Ακόμα μια φορά στη δίνη των εξελίξεων της πανδημίας του πλανήτη, αναγκάζομαι να περιοριστώ στο αστικό περιβάλλον της Θεσσαλονίκης, χάνοντας δυστυχώς αμέτρητες ευκαιρίες να τιμήσω τη φύση της Ελλάδας στα καλύτερά της. Φθινόπωρο είναι η εποχή που μου αρέσει επί τω πλείστω. Τηρουμένων των αναλογιών, πρέπει να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κατάφερα έστω και ξώφαλτσα να γευτώ τη φθινοπωρινή πλάση σε δύο επικά σημεία της Πίνδου. Στην περιοχή Επτάβρυσο του Σμόλικα και στο μεγαλείο της Βάλια Κάλντα. Επειδή θα ήταν κρίμα να παρουσιαστούν και τα δύο μαζί, εδώ είναι τα φθινοπωρινά πέριξ Πάδων και Αρμάτων.
Η εκδρομή έγινε στο τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου. Πάδες κλασσικά, ο προορισμός διαμονής μέσω Ιωαννίνων.
Ανεβαίνοντας από Γιάννενα και Κόνιτσα. Στο εξωκκλήσι Παναγιάς πάνω από την Κόνιτσα.
Άφιξη στο χωριό με τις κλασσικές συνθήκες. Απουσία ηλιοφάνειας, πρωτοβρόχια και αρκετή δροσιά. Μια ακόμη παρουσία στο σπίτι στο χωριό
Άδειασμα το αμάξι από τα μπαγκάζια και βουρ για βόλτα κοντά στο σπίτι. Τέτοια εποχή τα κάστανα αρχίζουν και είναι έτοιμα για μάζεμα και τα καρύδια είναι έτοιμα. Στο κλασσικό σημείο η μικρή προσέχει ένα πεσμένο και ήταν να μη γίνει η αρχή.
Στο κλασσικό γεφυράκι, το πρώτο μέρος που επισκεπτόμαστε όταν φτάνουμε χωριό.
Μπαμπα, κοίτα...
Μπαίνουμε σε ξέφωτα κάτω από καρυδιές, πού και πού το τοπίο μου κλέβει την προσοχή για μερικά κλικ. Η Τύμφη απέναντί μας.
Το μάζεμα σταματάει και έχουμε πιάσει καλό hi score.
Το βράδυ έρχεται (λίγο πριν την αλλαγή ώρας που θα έρχεται και αρκετά νωρίτερα) και μαζευόμαστε στα ενδότερα. Στο χωριό δεν έχεις και πολλά να κάνεις έξω σαν πέσει το σκοτάδι.
Γουστάροντας ησυχία
Επόμενη ημέρα, χαλαρό περπάτημα σε παλιούς δασικούς δρόμους στο κομμάτι βόρεια του χωριού που οδηγεί στο κατέβασμα των ποταμιών που πηγάζουν από το Σμόλικα και χύνονται στον Αώο. (Περιοχή που τη λένε Λούνο η ντόπιοι, κλασσικοί κυνηγότοποι).
Φαίνεται να περνάει χωματόδρομος ήταν καθαρά δασικός δρόμος που συντηρείται μόνο για δασοπροστασία από φωτιές κτλ και σε ένα σημείο κόβεται πανηγυρικά. Κάπου εκεί πιάνει η ψιλή βροχή.
Ρεματιές που γίνονται ποτάμια, που γίνεται ο Αώος
Κάπου εκεί στο γυρισμό ανάμεσα στα δέντρα προσέχω ένα καθάρισμα του δρόμου, σαν μονοπάτι το οποίο με οδηγεί 1 λεπτό εκτός του δρόμου, αλλά δίνει ένα τρομερό κάδρο στο χωριό, το κατέβασμα του Μυλοπόταμου και την Τύμφη αν θέλει να φανεί στο βάθος.
Θα το επισκεπτώ το σημείο με τα πρώτα χιόνια
Γυρίζοντας πίσω, το πάντα όμορφο κάδρο της αρχής του δασικού δρόμου πάνω από το χωριό
Στο καπάκι βόλτα με τη μικρή στο χωριό και ίσα ίσα που δε γινόμαστε μούσκεμα από τη βροχή... Να έχουμε και τη γκρίνια της μαμάς στο καπάκι...
Μόλις περάσει η βροχούλα ετοιμάζουμε σακίδια και πάμε για ένα προορισμό που είχαμε ξαναπάει το καλοκαίρι.
Τα όμορφα πορτοκαλί χνούδια στην αγκάλη της Τύμφης. Απόβροχο, ορθοπλαγιές. Τα γνωστά μαγικά
Εσύ, πού πας;
Δασικός δρόμος πάνω από το διπλανό χωριό, τα Άρματα, ο οποίος οδηγάει σε ένα πλατώ - βοσκοτόπι. Μια ορεινή πεδιάδα σαν λιβάδι που οι ρεματιές της περιοχής περνάνε και αλλάζουν το αποκλειστικό της βλάστησης πεύκων σε μια πανδαισία εναλλαγής πεύκου και οξιάς / βελανιδιάς. Τα φυλλοβόλα σε τέτοια υψόμετρα μαρτυράνε περάσματα πηγών / ρεματιών. Εξ ου και το όνομα εν γένει της περιοχής. Επτάβρυσο.
Ολόκληρη η καταγραφή της διαδρομής! Απίστευτης ομορφιάς διαδρομή, απαιτητική ιδιαίτερα στη χάραξή της και για γερά νεύρα λόγω της εγγύτητας των γκρεμών. Φθινόπωρο τα φυλλοβόλα δίνουν μια χρωματική παλέτα μαγική σε συνδυασμό με τα πεύκα και έπειτα τα ρόμπολα στα ακραία υψόμετρα.
Χάρτης διαδρομής: https://www.google.com/maps/dir/40.0308177,20.9766164/40.0562214,20.9765959/@40.0439017,20.9680898,14z/data=!4m2!4m1!3e0
Το είχαμε επισκεπτεί αρχές καλοκαιριού και φανταζόμασταν πόσο όμορφο θα είναι το φθινόπωρο. Πόσο μέσα πέσαμε, δεν περιγράφεται.
Αρχικά δεν ξέραμε αν θα πετύχουμε το βοσκό, ο οποίος φέτος πρέπει να είχε αφήσει το λιβάδι σχετικά νωρίτερα τηρουμένων των ιδιαίτερων καταστάσεων της πανδημίας.
Για το δρόμο δεν είχαμε ενδοιασμούς. Άντε το πολύ να κατεβαίναμε να σπρώχναμε καμιά κοτρώνα. Μετά το καλοκαίρι όλοι αυτοί οι δασικοί δρόμοι είναι στα "καλύτερά" τους. Κάπου 2 χλμ μετά το χωριό των Αρμάτων, προς Δίστρατο, κοφτή ανηφόρα και έμπα στο χωματόδρομο. Από τα 1150μ αρχίζουμε το, σε σημεία, απότομο ανηφόρι.
Πρώτα δείγματα της εντυπωσιακής χάραξης του δρόμου που από τα 1500μ και πάνω αρχίζει τις απότομες κοψιές με το μοναδικό ανάγλυφο.
Και απέναντί μας, μέσα στο δρόμο μας περνάμε δίπλα από αυτές τις συστάδες μαυρόπευκων. Η κορμοστασιά τους επιβλητική τουλάχιστον. Σε συνδυασμό με τα καμώματα της ομίχλης του απόβροχου, το θέαμα είναι ονειρεμένο.
Και ξάφνου, αρχίζουν τα χρώματα να σπάνε τη "μονοτονία" του αειθαλούς πράσινου.
Και στα 1650μ σχεδόν μπαίνουμε στο κομμάτι με τα φυλλοβόλα και τις ρεματιές. Ανάταση ζωής
Αυτές οι χρωματικές παλέτες. Απλά δεν υπάρχουν. Όνειρο!
Εμπιστέυεσαι την ακοή, ακούς το γάργαρο νερό και το πέρασμά του από τη γη και ανακαλύπτεις, μικρές μαγείες...
Ξάφνου μπαίνει και ο ήλιος στο παιχνίδι, όπου φτάνει να φέξει τουλάχιστον και μια νέα γκάμα χρωμάτων στα μάτια μας...
Η ανάβαση συνεχίζεται με εμένα (τουλάχιστον) να προσπαθώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό από την ομορφιά. 1700 μέτρα και πιάνουμε την περιοχή των βοσκοτόπιων.
Του νεκρού αδερφού
Τα οποία δεν είναι "επανδρωμένα"... είμαστε σήμερα, μόνοι μας, εδώ.
Μπαίνοντας στο υψίπεδο
Στη στάνη...
Όσο και να το είχα προσπαθήσει, δε θα μπορούσα να το ταιριάξω καλύτερα. Το αμάξι κλείνει εορταστικά τα 100.000 χλμ ακριβώς πάνω στο λιβάδι. ΟΚ, έκανα και 2 κύκλους για να φύγει το 99999χλμ από το κοντέρ προς τέρψιν της μικρής που απορούσε με τα τερτίπια μου. Και εδώ σταματάμε και απολαμβάνουμε ένα μισάωρο ηρεμίας.
Και 2 κύκλοι για τα 100.000 χλμ
Στο Επτάβρυσο Σμόλικα...
Η αυτοκινητιστική καρτποστάλ της ημέρας. Μας εύχομαι άλλα 100.000 χλμ εξίσου ενδιαφέροντα, χωρίς πολλές πολλές βλάβες οκ Totoro?
Προμήθειες, 1 σκηνή και 5 μέρες εδώ πάνω με καλή παρέα. Κάποια μέρα...
Τι να πρωτοχορτάσεις...
Φεύγουμε από αυτό το σημείο και πηγαίνουμε λίγο πιο παραδίπλα.
Κεραυνόπληκτα πεύκα. Το τίμημα του να ξεχωρίζεις από το πλήθος.
Και λίγο παιχνίδι... Σε ένα κομμένο κορμό, ροκανιδοπόλεμος!! Η μυρωδιά από το δαδί (το κέντρο του κορμού του πεύκου, που είναι φυσικό προσάναμμα και εύφλεκτο) να μένει στα χέρια μου για ώρες...
Πελώρια πεύκα και εμείς μια μικρογραφία ανάμεσά τους...
Η ώρα της αναχώρησης έρχεται, ώρα για το γυρισμό.
Αυτοί οι χωματόδρομοι οι λατρεμένοι...
Τυπική χλωρίδα στο δρόμο μας...
Η τόσο όμορφη θέα, στην Τύμφη απέναντι...
Ανασύνταξη στο σπίτι
Το ψητό μας περίμενε στο σπίτι και βράδυ κάναμε μια μικρή βόλτα. Βροχερή. Αν και οι πάνω εικόνες θα προδιάθεταν για κάτι αντίθετο. Ο καιρός εδώ παραμένει απρόβλεπτος.
Έλα η φαμίλια!
Layers...
Το βράδυ η θερμοκρασία έπεσε δραματικά λόγω ξαστεριάς. Πρωί σηκώθηκα να πάρω μια τζούρα από την πρωινή πλάση και 2,5 βαθμοί στο καντράν του αμαξιού και η γνωστή ομιχλονέφωση να κρύβει τον Αώο.
Να ξυπνάς με θέα αυτό... Πόσο διαφορετικό το ξύπνημα στην πόλη...
Πηγαίνοντας στο κλασσικό σημείο έξω από το Παλιοσέλλι βρίσκομα στο όριο της ομιχλονέφωσης και βιώνω το μοναδικό φαινόμενο της άλω της ομίχλης (google Brocken Spectre). Χαμηλός ήλιος δημιουργεί αυτό το κυκλικό τόξο με το επίκεντρο περίθλασης που καθρεπτίζει εμένα σε ένα halo ουράνιου τόξου.
Και ετοιμαστήκαμε... για Βάλια Κάλντα...
Σημεία ενδιαφέροντος:
Λιβάδι στο Επτάβρυσο: ~1750μ υψόμετρο
Αγνάντι Τύμφης: ~1100μ υψόμετρο, έξω από το Παλιοσέλι. Γούρνα με πανοραμικό σημείο στην Τύμφη.
Λούνο: 1270μ υψόμετρο. Κυνηγότοπος έξω από τις Πάδες, με παλιό υπηρεσιακό δασικό (πυρασφάλειας) χωματόδρομο που οδηγεί στα Σμιξώματα Μυλοπόταμου.
Σμιξώματα: Στο τέλος του δασικού δρόμου που ξεκινάει από το Λούνο, φτάνουμε στα Σμιξώματα, 1300μ υψόμετρο. Σμίξη των ρεμάτων του Σμόλικα που δημιουργούν τον Μυλοπόταμο, ο οποίος περνά σε αυτό το σημείο από τον κυρίως οδικό δίκτυο. Λίγο πιο κάτω σώζεται ο Μύλος, τον οποίο λειτουργούσαν οι Παδιώτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου