Καλοκαιρινά πατήματα.
Χαλίκι - Λάκμος / Βερλίγκα - Πάδες - Δρακόλιμνη Σμόλικα και πέριξ
Πολυθεματική η παρουσίαση με κάποιους προορισμούς το καλοκαίρι του 2019. 1 βδομάδα σε γνωστά μέρη. Στα ταξιδιωτικά ήταν η απαιτητική βόλτα από το Χαλίκι Τρικάλων ως τη δρακόλιμνη «Βερλίγκα» που ουσιαστικά πηγάζει ο ποταμός Αχελώος. Για την πρώτη μου επαφή με το μέρος αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Αφήσαμε τη μικρή στους συγγενείς και είχαμε ένα γεμάτο πρωινό – μεσημέρι. Ο δρόμος, όπως έγραψα και σε άλλο σημείο, ήταν λιγότερο πατημένος από αγροτικά / φορτηγά που ανεβαίνουν για να μεταφέρουν τα κοπάδια στα ψηλά υψόμετρα που περνάνε τους καλοκαιρινούς / ζεστούς μήνες. Την προηγούμενη φορά που ανεβήκαμε, πάλι ήταν δύσκολη η διαδρομή, αλλά πιο βατή σε αρκετά σημεία.
Ο δρόμος είναι αρκετά απαιτητικός, πρόκειται για ένα κομμάτι 11 χλμ που γίνεται σχεδόν με 1η ταχύτητα. Φυτεμένη πέτρα και κροκάλα σε σημεία κοφτερή. Το αρχικό μέρος από τα 1150m ύψος του χωριού Χαλίκι ως και τα περίπου 1500m το πέρασμα είναι δασωμένο με αρκετά πεύκα και έλατα κυρίως και κάθε είδους άγρια ζωή.
Με το επιβλητικό φόντο των κορυφών του Λάκμου (οροσειρά Περιστέρι, κορυφή «Τσουκαρέλλα).
Υπάρχουν 3 στάνες που λίγο πολύ από τέλη Μαΐου / αρχές Ιουνίου είναι «γεμάτες» και θέλει κάποια προσοχή το πέρασμα από τα τσομπανόσκυλα. Οι ορειβάτες που ακολουθούν το μονοπάτι έχουν σεβαστή απόσταση από τις στάνες. Η πρώτη στάνη είναι στα 1600μ, η δεύτερη στα 1800μ και από εκεί και πάνω ο δρόμος γίνεται πιο απαιτητικός. Η Τρίτη στάνη στα 1900μ. Σε σημεία το Panda κάνει περάσματα δύσκολα με μια ρόδα να βρίσκεται στον αέρα και με προσεκτικά πατήματα και την βοήθεια του ELD περνάμε.
Οριακά περάσματα σε σημεία. Το μαζεμένο μέγεθος του αμαξιού βοηθάει τα μέγιστα μαζί και το ελάχιστο βάρος. Ήταν η μόνη φορά που ζήτησα σε σημεία «κοντές ταχύτητες» αν και το χαμηλό ρελαντί του multijet και η άριστη ψιλοκοντή 1η ταχύτητα μας ξελασπώνουν με ελάχιστη καταπόνηση του συμπλέκτη.
Με αυτά και αυτά πλησιάζουμε στην 3η στάνη, μιλάμε με το βοσκό (δε βρίσκουμε τον κυρ Γιώργο που πέρυσι μας έκανε παρέα) και αφήνουμε το αμάξι στο τέλος του δρόμου. Μπράβο του που μας ανέβασε, αλλά και το κατέβασμα θα είναι εξίσου δύσκολο.
Προσωρινά δε σκεφτόμαστε τίποτα. Αλλάζουμε ρούχα, 12 βαθμοί με τις πρώτες σταγονίτσες να απειλούν για επερχόμενη βροχή και περιπλανούμαστε στους μαιάνδρους της Βερλίγκας, πίνουμε νερό από τις πηγές του Αχελώου. Απόλαυση. Τα αλπικά λουλουδάκια δε τα βρίσκουμε (και δεν περιμέναμε ότι θα τα βρούμε). Αυτά τα βρίσκει κανείς στο 2ο 15ήμερο του Μάη με τα τελευταία χιόνια να αποτρέπουν την επίσκεψη με όχημα, αλλά να αποζημιώνει με την πανέμορφη αλπική θέα. Μιας και πατήσουν τα κοπάδια, όλα έχουν εξαφανιστεί.
Εκεί βλέπουμε μια ομάδα από ορειβάτες από την Πάτρα και «βοηθάμε» 2 κοπέλες που ήταν σε δύσκολη φάση για το κατέβασμα κατεβάζοντάς τες.
Ξεκούραση και μεζεκλίκι στην ταβέρνα La Verliga του Χρήστου Ζαχαρή (προτείνεται με τα 1000…), μοιραζόμενοι ακόμα μια φορά εμπειρίες δοκιμάζοντας τα απίστευτα κεφτεδάκια σπεσιαλιτέ, τα τυροκομικά παραγωγής (υπάρχει κατάστημα που πουλάει στο χωριό) και το λιγοστό με μέτρο τσιπουράκι. Έχουμε και επιστροφή.
Και έχουμε και συνέχεια!
Η συνέχεια ήταν η μικρή (μόνο 1 βδομάδα προς ώρας) άδεια στο χωριό που γίναν κάποιες μικρές βόλτες / ορειβατικά. Το πρώτο μας οικογενειακό και κάποια οδοιπορικά μικρά στα πέριξ με καλή παρέα. Θα το παρουσιάσω κυρίως σαν φωτοαφιέρωμα.
Η μικρή το πήρε σαν παιχνίδι και συχνά πήγαινε πρώτη στο μονοπάτι.
Στον αυχένα της Μουγκουρίδας, παίρνοντας το απότομο κομμάτι
Και πλέον στο τελικό κομμάτι λίγα λεπτά πριν φτάσουμε.
Ελάχιστα βήματα ακόμη
Επόμενη φυσιολατρική εξόρμηση, στους καταρράκτες Μπάλτα ντι Στρίγκα στο Ηλιοχώρι.
Μικρές αποδράσεις off road. Στο δρόμο προς το καταφύγιο Σμόλικα, ξεκινώντας έξω από το Παλιοσέλλι.
Και επιστροφή προς Θεσσαλονίκη, προετοιμασία για την Πατριδογνωσία του 2019.
Χαλίκι - Λάκμος / Βερλίγκα - Πάδες - Δρακόλιμνη Σμόλικα και πέριξ
Πολυθεματική η παρουσίαση με κάποιους προορισμούς το καλοκαίρι του 2019. 1 βδομάδα σε γνωστά μέρη. Στα ταξιδιωτικά ήταν η απαιτητική βόλτα από το Χαλίκι Τρικάλων ως τη δρακόλιμνη «Βερλίγκα» που ουσιαστικά πηγάζει ο ποταμός Αχελώος. Για την πρώτη μου επαφή με το μέρος αυτό μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Στα αιολικά κάτω από τον αυχένα Κατάρας
Λίμνη πηγών Αώου στο βάθος
Αφήσαμε τη μικρή στους συγγενείς και είχαμε ένα γεμάτο πρωινό – μεσημέρι. Ο δρόμος, όπως έγραψα και σε άλλο σημείο, ήταν λιγότερο πατημένος από αγροτικά / φορτηγά που ανεβαίνουν για να μεταφέρουν τα κοπάδια στα ψηλά υψόμετρα που περνάνε τους καλοκαιρινούς / ζεστούς μήνες. Την προηγούμενη φορά που ανεβήκαμε, πάλι ήταν δύσκολη η διαδρομή, αλλά πιο βατή σε αρκετά σημεία.
Ανεβαίνοντας
Ο δρόμος είναι αρκετά απαιτητικός, πρόκειται για ένα κομμάτι 11 χλμ που γίνεται σχεδόν με 1η ταχύτητα. Φυτεμένη πέτρα και κροκάλα σε σημεία κοφτερή. Το αρχικό μέρος από τα 1150m ύψος του χωριού Χαλίκι ως και τα περίπου 1500m το πέρασμα είναι δασωμένο με αρκετά πεύκα και έλατα κυρίως και κάθε είδους άγρια ζωή.
Με το επιβλητικό φόντο των κορυφών του Λάκμου (οροσειρά Περιστέρι, κορυφή «Τσουκαρέλλα).
Πάνω από τη πρώτη στάνη στα 1650μ υψόμετρο
Ατενίζοντας
Συνεχίζοντας την ανάβαση
Κριάρι, όχι αστεία!
Λίγο πιο πάνω από τη 2η στάνη ~1850μ υψόμετρο στο σημείο της φώτο
Γεωλογικοί σχηματισμοί
Υπάρχουν 3 στάνες που λίγο πολύ από τέλη Μαΐου / αρχές Ιουνίου είναι «γεμάτες» και θέλει κάποια προσοχή το πέρασμα από τα τσομπανόσκυλα. Οι ορειβάτες που ακολουθούν το μονοπάτι έχουν σεβαστή απόσταση από τις στάνες. Η πρώτη στάνη είναι στα 1600μ, η δεύτερη στα 1800μ και από εκεί και πάνω ο δρόμος γίνεται πιο απαιτητικός. Η Τρίτη στάνη στα 1900μ. Σε σημεία το Panda κάνει περάσματα δύσκολα με μια ρόδα να βρίσκεται στον αέρα και με προσεκτικά πατήματα και την βοήθεια του ELD περνάμε.
Ο ... δρόμος σταματάει εδώ. 1980μ υψόμετρο
Οριακά περάσματα σε σημεία. Το μαζεμένο μέγεθος του αμαξιού βοηθάει τα μέγιστα μαζί και το ελάχιστο βάρος. Ήταν η μόνη φορά που ζήτησα σε σημεία «κοντές ταχύτητες» αν και το χαμηλό ρελαντί του multijet και η άριστη ψιλοκοντή 1η ταχύτητα μας ξελασπώνουν με ελάχιστη καταπόνηση του συμπλέκτη.
Με αυτά και αυτά πλησιάζουμε στην 3η στάνη, μιλάμε με το βοσκό (δε βρίσκουμε τον κυρ Γιώργο που πέρυσι μας έκανε παρέα) και αφήνουμε το αμάξι στο τέλος του δρόμου. Μπράβο του που μας ανέβασε, αλλά και το κατέβασμα θα είναι εξίσου δύσκολο.
Προσωρινά δε σκεφτόμαστε τίποτα. Αλλάζουμε ρούχα, 12 βαθμοί με τις πρώτες σταγονίτσες να απειλούν για επερχόμενη βροχή και περιπλανούμαστε στους μαιάνδρους της Βερλίγκας, πίνουμε νερό από τις πηγές του Αχελώου. Απόλαυση. Τα αλπικά λουλουδάκια δε τα βρίσκουμε (και δεν περιμέναμε ότι θα τα βρούμε). Αυτά τα βρίσκει κανείς στο 2ο 15ήμερο του Μάη με τα τελευταία χιόνια να αποτρέπουν την επίσκεψη με όχημα, αλλά να αποζημιώνει με την πανέμορφη αλπική θέα. Μιας και πατήσουν τα κοπάδια, όλα έχουν εξαφανιστεί.
Η πηγή του Αχελώου
Τα κλωθωγυρίσματα του Αχελώου
Τα κλασσικά λουλούδια των βουνών, myosotis
Εκεί βλέπουμε μια ομάδα από ορειβάτες από την Πάτρα και «βοηθάμε» 2 κοπέλες που ήταν σε δύσκολη φάση για το κατέβασμα κατεβάζοντάς τες.
Κατεβαίνοντας. Τα πρόβατα μαζεμένα για την επερχόμενη μπόρα
Η ζύμωση των πετρωμάτων. Γένεση ορέων
Από τις αγαπημένες μου απεικονίσεις, αυτοί οι κτηνοτροφικοί δρόμοι.
Δύσκολοι δρόμοι
Μπάσιμο πάλι στο δασωμένο κομμάτι
Ξεκούραση και μεζεκλίκι στην ταβέρνα La Verliga του Χρήστου Ζαχαρή (προτείνεται με τα 1000…), μοιραζόμενοι ακόμα μια φορά εμπειρίες δοκιμάζοντας τα απίστευτα κεφτεδάκια σπεσιαλιτέ, τα τυροκομικά παραγωγής (υπάρχει κατάστημα που πουλάει στο χωριό) και το λιγοστό με μέτρο τσιπουράκι. Έχουμε και επιστροφή.
Και έχουμε και συνέχεια!
Η συνέχεια ήταν η μικρή (μόνο 1 βδομάδα προς ώρας) άδεια στο χωριό που γίναν κάποιες μικρές βόλτες / ορειβατικά. Το πρώτο μας οικογενειακό και κάποια οδοιπορικά μικρά στα πέριξ με καλή παρέα. Θα το παρουσιάσω κυρίως σαν φωτοαφιέρωμα.
Οικογενειακή ανεμελιά
Οι Πάδες, σε μια από τις απογευματινές βόλτες.
Δρόμοι της ψυχής
Πρωτογενής παραγωγή, ατελείωτη απόλαυση
Σαλέπι.
Απόφαση για την πρώτη μας οικογενειακή ανάβαση. Ο καιρός ιδανικός με κάποια συννεφάκια να σπάνε τον ήλιο, όσο χρειάζεται. Πέρασμα από το δασικό δρόμο ο οποίος μας φέρνει στη τοποθεσία Βάλια Μάρε.
Αρχίζοντας την ανάβαση, κοντά στα 1900μ ψηλά
Ο γερο Σμόλικας.
Ρόμπολα που δεν τα κατάφεραν
Χαλί από λουλούδια. Στα 2200 η άνοιξη έρχεται τον Ιούνιο...
Σύντομα η μικρή βρήκε και παρέα χαζεύοντας...
...τους αλπικούς τρίτωνες, την ατραξιόν της λίμνης!
Δρακόλιμνη Σμόλικα, Ιούνιος 2019.
Το εύρημα της ημέρας. Μια μεγαλοπρεπέστατη συστάδα lilium albanicum
Η Ήρα ξεκουράζεται.
Κατεβαίνοντας
Επόμενη φυσιολατρική εξόρμηση, στους καταρράκτες Μπάλτα ντι Στρίγκα στο Ηλιοχώρι.
Αργά αργά με φόντο τη Τύμφη
Στο μονοπάτι
Κατηφορίζοντας παρακάτω
Όαση δροσιάς
Επιστρέφοντας, στη γέφυρα Αώου, στα όρια Ζαγοριού - Κόνιτσας
Μικρές αποδράσεις off road. Στο δρόμο προς το καταφύγιο Σμόλικα, ξεκινώντας έξω από το Παλιοσέλλι.
Καθαρισμένοι οι δασικοί δρόμοι για αντιπυρική προστασία
Πευκόδασος αχανές
Και επιστροφή προς Θεσσαλονίκη, προετοιμασία για την Πατριδογνωσία του 2019.
Η επιστροφή προς τα πίσω με καλή παρέα
Έχοντας αφήσει την οικογένεια στα Γιάννενα, αυχένας Κατάρας.
The art of tracking
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου