Φωτογραφίες και βίντεο λοιπόν από τη βόλτα της Κυριακής. Πλην εκείνης της ανάβασης στο Χαλίκι, αισίως περιείχε τη δεύτερη πιο απαιτητική και τεχνική ανάβαση κατσικόδρομου. Με συνοδοιπόρο το Γιώργο που τελειοποίησε την τεχνική "πώς διπλώνει ο χάρτης" και γλιστράει πάνω στο ταμπλώ και συνεισέφερε τα μέγιστα στο ξεμπούκωμα του Totoro στην επιστροφή τολμήσαμε την παραπάνω βόλτα.
Μακεδονίτικο Τριεθνές / Πιέρια Όρη
Έχοντας περάσει όμως αυτή τη διαδρομή δις, αποφασίστηκε το κάτι διαφορετικό. Άφιξη στο Λιβάδι του νομού Λάρισας με άκρως χειμερινό πλην θερμοκρασίας (άνεμοι, ομίχλη, υγρασία, αλλά σχετικά ανεκτές θερμοκρασίες λόγω των νοτιάδων).
Χρώματα της αυγής λίγο έξω από το Λιβάδι
Ο δρόμος δεν προβλημάτισε πουθενά και δεν τερματίζει στο σημείο που δείχνω. Αν βάλετε δορυφόρο, αχνοφαίνεται ένας δρόμος που βγάζει στο χωριό Φτέρη, αλλά δε μπορώ να τον ιχνηλατήσω στο google maps. Φθινοπωρινό σκηνικό, αρχικά με μηδαμινή ορατότητα, που ως κάποιο σημείο αισίως υποχώρησε.
Αρχικά ήταν έτσι:
Προσέξτε στην προηγούμενη φώτο, ότι στη διαδρομή υπάρχει σαφής σήμανση με τις ειδικές διαδρομές της περιοχής.
Μετά ήταν έτσι:
Κάπου εδώ στο πιο καθαρό μέρος, στήσαμε και κάμερα για το περίπου τελευταίο 1/3 της διαδρομής ως το ασφάλτινο μέρος αρχικά.
Οξυά και βελανιδιά σε κλασσικό φθινοπωρινό χρωματολόγιο
Σε αυτό το σημείο στήθηκε και κάμερα με δείγμα το βίντεο του προηγούμενού μου post. Και στο τέρμα του οποίο μπαίνουμε στο Νομό Πιερίας έξω από το χωριό Φτέρη. Όνομα και πράγμα η ομορφιά της διαδρομής, με εναλλαγές κίτρινου, πορτοκαλί αλλά και αειθαλούς πράσινου. Τρέλα.
Βίντεο της διαδρομής:
Πραγματική τετρακίνηση
Το υψόμετρο ανεβαίνει ως τα 1560 μέτρα όπου και εκεί τελειώνει η άσφαλτος. Εννοείται στο σημείο φτάνετε και από Φωτεινά / Σκοτεινά / Μόρνα με ελάχιστο βατότατο χωματόδρομο. Στο σημείο εκεί είναι το τριεθνές και η πορεία συνεχίζει στο νομό Κοζάνης.
Κατέβασμα πάλι με ομίχλη (ό,τι ψηλό σημείο κοίταζε προς νότο, δυστυχώς ήταν τζίφος, λόγω των θυελλωδών Νοτιάδων). Για αυτό και δε φάνηκε ποτέ ο Όλυμπος. Κατάβαση ως το σημείο που ο δρόμος διασταυρώνεται προς Παλαιογράτσανο. Είναι σχετικά βατός, αλλά
Το δάσος δίπλα μας
Κατέβασμα πάλι με ομίχλη (ό,τι ψηλό σημείο κοίταζε προς νότο, δυστυχώς ήταν τζίφος, λόγω των θυελλωδών Νοτιάδων). Για αυτό και δε φάνηκε ποτέ ο Όλυμπος. Κατάβαση ως το σημείο που ο δρόμος διασταυρώνεται προς Παλαιογράτσανο. Είναι σχετικά βατός, αλλά
-νεροφαγώματα
-και η υλοτομία στην περιοχή που περιορίζει το πλάτος του δρόμου δοκιμάζουν σε κάποια σημεία τα νεύρα αυτών που θα το τολμήσουν με συμβατικό όχημα.
Κατεβαίνοντας από το τριεθνές με ομιχλονέφωση πάλι
Βρίσκουμε άσφαλτο και μπαίνουμε προς δεξιά προς το χωριό Καταφύγιο που στρογγυλοκάθεται ως το ψηλότερο ορεινό χωριουδάκι πλησίον της Θεσ/νίκης και μάλιστα στο top 10 των υψηλότερων. Από εκεί φεύγει βατός χωματόδρομος προς νομό Πιερίας και συγκεκριμένα το χιονοδρομικό Ελατοχώριου (για αυτό και ο χωματόδρομος είναι σε εξαιρετική κατάσταση). Αλλά. Ήταν ώρα για λίγο υψόμετρο.
Ορεινή ζώνη και Πιέρια όρη. Πορεία προς το καταφύγιο του ορειβατικού Κοζάνης "Μερκούρης Κυρατσούς" στα 1950m. Χάρτης διαδρομής
Ως ένα σημείο ο δρόμος είναι βατός, αλλά σε ένα χαρακτηριστικό σημείο που στο χάρτη φαίνεται μια οριζόντια πορεία όλα σταματάνε για κάθε συμβατικό όχημα. Ένα κομμάτι με αρκετή λασπούρα και συνεχή νεροκατεβασιά μας αναγκάζουν να κατέβουμε για μία εκτίμηση του εδάφους ίσως και καθάρισμα κάποιων κομβικών πετρών. Όχι ότι δυσκολευτήκαμε να περάσουμε, αλλά τα ελαστικά έδωσαν ρέστα.
Περνώντας αυτό το σημείο έχει κάποια ακόμα που δοκιμάζουν τα νούμερα προσέγγισης / αναχώρησης.
Από την αριστερή στη δεξιά πλευρά και τούμπαλιν
Οι αστείες όμως διαστάσεις του Totoro δημιουργούν εναλλακτικά περάσματα ξεγελώντας πέτρες, βάζοντας εκτεταμμένα νεροφαγώματα από κάτω. Η ανάβαση από τα 1700m ως τα 1950 που σηματοδοτεί την άφιξη στο καταφύγιο, βγαίνει με 1η ταχύτητα και σταθερά πατήματα.
Στα ανεμοδαρμένα ύψη, ο καιρός μας επιτρέπει θέα μόνο προς το νομό Κοζάνης. Λίμνη Αλιάκμονα, το πέρασμα της Εγνατίας απέναντι και ο κάμπος της Εορδαίας, όλα εμφανίζονται και εξαφανίζονται λόγω κυμαινόμενης ομίχλωσης. 4 βαθμοί
Μία έτσι:
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα κάπως έτσι:
Το καταφύγιο ανοιχτό στον προθάλαμό του μπορεί να στεγάσει στην έκτακτη ανάγκη κόσμο, γλιτώνοντας από τις καιρικές συνθήκες, οι κλίνες και τα δωμάτια ήταν κλειστά (ανοίγουν σύμφωνα με το πρόγραμμα των αναβάσεων).
Φωτογραφίζοντας στην ομίχλη.
Με το Γιώργο. Γυρίσαμε πολλή Ήπειρο μαζί, βλέπουμε και λίγο Μακεδονία
Μπράβο ρε κατσικούλα
Αυτό που δε περνάει στη φωτογραφία είναι ο μανιασμένος διεισδυτικός αέρας
Ο αέρας...
Στο καταφύγιο. Κλειστό χωρίς προσωπικό και χωρίς τις κλίνες διαθέσιμες μεν, αλλά μπορούσες να μπεις στον ευρύχωρο κλειστό προθάλαμο και να προστατευτείς από τα καιρικά φαινόμενα.
Πολλά μπράβο στον Σ.Ε.Ο. Κοζάνης (και στους επισκέπτες) για την καθαριότητα και κατάσταση του χώρου. Εδώ είναι η ανοιχτή πόρτα για τον προθάλαμο.
Ελάχιστα τα κλικ με καθαρή σχετικά την ατμόσφαιρα και θέα στη λίμνη Αλιάκμονα. Κατεβαίνουμε σιγά σιγά.
Οι όποιες βλέψεις για ανάβαση στην κορυφή Φλάμπουρο, εκμηδενίστηκαν λόγω ομίχλης. Την επόμενη φορά! Πήραμε μια μικρή περιπατητική βόλτα του εικοσάλεπτου προς τα πίσω.
Το βίντεο της ανάβασης! Στο 09.15 το δύσκολο σημείο της λασπούρας στο οποίο κάνω κάποια πίσω - μπρος για να δω πόσο ενδίδει, στο 13.30 το eld δίνει ρέστα και τα λοιπά!
Ελαφρώς καλύτερες συνθήκες στην κάθοδο
Καθαρός ο καιρός, στο βάθος η τεχνητή λίμνη Αλιάκμονα και τυπική πανίδα της περιοχής.
Και μπάσιμο ξανά στην εθνική οδ... εεεε, στο βατό χωματόδρομο Καταφυγίου - Ελατοχωρίου. Ακολουθήθηκε αυτή η διαδρομή που βγάζει με λίγη περισσή λασπούρα στο δάσος Ριζωμάτων, το οποίο πραγματικά ήταν φθινοπωρινό υπερθέαμα.
Στο κομμάτι προς χιονοδρομικό Ελατοχωρίου, πολύ πιο βατός ο δρόμος
Χαμένοι στα φθινοπωρινά χρώματα
Και λίγο λασπόλουτρα για τον Totoro
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου