς. Περπατούσε μόνη, μάλλον θα φύλαγε τα λιγοστά πρόβατα κάτω από τον δρόμο.
Άνεργος ξανά, ξαποσταίνω και εγώ για λίγο στα Γιάννενα, επιστροφή μέσω Κόνιτσας Πεντάλοφου...
Στα Γιάννενα
και επιστροφή από το πρόσφατα δοσμένο κομμάτι μεταξύ Δοτσικού και Επταχωρίου. Ένα πραγματικό επικό σκηνικό άριστης ασφάλτου και χάραξης, στη μέση του πουθενά.
Και στο καπάκι μικρό "οδηγικό" μήτινγκ με τα παιδιά του Fiesto φόρουμ (μην πίνουμε μόνο καφέδες και γυαλίζουμε λαμαρίνες, ας ξύνουμε και λίγο λάστιχο) στην αγαπημένη διαδρομή Σερρών Βροντούς. Μένω Καβάλα και γυρίζω από Ελαιοχώρι / Παγγαίο . Στην Καβάλα έχω την τιμή να γνωρίσω το Γιώργο που και αυτόν έχω γνωρίσει από το 4τΦ.
και επιστροφή από την άλλοτε κραταιά σε κίνηση και κόσμο Κυανή Ακτή στην Ασπροβάλτα.
Ολίγη από Χαλκιδική ". Τελευταία μπάνια.
Αποδοχή πρόσκλησης του Γιώργου από Καβάλα για αλώνισμα Μακεδονίας.
Πρωινή αναχώρηση. Δυτικά, αυγή στον καθρέπτη μου. Ιστορία της ζωής μου
Επίσκεψη σε ένα χωριό φάντασμα, το Παρόριο
Γεφύρι Αζίζ Αγά
Ο χαλαρός υπερκυβισμένος και ο τουρμποκράτωρ. Δύο πολύ διαφορετικά αμάξια, των οποίων οι οδηγοί απόλαυσαν στο έπακρο τη διαδρομή.
Με τον Τουρμποκράτορα να θέλει να με καταπιεί στις ευθείες
Γκαζωτό πέρασμα από το Δοτσικό - Επταχώρι με ταχύτητα μεν, αλλά και προσοχή και σύνεση, και έπειτα ανάβαση στην Αετομηλίτσα, από τα υψηλότερα χτισμένα χωριά της Ελλάδας.
Έξω από την Αετομηλίτσα
Και κάπου εδώ έρχεται ένα ευχάριστο, η γυναίκα προσλαμβάνεται ως εποχιακή στον ΕΛΓΑ, στα Γιάννενα. Το οποίο για μας μεταφράζεται ότι οι αποφάσεις για γάμο πηγαίνει αναγκαστικά λίγο μετά (Οκτώβρη '13) και για σενιάρισμα σπιτιού και ... voila ευκαιρία για περισσότερα πάνε έλα στα Γιάννενα!
Στο χωριό για ένα φθινοπωρινό διήμερο.
Βίντεο τραβηγμένο από Παλιοσέλι προς Πάδες, συνοδηγός εγώ
Κρατώντας σωστά pace notes. Μπατζαριά: Καλαμποκαλευρο με λάχανα τυρί
Βλέποντας ηλιοβασιλέματα...
Μέσα Οκτώβρη και μονοήμερη βόλτα, Χαλίκι Ανήλιο - και άνω τουρ Ασπροπόταμου.
Βλέποντας το όνειρο.
Κατεβαίνοντας προς Χαλίκι - Ασπροπόταμο
Πάλι με συνδρομή του συνήθη ύποπτου στο πλησίασμα προς Τρίκαλα.
Επιστροφή από Δεσκάτη - χωριά κοντά στα Καμβούνια Όρη σε κάτι χωριά που αν πας χωρίς πλοήγηση είναι σκέτο χάσιμο. Όπως και συνέβη σε ένα πολύ παλιό μου ταξίδι, προ Τιράντα εποχή.
Τελική επιστροφή από Σαραντάπορο
Λίμνη Αώου προς Χρυσοβίτσα
και πέρασμα από τα ξεχασμένα χωριά μεγάλου Περιστερίου - Γότιστας.
Η εκκίνηση του ταξιδιού προς Πρέσπες ήταν απίστευτα διαφορετική. Πέρασμα από Νεστόριο προς ενδότερα νομού Καστοριάς.
Πρώτη μας επαφή με τα Κορέστεια, μάλλον σε κατάλληλη καιρική συνοδεία. Χωριά που κατά κύριο λόγο εγκαταλείφθηκαν, και το πλίθινο - αχυρένιο της κατασκευής τους δίνει ένα πολύ διαφορετικό χρώμα. Τα σπίτια που βλέπετε, κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται πλέον ως αποθήκες αχύρου, ζωοτροφών κτλ. και ως φόντο ανήσυχων φωτογράφων.
Άριστο σκηνικό για λάτρεις της εγκατάλειψης.
Το πλάνο ήταν να μείνουμε 2 βράδυα στους Ψαράδες. Άφιξη στους Ψαράδες
Δεδομένου του ότι ήταν παραμονή της 28ης Οκτώβρη, υπήρχαν πολλά εκδρομικά (πάντα συμβάινει αυτό τέτοια εποχή) από κάθε μεριά της Ελλάδας. Ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας στου οποίο το κατάλυμμα μέναμε μας έδωσε τα κλειδιά, δωμάτιο με θέα και μας είπε "κάντε λιγο υπομονή να φύγει ο κόσμος και σας περιποιούμαι μετά". Όπως και συνέβη βραδάκι φάγαμε τις σπεσιαλιτέ, γριβάδι πέστροφα και τα απίστευτα (ακομα κ τώρα τα θυμάμαι) γεμιστές πιπεριές φλωρίνης με τουρσί και πολλά άλλα.
Την επόμενη μέρα οριακά προλάβαμε (πρώτοι ξυπνήσαμε) τα άσχημα καιρικά φαινόμενα και πριν τη καταιγίδα προλάβαμε την περιήγηση στα ασκητάρια.
Απίστευτο αίσθημα το να βρίσκεσαι σε υδάτινο όριο τριών διαφορετικών κρατών.
Στη συνέχεια γίναν κάποιες βόλτες στα πέριξ, όπως Αγ. Αχίλλειο, Αγ. Γερμανό για καφέ, και Βροντερό.
Μια w123 στο υπέροχο χρώμα ταξί του νομού Φλώρινας.
Γενικά άσχημος ο καιρός, αλλά είχαμε το τυχερό που όπου κατεβαίναμε για περιήγηση έκοβε, χαρακτηριστικά.
Επιστροφή το βράδυ με άψογο κρασάκι στο καθιστικό του ξενώνα / ξενοδοχείου με όμορφη κουβέντα με το γιο του ιδιοκτήτη στο έρημο πλέον από επισκέπτες χωριό.
Επόμενη μέρα, να ανοίγεις το παράθυρο να πίνεις καφεδάκι με 5-6 βαθμου΄ς κελσίου και να βλέπεις αυτό...
Αναχώρηση, εδώ η ασυνήθιστη ποικιλία αγελάδων που ειναι μικρόσωμες
και στο άλλο άκρο, οδεύοντας προς Πισοδέρι, το μεγαλύτερο γουρούνι που έχω δει ποτέ μου...
Κοντά στο Πισοδέρι
Άπίστευτα σκηνικά
Έρωτας...
Γιάννενα να αφήσω γυναίκα και επιστροφή Θεσ/νικη από Βόιο.
Κοντά στο φράγμα Βυθού προς Αυγερινό
Η πίσω όψη του Σμόλικα
Φωτογράφιση Χολομώντα με 106 και γνωριμία με τον ψηλό κάτοχό του.
Και να μην αφήσουμε το μπλε παραπονεμένο...
Ακόμα ένα σ/κ στο χωριό. Πηγαίνοντας από Μπάρο στις χειρότερες των καταστάσεων, με καταγραφή διαδρομών...
Πρώτα το κομμάτι Ανηλίου - Χαλικιού
Έπειτα το κομμάτι Χαλικιού - Μπάρου
Αγαπημένες φάσεις
Απίστευτα σκηνικά σε μια από τις πιο φωτογραφογενείς επισκέψεις στο χωριό.
Χωρίς λόγια
Ο δρόμος προς Βρυσοχώρι, απλά πανέμορφος.
και επιστροφή την επόμενη μέρα από το άκυρο της Βασιλίτσας!
Δεκέμβρης και γνωριμία με το Γιάννη από Πτολεμαΐδα.
στα ερείπια Ίμερων Κοζάνης, ένα εγκαταλελειμμένο οικισμό εργατών κοντά στη λίμνη Αλιάκμονα
Κάτι είχα με τα εγκαταλελειμμένα εκείνο το διάστημα... Εδώ στο παλιό super market απέναντι από τον Τσάνταλη.
Με τη" ντροπή" της Πίνδου να τρώει ακόμα ένα άκυρο (δεν είχα καν κουβέρτες), εδώ ΔΕΝ πηγαίνω από το γνωστό σημείο προς Γιάννενα.
Η τάπα λείπει ώς ένδειξη υποταγής.
Η επιστροφή έγινε σε ηρεμότερα καιρικά φαινόμενα μου δίνει τρομερό σκηνικό. Επιστροφή με τη γυναίκα προς Θεσ/νικη για την εβδομάδα της πρωτοχρονιάς.
Μαγευτικό το ηλιοβασίλεμα
Φωτιά...
Και καλωσήρθες 2013. Με τα τέλη κυκλοφορίας στον ουρανό, εμένα (μόνο) άνεργο η απόφαση να μείνει στους δρόμους κομβική. Αλλά θετική.
Φάε λίγο ξύλο όμως...
Γιάννενα και βόλτα πέριξ Λάκκας Σουλίου.
και στην όμορφη Πρέβεζα, εκτός season ιδανική φάση για περπάτημα στα στενά.
Στη Λάκκα Σουλίου
Στην Πρέβεζα
Επιστροφή για λίγο, παρέα στον κυρ Γιάννη, στη Χαλκιδική με βόλτα όλο τον κύκλο της Σιθωνίας.
Μη καταδυναστευμένες από κόσμο και σκουπίδια οι Καβουρότρυπες
Η κορυφή του Άθω με το γνωστό συννεφάκι της
Αυγή του ήλιου
Αυγή
Και δύση της ίδιας ημέρας
Από μια βόλτα ακόμα. πίσω από Βλάστη Κοζάνης,
Αυτή η κατακερματισμένη άσφαλτος...
Δρόμοι της ψυχής και σε αυτό το διάστημα ο Μητροπάνος ήταν από τις πρώτιστες επιλογές μου...
Στο δρόμο για Γιάννενα και Πάδες Σαββατοκύριακο της εορτής μου, όχι για διαμονή απλά για βόλτα, με πολύ κρύο μεν, αλλά καθαρούς δρόμους.
Χιονάνθρωπος. Αγαπημένη συνήθεια της γυναίκας
Βλαχο stance nation
Πολιτσές επιστροφή και ένα από τα αγαπημένα μου κλικ.
Εμφανισιακές ανησυχίες με ένα φτηνό ζευγάρι (το μανίσιο είχε πολυμεριστεί και είχε χαλάσει η ρύθμιση της στάθμης φωτισμού (για την ακρίβεια έπαιρνε πρωτοβουλία μόνη της και "κυνηγούσε" ένα σημείο κάνοντας μια πάνω μια κάτω όταν είχε υγρασία)) φώτα του pro face lift. Στη ματιά μου, το pro face lift ήταν πιο όμορφο...
Φεβρουάριος και υπέρ ελάχιστα τα ταξίδια. Κυρίως για Γιάννενα λόγω δουλειάς της συζύγου και δεν ανοιγόμαστε γιατί έρχεται και ο γάμος τον Νοέμβρη και μόνο αν κάποιος φίλος φιλοξενούσε. Συχνά πυκνά και τους ευχαριστώ (αυτοί με ευχαριστούσαν πάντα για την παρέα).
Εδώ στην πατρίδα Ξάνθη με το Γιώργο και το Λεωνιδα. Καλτίλα σε όλο το μεγαλείο της.
Ξύλα - πέτρες, Λεωnigga και αλκοολικός πεταλουδίτσος. Με τρέλα
και επιστροφή από τις καμπίσιες ατέλειωτες διαδρομές στα νότια του νομού Σερρών .
έπειτα ολίγη από Κερκίνη...
Γερακίνα του κοινού είδους
Πελεκάνοι, βρίθουν εποχιακά
και ολίγη από Δοιράνη...
Πριν κόψουν τις λεύκες εκατέρωθεν του δρόμου
Εκεί στον Φεβρουάριο αχνοφαίνεται μια ελπίδα δουλειάς, αρχίζω δοκιμαστικά μια δουλειά σαν μηχανικός πωλήσεων σε εταιρία πωλήσεων εξοπλισμού κρεάτων, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει καμία σωστή αντιμετώπιση.
Λιγοστά περάσματα από Χαλκιδική, στον πατέρα ο οποίος αυτή τη διετία με στήριξε οικονομικά σε βαθμό υπερθετικό για το δικό μου γούστο.
Πρόσκληση από τον Χαράλαμπο στην Ορεστιάδα, με μικρό detour από τα ενδότερα Έβρου.
Στις ατελείωτες ευθείες, ακόμα και στα 400mm έκτασης τηλεφακού, δείχνουν μακρυές...
Πέρασμα από Μ. Δέρειο ως τον αυχένα των εικόνων κάτω
Στις λίγες οδικές περιοχές του Έβρου με υψόμετρο...
Εκείνο που μου έμεινε ήταν οι λίγο βαθύτερες από όσο έπρεπε διαβάσεις στα irish crossings στα χωριά Δυτικά της Κομοτηνής. Μου ανάβουν την ένδειξη λαδιού, φοβάμαι τα χειρότερα, αλλά αισίως απλά ένας αισθητήρας βούτηξε παραπάνω από όσο έπρεπε.
Ατελείωτη Εγνατία οδός
Άλλο ένα πήγαινε στα Γιάννενα, με επίσκεψη στο Βαλομάνδρι στον Κωνσταντίνο. Μακράν η καλύτερή μας όσον αφορά τα κέφια (με τη μικρή τότε σκυλίτσα Μάτα να κλέβει την παράσταση) και να παραμερίζει τις εργασιακές δυσκολίες που διογκωνόταν και για τους δυο μας
Έξω από το Λιβάδι Λάρισας
Βουκολικό στα χωριά της Βερδικούσσας
Η Μάρια και η μικρή τότε Μάτα!
Ο παλιόκαιρος δεν με φόβισε να πάω από τον Τρικάλων Άρτας σε καταρρακτώδη βροχή σε σημεία, καταρράκτες από ρεματιές που δεν ήξερα ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν και ένα φοβισμένο νεαρό οδηγό μιας c class να με ρωτάει έντρομος κοντά στο Βαθύρρευμα αν ο δρόμος για Τρίκαλα είναι ανοιχτός, δευτερόλεπτα αφού ακινητοποιηθούμε με 50 μέτρα απόσταση για να πέσουν πέτρες από το βουνό... Το σκηνικό επαναλήφθηκε και αργότερα.
Παρασκευή έφτασα Γιάννενα και κατευθείαν φύγαμε με τη γυναίκα για το χωριό, όπου κάναμε δύο διανυκτερεύσεις στην μακράν πιο κρύα μας επίσκεψη.
Απόγευμα και ήδη ο ουρανός παγωμένος...
Έργα της υγρασίας και του κρύου
Το πρώτο πρωινό δε μου έκανε τη "χάρη" φωτογραφικά λόγω της αντάρα και η συνέχεια της ημέρας, μόλις έκοψε το κρύο, (τρόπος του λέγειν) ήταν ιδιαίτερα χιονισμένη.
Μη φωτογραφίζοντας το τοπίο...
Βόλτα στο χωριό.
Και το βράδυ φαΐ στη ταβέρνα του χωριού με κοντομάνικο διπλά από το επικό τζάκι στου Ανάσα. Αποκριάτικα, γιατί ήμασταν παραμονή της Κυριακής των Απόκρεω. Και έξω -5 βαθμοί.
Την επομένη το πρωί, με το τζάκι μας να έχει καταπιεί ένα κορμό μεσαίου δέντρου σε ξύλα, βγαίνω έξω στην πρωινή σιγαλιά να αγναντέψω αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή. Και όντως. Η Τύμφη απέναντι έλαμπε χωρις καν να βγει ο ήλιος.
Διπλές κάλτσες, διπλά γάντια, -11 έξω και βιαστικά να πάω με τα πόδια ένα χιλιόμετρο να προλάβω το θέαμα. Και τι θέαμα. Αρχικά...
Και με τον ήλιο να βγαίνει δίνοντας κάθε λεπτό διαφορετική χρωματική απόχρωση...
Η πρώτη κοκκινίζουσα
Η ζεστή κίτρινη
Μαγεία!
Αυγή στα "μεγάλα Ληθάρια"
Η Τσούκα Ρόσσα, η πρώτη ψηλότερη κορυφή όπως φαίνεται από αριστερά στην κάτω φώτο
Η Τύμφη από τη μία...
Ο Σμόλικας από την άλλη..
Γύρισα πίσω και ξαναπήγα με τη γυναίκα να δούμε το μεγαλείο. Και είπα να ξεκινήσω το αμάξι με -8. Το έφερα στον ήλιο να ξεπαγώσει το ... σύμπαν του.
Ο ουρανός ήταν έτσι...
Λεπτομέρεια...
Περιττό να πω ότι ακόμα και 15 λεπτά, η πόρτα ήταν παγωμένη συνοδηγού (το λάστιχο) και απλά δεν άνοιγε ακόμα και στην πάνω φώτο...
Το βράδυ, απόκριες, κάψιμο της φωτιάς και καθαρά Δευτέρα αναχώρηση προς Γιάννενα και έπειτα Θεσ/νικη. Με 2 αμάξια. Η γυναίκα είχε τελειώσει από την εποχιακή της απασχόληση και γυρίζαμε μαζί.
Γιατί το πλάνο λέει, Πρωταπριλιά σαν ψέμα ήταν του '13 πρώτη κατάθεση πινακίδων του τιράντα.
Γιατί ποτέ δεν ήμουν "πολύ έξυπνος" να σκεφτώ να βάλω Βουλγάρικες πινακίδες ή να το δηλώσω 1600 κυβικά ...
Τον Απρίλη οι βόλτες ήταν λιγοστές και κυρίως με το Δημήτρη με highlights τη Βόλτα Καστανερή - Πριματάρι - Σμαραγδένια λίμνη, κάποιες επισκε΄ψεις Χαλκιδικής και μια βόλτα στα πομακοχώρια Ξάνθης.
Ρέμα στο μονοπάτι Πριματάρι στο δρόμο προς Μεγάλα Λιβάδια
Τα Ίμερα Ξάνθης
Ανοιξιάτικη φύση
Το σπίτι βάφεται εξ ολοκλήρου από εμένα. Μάιο Πάσχα στα Γιάννενα, και λίγο από Πάδες.
Ιούνιος, πρώτα μπάνια, δειλά δειλά πρώτες προετοιμασίες και σχέδια για το γάμο. Ο Ιούνιος κυλάει με την απόφαση να "μονάσουμε" 3 βδομάδες στο χωριό. Παίρνουμε τα εντελώς απαραίτητα μαζί μας, στη μεγαλύτερη σε διάρκεια (ως μέσα Ιουλίου) διαμονή μας στο χωριό.
Η άφιξή μας στο χωριό, έγινε σε ένα τεράστιο "θερμοκρασιακό διαφορικό". Ακόμα θυμάμαι ότι είχε κάπου 37 38 στο κάμπο της Βέροιας και κάπου 30 στα Γρεβενά και στο τηλεφώνημα των πεθερικών που μας περίμεναν στο χωριό δεν τους ακούγαμε από το χαλάζι και τα απανωτά μπουμπουνητά. (Στην τσίγκινη οροφή των σπιτιών, η παραμικρή καταιγίδα ακούγεται σαν θεομηνία...).
Το σκηνικό που αγναντέψαμε μόλις φτάσαμε στο προτελευταίο χωριό πριν τις Πάδες, στα Άρματα ήταν μια πραγματική αποκάλυψη. Μας έφυγε η μιλιά από το σκηνικό... Το κίτρινο του ήλιου του απογευματινού, η διαπνοή της υγρασίας, η πρασινίλα από την ανθοφορία των δέντρων, τα σύννεφα. Σε μια εικόνα βγαλμένη από τροπικά δάση...
Αφημένοι στη μαγεία του σκηνικού
Ανάσες του δάσους
Απόκοσμο φως που ήρθε μετά τη δύση του ήλιου από σκεδαζόμενο φως στα σύννεφα
Στο χωριό, βίωσα για πρώτη φορά την απόλυτη αποσύνδεση. Τρέξιμο στους δρόμους, ένα με τη φύση (φωτογράφιση από άγρια λουλούδια και πεταλούδες), συνομιλία και γνωριμία με τους ντόπιους και τα βιώματά τους, άπειρες βόλτες σε ποτάμια, ρέματα, θρησκευτικά δρώμενα. Οι πρώτες μέρες ήταν με όλη την οικογένεια της γυναίκας, και μετά από μια μικρή "απόσπαση" εκδρομική στα Γιάννενα, επιστρέψαμε μόνοι.
Η κυρία απέναντι αποκαλύπτεται
Ο μόχθος της ορεινής επαρχίας.
Στον Αώο ποταμό που δεν είχαμε κατέβει ως τότε.
Κεραυνός (αν κάνετε κλικ για zoom) χτυπάει την πίσω και μπροστά μεριά του λόφου
Και όλο το δέντρο (σκεφτείτε πεύκο 15 - 20 μέτρων) λαμπαδιάζει μέσα σε 3-4 δευτερόλεπτα μετά...
Στο σπίτι μας στο ολόγιομο φεγγάρι
Στο "σπίτι" των πεύκων
10 φορές μικρότερες σε μέγεθος, αλλά 10 φορές πιο νόστιμες. Αγριοφράουλες.
Ανήμερα των Αγ. Αποστόλων. Κάθε εκκλησία "φροντίζεται" από ένα συγκεκριμένο σπίτι στο χωριό που έχει τα κλειδιά και είναι υπεύθυνο για την προετοιμασία - συντήρηση - καθαριότητα του ναού.
Βλάχικοι χοροί, λίγο μετά τον 15Αύγουστο του 2013, με guest star τον μέγιστο Σάββα Σιάτρα.
Δρόμοι της ψυχής...
Έργα τέχνης στην πρωινή δροσιά
Φωτογράφιση στο Πάικο του Αλέξανδρου
All systems check? Let's go. O οδηγός φόρεσε κράνος πολύ σύντομα.
Αγαπημένο και διαχρονικό το κιτρινάκι
Ο Ιούλιος περνάει και κοντά στον 15αύγουστο κάνουμε με το Δημήτρη άλλο ένα γενναίο ορειβατικό (παρουσιάζεται αργότερα αναλυτικά) στις παρυφές Τύμφης. Στην οροσειρά που συνέχεια βλέπω "από απέναντι" και θέλω να επισκεπτώ. Στο "Σάδι Μίγας". Αναχώρηση από Κόνιτσα, ανάβαση στη μονή Στομίου που έγινε περισσότερο γνωστή από τα βιώματα του Αγίου Παϊσίου και διαμονή κάτω από την ορθοπλαγιά της Γκαμήλας.
Επικό σκηνικό, να ξυπνάς στα βουνά
Στο καπάκι μια βδομάδα ακόμα στο χωριό, πολυπληθέστατο όμως λόγω του ότι τα χωριά μαζεύουν τρελό κόσμο εκείνη την εποχή.
22 Αυγούστου και ο τιράντας επιστρέφει στους δρόμους. Με βόλτα προς αυχένα Κατάρας
Αρχές Σεπτέμβρη και συνδυάζοντας ένα γάμο ξαδέρφης της γυναίκας φιλοξενούμαστε στου Κωστή και γνωρίζομαι με όλα τα παιδιά. Ορέστη, Βασίλη και Τζω, με ακόμα ένα βορειοελλαδίτικο guest star τον Γιώργο από την Καβάλα μετά της συνοδείας του. Αξέχαστη επίσκεψη, Θεσσαλοί, βόλτα downtown, βόλτα ως την Πεντέλη και επιστροφή με το τρένο, κάτι που η γυναίκα έκανε για πρώτη φορά!
Λιγοστές οι βόλτες στο πρόγραμμα μια που φορτσάρουμε για το γάμο αφενός και δεύτερον για το μεγάλο ταξίδι του Οκτώβρη (Πατριδογνωσία 2013). Εδώ από μια βόλτα Βόιο - Βωβούσα - Γιάννενα
Κοντεύοντας στα Γιάννενα από τον παλιό
Στα πέριξ των Ιωαννίνων (γυρνώντας από ποταμό Καλαμά στην π.ε.ο. προς Ηγουμενίτσα) ένα όμορφο ουράνιο τόξο με συνοδεύει από σχεδόν Βουτσαρά ως διασταύρωση για Γραμμενοχώρια...
Επιστροφή, Σεπτέμβρης τελειώνει και επισκευή στα τελειωμένα αμορτισέρ της KW Που μετράνε πάνω από 200.000 χλμ και με την ευκαιρία ύψωμα του τιράντα από του -6-7 στους περίπου -2. Εμπειρία; Τι έχανα τόσο καιρό... Πιο συνεργάσιμο πλαίσιο, σωστότερη απόσβεση σε συνεχείς ανωμαλίες πάνω σε στροφή, διατήρηση του firm yet compliant, πολύ πιο σωστό setup, κάπως πιο ήρεμο και στα λάστιχα και στο τιμόνι που "αλάφρυνε", απλά χάνοντας λίγο την επιθετικότητά του.
Και έρχεται η βόλτα της Πατριδογνωσίας, ένα αποχαιρετηστήριο στην εργένικη ζωή (όχι ότι άλλαζε τίποτα). Έχω βρει τον άνθρωπό μου και απλά και στα χαρτιά περπατάμε το δρόμο μαζί. Μόλις 3 μέρες από τη πατριδογνωσία, έρχεται η ώρα του γάμου. Στα Γιάννενα, πολιτικός γάμος, με ένα μουντό σκηνικό, μια διακοπή ρεύματος στο δημαρχείο (σώζεται μια μόνο φωτογραφία με τα φώτα μέσα να είναι αναμμένα), αλλά και εξαιρετικό το γλέντι στη Φρόντζου πολιτεία (καθημερινή υπό βροχή είχαμε το μαγαζί νομή και κατοχή) με τους Παδιώτες να κάνουν παρέμβαση και να παίζουν κλαρίνα και τον Κωστή να παίζει κλαρίνο live.
Με το Χρήστο, τον συνοδηγό τον πολλών χιλιομέτρων και το... πτυχίο ανά χείρας.
Άουτς, τι ρούχα είναι αυτά...
Και στο καπάκι την επομένη, αναχώρηση με του πεθερού το Sedici για ένα τετραήμερο στα Άγραφα, ακόμα ένα special που θα παρουσιαστεί αργότερα και μια νέα κάμερα στα χέρια μου. Την Eos 7D.
Λίγος Χολομώντας για συνέχεια
Λίγα Κορέστεια - Ψαράδες με γυναίκα και τον Δημήτρη, αμήν με συνεργάσιμο καιρό.
Και λίγο ακόμα Χολομώντα, στα καλύτερά του.
5cm per second... 秒速5センチメートル
Τέλη Νοέμβρη και διπλή επίσκεψη σε χιόνια, με το Δημήτρη.
Αρχικά από σύνορα νομών Κοζάνης - Γρεβενών
Έπειτα σταματώντας στο δρόμο για Χαλίκι
Το καλύτερο κοντοσούβλι on the go. 5Φ, Μέτσοβο
Στο δρόμο προς Βωβούσα
Αξέχαστο της επίσκεψης ήταν ότι καθώς το υψόμετρο ανέβαινε, πριν φτάσουμε στο μέγιστο υψόμετρο, ανέβαινε και το χιόνι στο δρόμο. Ακολουθούσαμε φρέσκιες ροδωσιές, αλλά πάντα με φόβο να μην κολλήσουμε, όπως είχε γίνει στη Βασιλίτσα, λίγα χιλιόμετρα πιο Βόρεια.
Για καλή μας τύχη στο παραπέντε βρίσκουμε μπροστά μας μεγάλο φορτηγό με 3-4 άτομα που έκαναν εργασίες υλοτομίας. Μας είπαν αν θέλουμε να περιμένουμε 5 10 λεπτά, εμείς τους είπαμε "με το πάσο σας" γιατί σίγουρα θα μας βοηθούσε κάποιος αν χρειαζόταν στα τελευταία 100 200 μέτρα. Πράγμα που δε χρειάστηκε.
Εγώ όμως τα χρειάστηκα όταν έχοντας ακινητοποιήσει το αμάξι με χειρόφρενο και 1η ταχύτητα σε ανηφοριά ακούω το Μήτσο να φωνάζει
-"ΤΣΟΥΛΑΕΙΙΙ!!".
-Ποιος;
-" ΤΟ ΑΜΑΞΙΙΙ"
Πέρνω φόρα τρέχω, ήμουν καμια 20 30 μέτρα μακρυά, αισίως ακινητοποιήθηκε "εντός δρόμου" και μακρυά από μπαριέρες, πρανή ή οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να πάρει πρωτοβουλία.
Λίγο μετά τη στάνη Τίζα κατεβαίνοντας προς Γρεβενά
Ο Σμόλικας χιονισμένος
Τελευταία βόλτα, στον Δεκέμβρη. Πήλιο. Ενας προορισμός που αποφεύγω συστηματικά. Η νότια πλευρά του όμως αγαπημένη.
Σπίτια στον όμορφο Λαύκο
Κοντά στη Μηλίνα
Και στην πανέμορφη Αγία Κυριακή
Σούρουπο στο Βόλο
10 Δεκέμβρη ο 2ος ύπνος. Ο Μεγάλος...
Συνεχίζοντας ως το τέλος της περιόδου που δεν υπήρχε fiesta στους δρόμους (θα ήταν κρίμα να μη γίνει μνεια σε κάποια μεγάλα ταξιδάκια που γίνανε).
Βόλτα γνωριμίας με Σταύρο και Δημήτρη από Γιάννενα, βόλτα με mk3 4x4 Panda με κύκλο της Λάκκας Αώου. Αυτό το "αυτοκινητάκι" αρχίζει και μου αρέσει ιδιαίτερα...
Κοντά στη Βασιλίτσα
... τόσο που επιστρέφοντας από αυτή τη βόλτα βλέπω από κοντά 2 panda cross και ένα 4x4 δεύτερης γενιάς για αγορά μεταχειρισμένου. Αλλά... δεν υπάρχει έσοδο. Οπότε κάθομαι στα αυγά μου.
Πολλές βόλτες κοντά κυρίως με το Δημήτρη στη συνέχεια. Εκμεταλλευόμαστε το περισσό ύψος του Sirion για κάποια ελαφριά off road πατήματα.
Χολομώντας πανέμορφος
Και μια βόλτα προς Χαλίκι
Στον παγωμένο αυχένα
Στη La Verliga του Ζαχαρή
Στο Γαρδίκι
Προς τον μπάρο (κοιτάξτε τα έργα τέχνης του αέρα)
Στα αιθαλοκαπνισμένα από τα τζάκια Γιάννενα
Μετά από αρκετό καιρό, απόφαση για διήμερο προς Θράκη. Από Δοιράνη - Σέρρες - Νευροκόπι προς Καβάλα με διαμονή.
Και δεύτερη μέρα αναχώρηση πρωινή προς Αλεξ/πολη, από το δρόμο Λουτρό - Πεσσάνης - Δαδιάς - Σουφλί, σε μια διαδρομή που είχα κοντέψει να χαθώ τις ημέρες του 2006. Ήταν χρονικό διάστημα που ερχόμουν (από Ξάνθη-> Αλεξ/πολη) για τις χημειοθεραπείες της μητέρας και τις 3-4 ώρες που είχα στη διάθεσή μου χωρίς να μπορώ να παρίσταμαι στο νοσοκομείο έφευγα και πήγαινα κάπου διαφορετικά. Τότε ακόμα ο δρόμος κάπου σταματούσε να ήταν άσφαλτος και ήταν απλά τσιμέντο πρόχειρα στρωμένο. Τώρα όλος ο δρόμος είναι άσφαλτος και έρημος από κίνηση.
Σέρρες - Νευροκόπι - Δράμα
Στα εγκαταλελειμμένα μεταλλεία βωξίτη Δράμας
Στους δρόμους του Έβρου..
Καταμεσής του πουθενά προς Δαδιά
Φωτογραφίζοντας γερακίνες δίπλα στο δρόμο.
Επιστροφή Καβάλα, διαμονή και την επόμενη μέρα, με παρουσία και του φίλου Ιάκωβου, βόλτα από τον παλιό Καβάλα - Δράμα - Ξάνθη, παζάρι Ξάνθης, παλιά πόλη και επιστροφή προς Θεσ/νικη.
Εγνατία οδός, αυγή
Παζάρι Ξάνθης
Παλιά πόλη
Μέσα Φεβρουαρίου με απαγάγει ο μπατζανάκης και πάμε ένα διήμερο στο χωριό. Ήταν από τις πιο καλτ βραδιές. Εκείνος να αναλύεται σε κοσμογονικές αναλύσεις πολιτικής και ψυχολογικής φύσεως και εγώ να αναλύομαι σε τεχνικούς όρους φωτισμού φωτογραφίας. Σίγουρα ο ένας δεν έμαθε κάτι από τον άλλο, αλλά το φωτογραφικό αποτέλεσμα της βόλτας ήταν επικό.
Βραδυνή Τύμφης
Βραδυνή Σμόλικα και του χωριού
In Parallels
Στην απόλυτη χειμερινή σιγή
Εδώ, όσον αφορά τα εργασιακά, γίνονται κάποιες απόπειρες συνεργασίας για project φωτογραφίσεων, αλλά οι αμοιβές που δίνονται είναι απλώς αστείες και απαγορευτικές. "Μένουμε σπίτι" λοιπόν το Μάρτιο που η πλησιέστερη βόλτα είναι στο Λιβάδι Θεσ/νίκης. Ο Δημήτρης αυτό το διάστημα συνεισφέρει τα μέγιστα στο να κρατάει παρέα και να κρατάει "το ίσο" στον ανεργειακό μας ψαλμό.
Απρίλιος και μια βόλτα στις Πάδες μας βρίσκει σε χαμηλό οικονομικό, αλλά σε καλά κέφια. Εδώ καλλιεργώντας πατάτες (και ναι, είχαμε παραγωγή, βοήθησε το υψόμετρο και η ποιότητα του χώματος)
Γνωριμία με ένα επίτιμο Παδιώτη τον Δημήτρη που μας συντροφεύει σε μια περιήγησή μας στο "Λιβάδι" μια τοποθεσία που. Η καλή του παρέα μας και η βαθιά ορειβατική του εμπειρία "ψήνει" μια καλοκαιρινή διανυκτέρευση και περιήγηση στη Βάλια Κάλντα. Επιστροφή με ολίγη από Πάπιγκο και λίγο Γιάννενα.
Πάσχα 2014 για αλλαγή, στο Ν. Μαρμαρά με τον κυρ Γιάννη και πολύ σύντομα ένα εργασιακό καλό.
Άνοιξη έρχεται, κάτι μεταμορφώνεται...
Ξεκινώ ως φωτογράφος / σχεδιαστής σε υπολογιστή στη Φώτκα (παράγει πίνακες ηλεκτρολογικού υλικού) βοηθώντας για το σχεδιασμό της συνοδευτικής μπροσούρας με κάθε αγορά προϊόντος, ενός καταλόγου pdf και του στησίματος του e shop, όσον αφορά φωτογράφιση προϊόντων. Δεν καλύπτομαι 100% οικονομικά, δε θα κρατήσει για πάντα, αλλά είναι μια τίμια συνεργασία.
Μάιος και το μόνο αξιόλογο ταξίδι είναι μια κοινή βόλτα με Δημήτρη και Γιώργο από Καβάλα, Διαμονή στο πατρικό του πατέρα του στο Κοσμάτι (παρακολούθηση του τελικού του Champions league σε ταβέρνα του χωριού, αξία ανεκτίμητη) και την επόμενη μικρό ορειβατικό πάνω στις κορφές της Βασιλίτσας.
Totoro playground
Βλαχο-Ιάπωνας
Η Αβδέλλα Γρεβενών
Επιθεωρώντας αφ υψηλού
Προς Σπήλαιο Γρεβενών
Στις ράχες της Βασιλίτσας
Καλοκαιριάζει και εδώ φουντώνει η ενασχόληση μου με φωτογράφιση πεταλούδων. Πολλές κοντινές βόλτες και τον Ιούνιο το μόνο που μας φέρνει εκτός είναι η επίσκεψη στη Βάλια Κάλντα, της οποίας το μεγαλείο αξίζει ξεχωριστής αναφοράς.
Ιούλιος, και ευχάριστα νέα, η γυναίκα πιάνει δουλειά σε σούπερ μάρκετ στη Χαλκιδική. Το οποίο σημαίνει "μετακόμιση" εκεί πέρα. Σχεδόν όλο το καλοκαίρι αναλίσκομαι σε τρέξιμο και ποδηλασία ως Οκτώβρη. Σχεδόν παντελής αποχή από ταξίδια (πλην μιας επίσκεψης στον Κων/νο) 520 χλμ τρεξίματος και κάπου 700 ποδηλασίας σε 2.5 μήνες. Χαρακτηριστικά πλάνα αυτής της εποχής
Αγαπημένες παραλίες
Αγαπημένο φόντο στο μέρος που έτρεχα
Πριν το μπουρίνι
Μια υπόσχεση...
Το τέλος της περιόδου αυτής μας βρίσκει με ένα μεγάλο ταξιδάκι Χαλκίδα στο Σωτήρη και λίγο από Αθήνα με τους συνήθεις υπόπτους και με ολίγην από Ρούμελη. Πλέον σοβαρά τα πλάνα για παιδί.
Στους Δελφούς, μετά από πολύ καιρό
Ευχαριστούμε Σωτήρη για το βυσματικό της διαμονής μας στην Εύβοια
Κατεβαίνοντας προς νότια Εύβοια
Πλησιάζοντας προς Κάρυστο
Στα Δρακόσπιτα
Επίσκεψη στα σοκάκια στη Λίμνη Εύβοιας
Στον Αθανάσιο Διάκο (Ρούμελη πλέον)
Η Γκιώνα από το ξενοδοχείο
Και τα Βαρδούσια
Αθανάσιος Διάκος
Αυτό το επικό κομμάτι δρόμου προς Καστριώτισσα...
Θέα από τη Βάργιανη προς την Οίτη
Εργασίες υλοτομίας στις Πάδες
Στους δρόμους του χωριού...
Επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη, στα πρώτα χιόνια
Και έρχεται εκείνος ο Νοέμβρης, με πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα οικογενειακώς και εκεί που η παρτίδα νομίζαμε ότι έχει χαθεί και σκεφτόμαστε διάφορα, όπως μετακόμιση, πώληση κάποιων περιουσιακών, η επίμονή μου παρουσία για δουλειά στο νέο κατάστημα του Καυκά στη Χαλκιδική αποδίδει. Το τηλέφωνο από το hr του Καυκά χτυπάει λίγο μετά τα περιπετειώδη γενέθλιά των 35 μου και επανεκκινούμε ξανά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου