Πατριδογνωσία 2013. Η πρώτη!

Στο παρόν post θα δείτε λίγο πολύ αυτό που ξεκίνησε τη φάση της "πατριδογνωσίας" στην ευρύτερη μορφή που έχει αποκτήσει. Με τη διανυκτέρευση στο πουθενά, με πολύ γύρισμα, με πολλές φωτογραφίες, με έξοδο από τις ανέσεις για τη μέγιστη εκμετάλλευση ενός χρονικού διαστήματος για την επίσκεψη όσο το δυνατόν περισσοτέρων (νέων κατά προτίμηση) τοποθεσιών / αξιοθεάτων.

Αρχική δημοσίευση του παρόντος έγινε στις 18/10/13, οπότε και οι φωτό αξίζει να παραμείνουν του διήμερου αυτού, παρά το γεγονός ότι από ίδες τοποθεσίες έχω ξαναπεράσει. Οπότε αν δεν δείτε σ.σ. (σημείωση συγγραφέα) που απευθύνεται στο παρόν (Απρίλης 2020), αναφέρομαι στο 2013.

Πατριδογνωσία 2013. Η πρώτη!

Δεδομένου ότι εκατομμύρια αναγνώστες μου (χαριτολογώντας, στην πραγματικότητα ένας - δυο είναι) με περιμένουν να πω 1 2 λόγια για τα 2 ταξίδια που πρόσφατα έκανα, ιδίως το σόλο αυτοκινητιστικό που είχα έτσι παρόμοιο να κάνω επί εποχές 2008 2009, ελεύθερος μετά στρατού, με τη βενζίνη σε λογικά επίπεδα τιμών, προς την κεντρική Ελλάδα, δράττομαι της ευκαιρίας να παρουσιάσω το τόλμημα του 2013.

Το πρότζεκτ ήτανε να γίνει ένα ταξίδι "τιμής ένεκεν" λίγο πριν ακόμα μια φορά κατατεθούν πινακίδες αρχής του σωτήριου έτους 2014 (εκτός αν κάτι δραματικό όπως να βρω δουλειά προκύψει σ.σ. δεν έγινε κάτι τέτοιο τελικά παρά προς το τέλος του 2014) - ένα τελευταίο πριν το γάμο, έτσι συμβολικά. Ένα διαφορετικό "batchelor". Ήθελα να επισκεφτώ κάποιες περιοχές που παλαιότερα απλά ξώφαλτσα πέρασα από έξω και έλεγα ότι θα ήθελα να πάω και εκεί απέναντι, αλλά δε με έφερε ποτέ ή δεν προλάβαινα να λοξοδρομήσω.

Πρόγραμμα: Αποφασίστηκαν 3 κύριες περιοχές, με ενδιάμεσα περάσματα. Κριτήριο το να μην έχω περάσει ποτέ όσο αναλυτικά θα το ήθελα + να υπάρχει δρόμος βατός. Το ψήλωμα του αμαξιού μου έδωσε τη δυνατότητα να γράψω και λίγα εκτός δρόμου χλμ, με πολύ περισσότερη ευκολία. 2.5 εκατοστά ψηλότερα, ίσως φαίνονται λίγα, αλλά δεδομένου του πόσο σαύρα ήταν το αμάξι, η απόφαση εκ του αποτελέσματος κρίθηκε σωστή χωρίς κανένα ιδιαίτερο ρίσκο. Στο δια ταύτα:

1. Δυτική Αργιθέα. Από τη λίμνη Πλαστήρα και συγκεκριμένα τη βόρεια πλευρά της, στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο αρχικά προς Βλάσι, έπειτα πέρασμα απέναντι από το συνοικισμό των Πετρίλιων και μέχρι τη λίμνη Στεφανιάδας. Κάτω πέρασμα νομού Καρδίτσας προς Άρτας, κάτω από αυτό που αναλύθηκε στην διαδρομή της Αργιθέας, με την "Καράβα" το βουνό της Πίνδου να μεσολαβεί μεταξύ τους.

2. Σπερχειάδας το ανάγνωσμα. Κάτι χωμένα χωριουδάκια κάτω του Λαμία - Καρπενησίου, συνήθως χωμένα στο δικό τους μικροκλίμα. Από Μακρακώμη, Φτέρη, Κανάλια ως και το Γαρδίκι, στις παρυφές των Βαρδουσίων. Πλάτανος και κατεύθυνση προς Υπάτη και Λαμία. Αυτά για την πρώτη μέρα. Διανυκτέρευση κάπου να βολεύει. Προς Άμφισσα σκεφτόμουν.

3. Εκτεταμμένο τουρ Οίτης και Γκιώνας ίσως και Παρνασσού. Αρχικό πέρασμα από λίμνη Μόρνου, με στάσεις σε διάφορα χωριουδάκια και διαδρομές μέσα στα ελάτινα τοπία.

Προετοιμασία:

Δεν φεύγεις απλά με ένα χάρτη-gps, 200 ευρώ και κάνα κρουασάν για τα άγνωστα της Νότιας Πίνδου. Καταρχήν timeline - σχεδιασμός στο σπίτι. Έπρεπε αξημέρωτο ξύπνημα 03.30 πρώτης μέρας (ημέρα Δευτέρα). Φαγητά [κρουασάν, παστέλια, 2 κονσέρβες τόνοι, σταφίδες, {καφέ στιγμιαίο σε φακελάκια + ζάχαρες}x4, χαρτί + υγείας, μωρομάντηλο (θα εξηγήσω)], καλαμάκια. Μουσική στάνταρ ποικιλία, depon και μερικά συναφή, αλλαξιές, πετσέτα, ρούχα χοντρά για τα ψηλά υψόμετρα και τον ύπνο, 2 κουβέρτες + sleep bag. Μαξιλάρια + ωτοασπίδες, εκ των ων, ουκ ΆνεΦ (αφιερωμένο κ αυτό). Προφανώς για να γίνει σωστά και επικά η φάση του ταξιδιού απαιτείται ύπνος στο αμάξι, ως και έγινε, εξ' ού και τα δυνατά για το κρύο ρούχα (αν και ο καιρός ήταν αρκετά ζεστός).

Κάμερες, κάρτες Μνήμης, καλώδια, gps με προφορτωμένα τα κομβικά σημεία και γνώση των περιοχών που θα επισκεπτόμουν. Είχα ρωτήσει 2 3 γνωστούς για το πού μπορώ να σταματήσω για φώτος, χωριουδάκια, αξιοθέατα κτλ. Οπότε... ΒΟΥΡ!

Πρώτη μέρα, τάισμα πότισμα φουλ το κατοικίδιο ζώον, καφές - παγάκια, αναχώρηση 04.00 από Θεσσαλονίκη. Προορισμός Καρδίτσα, να έχω το φως της ημέρας στα πρώτα άγνωστα πατήματα. Και όντως έτσι έγινε. Έφτασα αυγούλα στην Κερασιά, στο χωριό πάνω από τη λίμνη έχοντας βάλει βενζίνη στην πρωινή Καρδίτσα. Λίγες σταγόνες βροχής σποραδικά.

Αυγή πλησιάζοντας τη λίμνη Πλαστήρα

Όταν το ροζ της αυγής παίρνει ουσία στον πρωινό ήλιο. Με απλά λόγια, αυγή πάνω από τη λίμνη Πλαστήρα.

1. Σκέλος αναγνώρισης προς Στεφανιάδα Χάρτης Διαδρομής 

Με συνοπτικές διαδικασίες πέρασμα από τα όμορφα χωριά Ανθοχωρίου και Κρυοπηγής.

Κατηφόρι λίγο έξω από το Μουζάκι, και ανηφόρι ξανά προς Πευκόφυτο. Ανελέητο στροφιλίκι, μέτρια άσφαλτος, ωραίος καθαρός αέρας. Πέρασμα στα 1000 μέτρα υψόμετρο έλατα παντού και μερικά φυλλοβόλα και ανελέητη ομίχλη.

Ο δρόμος σφίγγει και η ομίχλη δε βοηθούσε.

Φτάνω στον αυχένα του Αη Νικόλα των 1500 μέτρων, δε βλέπω την τύφλα μου. Όταν έπιασα τα 1200 ξανά, μαγικές εικόνες φανέρωναν σταδιακά τα βόρεια των Ανατολικών Αγράφων.

Κατεβαίνοντας προς Βλάσι, αμήν με θέα στις Τσούκες των δυτικών Αγράφων (Ντεληδίμη - Σαλαγιάννη). Ευχαριστώ το Χ. Παρθένη του blog Κατελάνο - Περίχωρα για τις διορθώσεις στα πιο περπατημένα από αυτούς βουνά!

Βλέποντας προς Βουτσικάκι

Βλάσι, όμορφο χωριουδάκι, έξω από το οποίο βρίσκεται η διασταύρωση για τα Πετρίλια, μια συνοικία χωριών με ιδιαίτερη ομορφιά στα όρια με το νομό Ευρυτανίας. Σταθεροποίηση του υψόμετρου στα κοντά 900 μέτρα πάνω κάτω.

Χρώματα φθινοπώρου, νωρίς.

Ρεματιά κατά μήκος όλης της διαδρομής.

Περνάμε και τη διασταύρωση προς Λεοντίτο. Πλέον ένα κομμάτι τέλειου πρόσφατα στρωμένου δρόμου 2-3 χλμ ως και τη γέφυρα (Κάμαρα αλλιώς) Στεφανιάδας.

Σε φρέσκια άσφαλτο

Τα Κουμπουριανά απέναντι

Εκεί αρχίζει μέτριος χωματόδρομος (βρήκα καμιά δυο φορές) (σ.σ. τώρα η κατάσταση του δρόμου ενδέχεται να είναι εντελώς διαφορετική. Ως το 2017 ο ανταποκριτής Αλέξανδρος μου είπε οτι η άσφαλτος έφτανε ως τη μονή Σπηλιάς πλέον και έχει γίνει ανάθεση έργου για ασφαλτόστρωση ως το νομό Άρτας), πέρασμα από το μεγάλο φαγάδικο τα Ραγάζια (ο Βάιος), άσφαλτος - τσιμέντο 100 μέτρα πριν κ μετά το μαγαζί, συνέχεια χωματόδρομου και φτάσιμο ως το τέλος της διαδρομής. Είδα τη λίμνη Στεφανιάδας και τη συνέχεια του χωματόδρομου που βγάζει μέσω Μάραθου στη Συκιά Άρτας στη Νέα γέφυρα Κοράκου. Τσίμπησα λίγο και πίσω.

Η λίμνη Στεφανιάδας πολύ κοντά στα όρια με το νομό Άρτας

Δεν ανεβαίνοντας για τη μονή. 

Ο χωματόδρομος στην περιοχή εκείνη

Συμβουλές. Το πέρασμα από εκεί προς βορειότερα στο νομό Καρδίτσας, θέλει 4x4 [μέσω Κουμπουριανών, Κρανιάς και Καρυάς για να βγεις στην Αργιθέα και στο (δυστυχώς θα αργήσω να το δω) επιβλητικό γεφύρι Τριζόλου]. Στο σημείο βρίσκεται και η πολυσύχναστη και μονή Σπηλιάς. 10.00 την άγουσα προς τα πίσω, 11.30 ήμουν στο σημείο που ήμουν στις 07.30.

Σπίτια στο Ανθοχώρι

2. Μικρή αναγνώριση στην Ανατολική πλευρά της λίμνης Κρεμαστών. Φυλλοβόλα στο μεγαλείο τους, καστανιές, όμορφα χωριουδάκια ξεχασμένο λίγο το οδικό δίκτυο.

Κάστανα πεσμένα παντού!

Ομορφιές λίγο έξω από τον Μεσενικόλα

Άποψη της Λίμνης Πλαστήρα

Πέριξ λίμνης Πλαστήρα. Χάρτης διαδρομής

Μεσενικόλας, στενωσιές, Άγιος Αθανάσιος. Στάση για... κάπου εξω πάνω από το χωριό Λαμπερό...

Όσο κατάφερα να δω από το Λαμπερό Καρδίτσας, μισοσκαρφαλωμένος στα δέντρα

...και πέτυχα μια απίστευτη εικόνα της λίμνης Πλαστήρα. 12.30 είχα αφήσει ήδη τη λίμνη Πλαστήρα και κατευθυνόμουν προς την άλλη λίμνη, της Αγγελοπουλικής Μοναξιάς, αυτήν της...

3. Λίμνη Σμόκοβου και πέριξ ως Μακρακώμη. Χάρτης διαδρομής

Χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πλην των περασμάτων κάτι μαχητικών αεροπλάνων που δε φαινόταν έτσι κ αλλιώς. Στάση για φαΐ κάπου έξω στα πουρνάρια της Γιαννιτσούς.

Κι όμως, οι παράλληλες τέμνονται!

4. Καφέ Μακρακώμη 15.00, ανεφοδιασμός και βουρ για περιοχή Σπερχειάδας. Χάρτης διαδρομής

Εύκολη διαδρομή, που ανεβαίνει συνεχώς σε υψόμετρο και ξεμοναχιάζεται από κόσμο. Πολύ πράσινο, στενός δρόμος λίγο πριν από το χωριό Κανάλια και πάνω.

Αρχικά το ευρύ, φρεσκοστρωμένο κομμάτι

Έπειτα το παλιακό, το φασαριόζικο που μου αρέσει.

Ανηφόρι για το Γαρδίκι

Απέναντι πρέπει να βλέπουμε το Πίτσι

Το γεωανάγλυφο της περιοχής, όχι υπερ-θεαματικό, αλλά ποτέ βαρετό

Πλησιάζοντας το Γαρδίκι.

Στην πλατεία του χωριού, της Κοίμησης της Θεοτόκου

Μετά το Γαρδίκι (που δένει με τη Γραμμένη Οξυά Αιτωλακαρνανίας στην οποία είχα φτάσει το '10 και σαν διαδρομή είναι παράλληλη αυτής της Ορεινής Ναυπακτίας, Πλατάνου - Αράχοβας - Κρίκελου - Δομνίστας που παρουσιάσει και μεσολαβεί το όρος Οξυά) κατηφόρι για το χωριό Πλάτανος (Φθιώτιδας, όχι Αιτ/νίας).

Εγώ αριστερά και αν με βγάλει...

Πράσινο να χάνεσαι...

Οι πρόσφατες βροχές, τα νεροφαγώματα, η σχετική κούρασή μου, είχε ήδη πάει 16.00, δωδεκάωρο σχεδόν στο δρόμο, και το "ακατάλληλο" όχημα με έκαναν να μη συνεχίσω προς Νικολίτσι. Έφτασα λίγο πριν τον Πλάτανο. Συνετά γιατί είχα 2 3 ακόμα μέρη να δω, με κάποια σχετική άνεση.

Μπορεί να φαίνεται εύκολο, αλλά για τα χαμηλά "υψόμετρα" του τιράντα... παιδεύει

Προχωράμε για λίγο ακόμη...

Στη γέφυρα λίγο πριν τον Πλάτανο

Νικημένος από το χωματόδρομο, αλλά περήφανος.

5. Επιστροφή δαιμονισμένα γρήγορα ως τη Φτέρη και μετά κυρία στον πιο πολυσύχναστο δρόμο. Πέρασμα από την κάτω οδό του Σπερχειού, Υπάτη, Κωσταλέξη, και στάση για φωτό στη γέφυρα του Γοργοπόταμου.

Τα εντυπωσιακά περάσματα της σιδηροδρομικής γραμμής

Φωτογραφίες, μικρή μάσα, 6 παρά το απόγευμα. Νέο Κρίκελλο, τη μεγάλη ευθεία, προς παλιό Μπράλο, λίγες φωτό, παλιός Μπράλος, Σκαμνός. Αρχίζω να νυστάζω αρκετά.

Σήμανση παλιάς εθνικής οδού

Και φόντο στον Μαλιακό

Διάλλειμα - ξεμούργεμα σε μια βρύση, σκοτεινιάζει απειλητικά (+ συννεφιά). Σκέψη για τελευταίο φαΐ και ξεκούραση. Μπράλος κατέβασμα προς Γραβιά, πέρασμα από έξω. Προς Άμφισσα, στάση για φαΐ εδώ, κλασσικό νταλικο-στέκι, σερβίρει τα πάντα. 2 πίτες σουβλάκι με από όλα, ΑΑ ποιότητας παρακαλώ με βόλεψαν. Το σώμα μου να ζητά ύπνο (περιμένοντας το φαΐ ένιωθα το κεφάλι μου να κινείται χωρίς να το θέλω), κατρακυλάω λίγο πιο κάτω, μεταμορφώνω το αμάξι σε living room  (αναδίπλωση πίσω καθισμάτων), στρώνω και κοιμάμαι εδώ. Ήταν 20.00. 2 τηλεφωνήματα να δει ο κόσμος αν ζω και ύπνος ως τις 06.00.

Υπνοδωμάτιο αξιώσεων

Πλην μερικών ενοχλήσεων από τα φώτα των περαστικών αμαξιών, κοιμήθηκα σαν πουλάκι

Τα λίγα φώτα των περαστικών αμαξιών + φορτηγών μου κρατούσαν παρέα. Έπεσα κυριολεκτικά ξερός, στην αρχή είχα από 1 πόντο κατεβασμένο το παράθυρο, ύστερα έκλεισα εντελώς γιατί μπήκε η πρωινή πούντα. Δεν ενοχλήθηκα από καμιά ζωντανή ψυχή. Δεν ένιωσα κάπου να κινδυνεύω, ήμουν δίπλα στην π.ε.ο.. Και εκεί κατά τις 6 το πρωί ένιωσα πολλά αμάξια να κυκλοφορούν. Όντως αν δείτε εκεί στο χάρτη ξεκινά δρόμος για λατομείο και οι πρωινοί εργαζόμενοι δώσαν το πρωινό εγερτήριο ερχόμενοι με αμάξια και φορτηγά.

Συνταγή απλή και εφφέκτηβ

Ημέρα 2η. 1. 07.10 σπαστό φραπεδάκι, δυστυχώς όχι τόσο κρύο όσο περίμενα, αγνάντεμα του γιατί το χωριό απέναντι λέγεται Ελαιώνας (μια θάλασσα από Ελιές κάτω μου). Ανεφοδιασμός στην Άμφισσα. Χάρτης διαδρομής

Αυγή δεν είδα ποτέ. Συννεφιασμένη θα κυλούσε όλη η ημέρα

Αγία Ευθυμία, νέα άσφαλτος, Βουνιχώρα, βρισίδι πρωινό στα μούτρα μου που ρύθμισα λάθος την εστίαση για μερικές φώτο του δρόμου,

Εστίαση στο +άπειρο

Μάλλον ήμουν εστιασμένος στον παλιό δρόμο

Μαλανδρίνο (λευτεριά++), 08.30 στάση στο Λιδωρίκι ("άνθρωποι του βουνού, Μπάμπη...", αφιερωμένο τω Πατρί, δοτική της αφιέρωσης). Με την κίτρινη Integrale να με χαιρετάει. Δεν ήταν πρώτη φορά που την πετύχαινα. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και ο ιδιοκτήτης της...

Λίγο μετά το Μαλανδρίνο, με "κερδίζει"¨η εμφάνιση αυτού του σπιτιού. Απαθανατίζω και μερικές μέρες μετά γνωρίζω οτι είναι πατρικό ενός γνωστού! Μάνα; Φωτιά!!!

Πέρασμα απέναντι στο Κάλλιο μπας και πετύχουμε το βουλιαγμένο χωριό. Τα ερείπια του παλιού χωριού που τα έχει καταπιεί ο Μόρνος και καμιά φορά φαίνονται. Άκυρο από συμπαθή κάτοικο του χωριού που μου λέει ότι το νερό φέτος δεν έχει πέσει.

Τεχνητή λίμνη Μόρνου

Επική η χάραξη του δρόμου, δίπλα από τον Μόρνο

ΜεΤΑβολή για το δρόμο για Συκιά. Τα κίτρινα των φυλλοβόλων με το ζωηρό πράσινο των ελάτων κάτω από τα γκρεμίδια της Γκιώνας. Σπέσιαλ. Πάμε για νέα απάτητα.

Συκιά 

2. Μουσουνιτσιώτικα περάσματα. Χάρτης διαδρομής

Ανέβασμα Μουσουνίτσα μέχρι και Αθανάσιο Διάκο. Επικές ομορφιές. Μια κοιτάς πίσω στη Γκιώνα, τι άφησες, μια απέναντι κάτω από τα Βαρδούσια.

Ω θεοί...

Φεύγοντας από το κεντρικό δρόμο, προς Μουσουνίτσα

Η κάτω Μουσουνίτσα κάτω από τα Βαρδούσια

...και ο Αθανάσιος Διάκος

Φτάνεις στον Αθανάσιο Διάκο, δροσερός αέρας στα κατά τα άλλα ζεστή μέρα. Φωτό, πέρασμα μέσα από το χωριό. ΜΠΑΜ. ΟΥΑΟΥ. Φρεσκοστρωμένη άσφαλτος. Φωτο-mode on. Όχι μωρέ, άλλη φορά. Πάμε για στροφιλίκι. Ή όχι; Τι από τα 2;

Το 2013 όταν δόθηκε η νέα ασφαλτόστρωση, αμέσως έξω από το χωριό, ως Καστριώτισσα.

Επικά σκηνικά στο "πουθενά"

Μαγεία Μαγεία Μαγεία

Και κάπου στο όλο αυτό, μετά από μια στροφή, αποκαλύφθηκε μπροστά μου αυτό που αποτελεί ακόμα και τώρα που γράφω αυτά τα συμπληρωματικά κείμενα, Απρίλη του 2020 την καλύτερη και πιο Αποκαλυπτική φωτογραφία δρόμου που έχω κάνει στη ζωή μου και τι σημαίνει αυτή στη ζωή μου.
Αξεπέραστη και αγαπημένη.
Μοναδική.
Επική.
Με τον ανήφορο στο τέλος, να κρύβεται παντελώς στο άγνωστο της ομίχλης.

Memorytraces...

Θα μπορούσα να κάνω ένα ολόκληρο φωτοαφιέρωμα για αυτά τα 10 χιλιόμετρα

Όταν έβλεπα αυτές τις φωτό, μετά το ταξίδι, απόρρησα πώς και δεν έκανα μπρος πίσω τη διαδρομή 3-4 φορές τουλάχιστον

Κοντοστέκομαι αγναντεύω την ομίχλη να χαϊδεύει τις μύτες των ελάτων και δίνω μια πρώτη κόφτης, δευτέρα κόφτης και ... και φρενάρω στα 40 μέτρα πιο μετά ξανά, σβήνω μηχανή, ξανά φώτος. Θα μας κοροϊδεύουν... Μαγεμένα τοπία. Διασταύρωση για τη χωμάτινη διαδρομή προς Δάφνη στα 1300 μέτρα ψηλά και ακόμα πιο πέρα. Δε θα ξαναπώ άδειο από πράσινο το νομό Φωκίδας ποτέ. Εδώ είναι το πράσινο.

Εδώ αριστερά μου, ξεκινά ο δρόμος για το καταφύγιο Βαρδουσίων. Βλέπε Πατριδογνωσία 2018

Πόσο τέλεια...

Σ.Σ. λίγα χρόνια αργότερα όταν επισκέφτηκα με τη γυναίκα την περιοχή και τρώγοντας προβατίνα στην ταβέρνα της Άνω Μουσουνίτσας, οι ντόπιοι Ρουμελιώτες μου είπαν ότι το κομμάτι αυτού του δρόμου, in great Hellenic fashion, ήταν αποτέλεσμα κονδυλίων που φαγώθηκαν με τον κλασσικό τρόπο. Εξ ου και η τέλεια άσφαλτος, τα υπέρμετρα κολωνάκια τοποθετημένα ανά 15 μέτρα, τα λοιπά και τα ρέστα. Για εμένα, τον μαγεμένο ταξιδιώτη, έζησα το μυθικό, ουτοπικό, ονειρεμένο αυτό "ψέμα" με το δικό μου τρόπο. Maybe fake is what I like...

Επιστροφή στο φθινόπωρο του 2013. Κατέβασμα προς Καστριώτισσα, λίγες φώτο μέσα από το αμάξι, το ίδιο και στο Μαυρολιθάρι. Εκεί, στο Μαυρολιθάρι, με βλέπουν 3 κάτοικοι, πιάνουν κουβέντα αν είμαι από περιοδικό/κανάλι έτσι με τις 2 κάμερες, λέω όχι. Κουβεντούλα, τους λέω κρατάω από Θράκη, γυναίκα από Ήπειρο. Αρχίζουν τα πεσκέσια. Έφυγα με 5 μήλα και 1 κομμάτι πίτα. Ό,τι είχαν, έδωσαν στον άγνωστο περαστικό, ούτε καν βγήκα από το αμάξι. Κατέβασμα προς Πύρα.

Η Γκιώνα απέναντι κρύβεται

3. Ηλίας (φίλος) είχε πει περπάτα Παύλιανη και Βάργιανη, δες Καλοσκοπή και τα ενδιάμεσα. Κάτι πρέπει να θυσιάσεις. Πρώτη στάση στην τουριστική άνω Παύλιανη.

Στην Παύλιανη

Περπάτημα στο χωριό, νέα σπίτια τα περισσότερα, όμορφη φύση. Κατεβασιά επικής ομορφιάς στην Καλοσκοπή και μικρό τουρ στα χωριά Οίτης / Γραβιάς. Χάρτης διαδρομής

Πέρασμα από το πανεμορφο έρημο (πολύ όμως) κομμάτι προς Οινοχώρι, σε μια ακόμα κιτρινο-πορτοκαλιά οπτική πανδαισία.

Greek country roads. Λατρεμένοι.

Κατηφόρι, στοπ στο απίστευτο προς Καστέλλια (έλα ρε Γιώργο Focusman!) αξιοθέατου του δέντρου καταμεσής στο δρόμο, σβάρνα προς τον Γραβιάς - Άμφισσας. Βάργιανη, όμορφος οικισμός σε στυλ ζαγοροχώρι. Περπάτημα, φρέσκο νερό.

Κατέβασμα στον "πολιτισμό" Άμφισσας - Λαμίας και βολτίτσα στην όμορφη Βάριανη.

4. Ψιλοτελειώνοντας τη βόλτα και έχοντας προορισμό διανυκτέρευσης το Βαλομάνδρι, τηλέφωνο τον Κωνσταντίνο Βενσερέμο "να πεινάω;". Μου απαντάει "ναι". Έχουμε ακόμα ώρα. Ένα μικρό τουρ ακόμα, να μην αφήσουμε παραπονεμένο τον Παρνασσό. 

Εστίαση στους όμορφους απόκοσμους δρόμους...

Και εστίαση στην χλωρίδα...

Ανάβαση μέσω Επτάλοφου χάρτης διαδρομής εδώ, στη διασταύρωση για τα χιονοδρομικά. Παντού ταλαίπωρα πανομοιότυπα κτίσματα αναψυχής για τους χιονοδρομικάδες, ξύλινα ανάμεσα στα έλατα. Στο ανηφόρι προς τα χιονοδρομικά το υψόμετρο με κερδίζει, ο ήλιος που βγαίνει με νταλώνει και η ομίχλη παίζει πάλι τα δικά της σουξέ. Άφιξη στα 2 χιονοδρομικά. Μεγάλος ο όγκος του Παρνασσου, αλλά αδιάφορος οπτικά από αυτή την πλευρά του. Φωτογραφίες στα ψηλά, σχεδόν 1800m, χωρίς κάποια ιδιαίτερη θέα δυστυχώς, λόγω ομίχλης.

Στο κατηφόρι, μέσω Πολύδροσου, νέο ασφαλτοστρωμένο κομμάτι μου κέρδισε την προσοχή και μερικά ακόμα κλικ, χαμένων "ελληνικών" δρόμων μέσα στα έλατα.

Και εδώ, δαιμονισμένη φρέσκια άσφαλτος

Ω...

Τι δουλειά έχει ένα πεύκο στα έλατα...

Έπειτα από όλα αυτά, κατεύθυνση προς Τρίκαλα. Κάπως έτσι και μετά από μια συναιτιστική κλήση της τροχαίας που με έγραψε στα 12 χλμ εθνικής οδού που πάτησα όλη μέρα, με έφερε σε ένα μικρό ήρεμο χωριουδάκι των Τρικάλων με καλή μεθυστική (γαβ!) παρέα. 

Το κύριο πράγμα που ζητούσα δεν ήταν τόσο η ξεκούραση, θα μπορούσα να το συνεχίσω σίγουρα άλλες 2 μέρες έτσι, αλλά ήμουν πραγματικά βρώμικος (οπότε καταλαβαίνετε τη χρήση των μωρομάντηλων). Πραγματικά χάρηκα που έγινε όλο αυτό απροβλημάτιστα, δεδομένου ότι είχα τα τρεχάματα - μετακινήσεις γάμου σε 2 μέρες μετά, γιατί καιρό τώρα το είχα σαν μικρό άχτι. Και σε ανώτερα (σ.σ. να σαι σίγουρος). 3 μέρες μετά ήμουν παντρεμένος και αλωνίζαμε στα Άγραφα. Με ένα Φίατ του πεθερού... (aka εκεί που τολμούν τα Σεντίτσι, θα αναλυθώ σε επόμενο αφιέρωμα.)

(και καλά στη φώτο το αμάξι κινείται, και στρίβει και γρήγορα, κατάλαβες δηλαδή, τώρα κάτι μας λέει ο τυπάς οτι γυρίζει από δω από εκεί στην Ελλάδα....)

ΥΓ. Μεγάλο ευχαριστώ στο Χρήστο Παρθένη του εξαιρετικού blog Κατελάνος και Περίχωρα για τις διορθώσεις.

Σημείο διανυκτέρευσης:

Έξω από τον Ελαιώνα. 

Χάρτες διαδρομών ενδιαφέροντος:

Προς Στεφανιάδα Χάρτης Διαδρομής 

Πέριξ λίμνης Πλαστήρα. Χάρτης διαδρομής

Λίμνη Σμόκοβου και πέριξ ως Μακρακώμη. Χάρτης διαδρομής

Προς περιοχή Σπερχειάδας. Χάρτης διαδρομής

Ανεφοδιασμός στην Άμφισσα. Χάρτης διαδρομής

Μουσουνιτσιώτικα περάσματα. Χάρτης διαδρομής

Τουρ στα χωριά Οίτης / Γραβιάς. Χάρτης διαδρομής

Ανάβαση μέσω Επτάλοφου χάρτης διαδρομής εδώ,