Enter Totoro. Απρίλιος 2018. Με ένα νέο αμάξι...

Και το όνομα αυτού: Totoro (Τοτόρο)

- Animeoλόγιο

Ενεπνευσμένο από τον ήρωα του Hayao Miyazaki, ένα χοντρομπαλάδικο, ατσούμπαλο, ζώο – πνεύμα του δάσους, που του αρέσουν οι αγροί, η εξοχή, η βροχή τα δέντρα και η λασπούρα, γκρίζου – άσπρου χρώματος, είναι το όνομα του νέου αποκτήματος που ήρθε να αντικαταστήσει τον τιράντα.

Και δε θα ήμασταν εδώ αν ένα χωράφι στη μέση του πουθενά δεν αποφάσιζε να αλλάξει χέρια και να πάρουμε την απόφαση να πάρουμε σαν οικογένεια 2ο αμάξι. Δοκιμάσαμε με 1 αμάξι αλλά, η ελευθερία κινήσεων ήταν ελάχιστη, τα προγράμματα δύσκολα με τις ώρες που δουλεύω και τη μετακίνηση μαμάς – μικρής.

- Να το αλλάξω ; Και με τι ;

Θέλαμε ένα αμάξι, μαζεμένο, <4μ έτσι ώστε να μπορεί να κινείται στην πόλη και να είναι οδηγήσιμο και από τη γυναίκα, ψηλό με πραγματικές εκτός δρόμου δυνατότητες, και πετρέλαιο για να μπορεί να είναι όσο το δυνατόν οικονομικότερο στις τυπικές 85χ.α.ω. μετακινήσεις μου για σπίτι δουλειά. Λίγα αμάξια τηρούν και τις 3 προϋποθέσεις. Το fiat panda 4x4, κάνει τικ με ποσοστό μεγάλης επιτυχίας ως άθροισμα.

Το απλό, λοιπόν, με τις κ μαμώ μαύρες σιδερένιες ζάντες του φετινού ΜΥ, ήταν ο προορισμός. Επισκέυτηκα την αντιπροσωπεία στα Γιάννενα, όπου μου δείξανε τιμή και χαρακτηριστικά. Τα εξτραδάκια που ήθελα να βάλω (πάντα ήμουν φαν των πλούσιων εξοπλισμών, δεδομένου ότι περνώ αρκετή ώρα στο αμάξι και μου αρέσει να το έχω πλουμισμένο). Συνεπώς λόγω του κοστολογιακού το cross (σε κίτρινο χρώμα που το είχε τότε η αντιπροσωπεία) είχε όλον τον εξοπλισμό περίπου στην ίδια τιμή (άντε λίγο πάνω) με ένα φουλ 4x4, + κάποια έξτρα, όπως:

-από αυτά που ενδιαφέρουν: Ο επιλογέας 4κίνησης, το καλοδεχούμενο 1 εκατοστό ακόμα ύψους και οι revised πιο "ειδικές" αναρτήσεις.

-από αυτά που θα μπορούσα να ζήσω χωρίς ή δεν παίζουν τόσο ρόλο, αλλά καλώς υπάρχουν: Οι στυλιστικές διαφορές, η ψηλότερη εισαγωγή αέρα, το clima.

Οι σκέψεις γίνανε, η γυναίκα άρεσε (πολύ σημαντικό) και ενέκρινε τους χώρους αποσκευών (που λίγο πολύ είναι ίδιοι με του Sirion) κ δεδομένου ότι το καρότσι πλέον δεν το παίρνουμε πουθενά. Ο κύριος ανταγωνισμός, από δική μου πρόταση ήταν το Ignis που απορρίφθηκε από γυναίκα ως φτερό στον άνεμο (που όντως παίζει μπάλα ως light is right) και το Duster, που θα ήταν πολύ καλή επιλογή αν είχαμε 2 μικρά. Αλλά δεν έχουμε.

Εξτρά μπήκαν στην παραγγελία το σύστημα αυτόματου φρεναρίσματος σε εμπόδιο, το σετ των χειρολαβών συνοδηγού με θήκη για γυαλιά στη χειρολαβή οδηγού και κάτι ψιλολόγια δίχτυ πορτ μπαγκάζ κ κρεμάστρα προσκέφαλου. Η παραγγελία δόθηκε τηλεφωνικά στην αντιπροσωπεία των Τρικάλων όπου οι συνήθεις ύποπτοι δώσανε την καλύτερη τιμή που βρήκα, με μεγάλη διαφορά.

- Το χρώμα

Αν δεν το έπαιρνα στο γκρι, θα ήθελα ένα πιο ζωντανό, π.χ. κίτρινο ή κόκκινο, αλλά το μεταλλικό γκρίζο κέρδισε την τελευταία στιγμή την επιλογή μου. Και περνούσαν οι μέρες υπομονετικά (ελαφρώς) και να μη μπορώ να δω ένα γκριζο από κοντά. Είδα όλα τα χρώματα πλην αυτού. Και δώστου τα τηλ στον φίλο Δημήτρη εκεί που είχε εντοπίσει ένα στη δουλειά του κ να μη μπορώ να το πετύχω κ αυτό. Ακόμα και σήμερα ταλανίζομαι για το πιο χρώμα θα ήθελα εναλλακτικά να το είχα αγοράσει.

- Το αμάξι της γυναίκας

Οι 3 μήνες με το αμάξι της γυναίκας ήταν μια προσομοίωση του να παίρνω αστικό κ να πηγαίνω στη δουλειά. Άχρωμο, άοσμο, πλην τίμιο. Να μην έχει όμως μισή ένδειξη κατανάλωσης, θερμοκρασίας να περνά η ώρα. Αποκομμένο από το δρόμο. Τίμιος ανθρωποκουβαλητής. Όχι για τα γούστα μου. Στα της κατανάλωσης ήταν στα 6.3 λτ/100, καθόλου άσχημα. Μεταφράζεται όμως κοντά στο 10ευρω / 100 χλμ κάτι που έπρεπε να μειωθεί.

Οι μέρες περνούσαν, το αμάξι ήρθε Ελλάδα 15/3 εκτελωνίστηκε και καρτερικά περιμέναμε να «γεμίσει» το πλήθος και να ξεκινήσουν οι παραδόσεις. Οριακά γλιτώσαμε το μετά το Πάσχα κ Μ. Πέμπτη έκανα 1η ανάσταση. Enter κολλητός, αφήνω οικογένεια στα Γιάννενα κ οδεύουμε προς Τρίκαλα. Πρώτη ματιά κ το χρώμα αισίως ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα. Το είχα ένα άγχος.

Γνωριμία από κοντά με τον Κώστα που είχαμε 40 τηλεφωνήματα κ ούτε καν ήξερα πώς μοιάζει, συνοπτική παρουσίαση από τον Λάμπρο και οδηγίες στρωσίματος «όχι πάνω από 200». 16.30 με ένα ολόκληρο απόγευμα διαθέσιμο με προορισμό τα Γιάννενα Και βουρ στα Βουνά.

-Μονόλογοι

Φόρος τιμής, Μ. Πέμπτη των ψυχών που δεν είναι μαζί μας. Κάποτε περνούσα από εκεί κ μια πόρτα ήταν ανοιχτή για minimum ένα καφέ στο χωριό, μπορεί κ καμιά βόλτα. Κων/νε μας λείπεις. «Χαιρετισμός» και χωρίς να το έχω πολύ στο δρόμο για Άρτα βλέπω τη διαδρομή προς Μυρόφυλο, το χωριό του Κων/νου που μου είχε άπειρες φορές προτρέψει να επισκευτώ γιατί φυσιολατρικά, είναι πανέμορφη. Όλο το αγνοούσα, όντας με τον Τιράντα που δεν ήθελα να «θυσιάσω» χρόνο για χωματόδρομο. Και τώρα έγινε όπως πρέπει. Στα ούτε 70 80 χλμ κτήσης, πάτησα χωματόδρομο.

-"Οδήγησα..."

Μετά από μόλις 4 μέρες συνύπαρξης, αλλά και 1600χλμ περίπου μπορώ να συνοψίσω κάποιες απόψεις.

Με την καμμία δεν είναι ιδανικό, ούτε καν αρκετά καλό αμάξι για όλους. Η τιμή του είναι αρκετά υψηλή, o diesel κάνει την παρουσία του αισθητή. Τόσο στα >130 χ.α.ω. που θες μουσική, όσο κ στις στροφές ροπής που ο εσωτερικός καθρέπτης συντονιζει, τρέμει κ δε βλέπεις τπτ. Ξέρω άτομα που θα γυρνούσαν πίσω στην αντιπροσωπεία για γκρίνια / αντικατάσταση κτλ. Για άτομα που θέλουν χώρους, επίσης, δεν είναι συνετή επιλογή. Εμένα / εμάς, όμως, νιώθω οτι μου ταιριάζει γάντι.

Σε αυτά που μου άρεσαν πολύ.

-Το τούβλο ροπής που έχει το μοτέρ. Από τις 1500 περίπου ως τις 3500 ο κινητήρας δεν κρεμάει πουθενά και είναι πολύ πρόθυμος. Δε θα ξεχάσω το χαμόγελο ως τα αυτιά στο πρώτο τσαρούχωμα σε μια ανηφοριά σαθρού χαλικιού με 2α :

-Αναρτήσεις. Στα εντός δρόμου, δεν υπάρχει λακούβα, «σκαλοπάτι», verine του δρόμου που θα σε κουβαλήσει αριστερά ή δεξιά, ανωμαλία. Απλά ξεχνάς.

-Στιβαρότητα. Δε νιώθεις απλά ότι μπήκες σε ένα fiat με τον 1.3 και μια 4κίνηση. Πόρτες, συναρμογή, τριξίματα σε περάσματα από κροκάλες, απλά δεν υπάρχουν.

-Εκτός δρόμου. Σε πατημένο χωματόδρομο έχω την αίσθηση ότι πάω πιο άνετα κ στρωτά από το fiesta σε ασφάλτινη επαρχιακή διαδρομή.

-Αποδεκτό επίπεδο θορύβου στα δικά μου επίπεδα ταχύτητας.

-Κατανάλωση. Για αυτό ο κινητήρας στρώνει, αλλά τα πρώτα δείγματα είναι άκρως θετικά. Σπίτι δουλειά στην 1η δοκιμή ήταν 4.5 λτ/100. Ήτοι 6€/100χλμ.

-Πολύ όμορφο και «προσεγμένο» εσωτερικό.

-Τρομερά δυνατά προβολάκια ομίχλης.

-Πολύ καλά ηχεία που δε θα ασχοληθώ να τα αλλάξω.

-Πολύ διασκεδαστικό το uconnect που δένει κινητό όσον αφορά τις κλήσεις, στατιστικά ταξιδιού, sms, navigation με τα ηχεία αμαξιού.

-Καλή ηχομόνωση και μειωμένος θόρυβος κύλισης / αντίστασης αέρα, παρά το περιπτεράκι look κ τις μπάρες οροφής.

-Τα 2 trip computer για να πορώνομαι με νούμερα κ στατιστικά.

Σε αυτά που όχι τόσο,

-Τα καθίσματα που θα ήθελα το έδρανο να είναι 1-2 πόντους πιο μακρύ, χωρίς να είναι εντελώς άβολα.

-Η πλαφονιέρα που θα ήθελα να είναι διπλή

-Μια 6η, αν κ η κλιμάκωση 1ης 2ας είναι όνειρο για τα εκτός δρόμου.

-Το συρόμενο κάθισμα που δεν προσφέρεται πουθενά ως έξτρα όπως στο προηγούμενης γενιάς panda.

Η λειτουργία του diesel, κάτι νέο για μένα, θέλει λίγο συνήθεια. Αν το γκάζι είναι πατημένο και το turbo έχει το φούσκωμά του, η επιτάχυνση είναι σχεδόν ακαριαία, χωρίς lag. Οδηγώντας με το πόδι εκτός γκαζιού και με ξαφνικό πάτημα, λίγο πολύ πρέπει να περιμένεις κάπου 1 δεύτερο να φουσκώσει η τουρμπίνα. Όχι τραγικό, αλλά υπολογίσιμο.

Στο πάτημά του είναι ασφαλές με κάποιες κλίσεις (όχι τρομερές). Κρατώντας power on με το turbo φουσκωμένο και σε συνδυασμό με τις ισοπεδωτικές αναρτήσεις, σε επαρχιακό δρόμο μπορείς να κινηθείς σε ρυθμούς που δεν του ταιριάζουν χωρίς να προβληματίζεσαι. Απλά θα δείχνεις σα χοντρομπαλάς που κάνει τρέξιμο - gymkhana ανάμεσα σε κορίνες. Το βάρος συμβάλλει στο να μην έχει κανένα θέμα με τους πλευρικούς ανέμους.

Στα εκτός δρόμου, όπου υπάρχει δρόμος μπαίνεις άφοβα, με προσοχή στις υπερβολικές λασπούρες. (νταξ εδώ σηκώνει πολύ αντίλογο, αλλά μιλώ ως on roader που μεταπηδάει και σε ψιλο-εκτός)

Αυτά για αρχή.

Αυτό που λίγο πολύ περιμένατε… Φωτοδιαδρομές

Πρώτη μου φώτο.

1η ημέρα, πέρασμα Τρίκαλα Μυρόφυλλο Άρτα. Χάρτης διαδρομής

Νέα πατήματα

Στο γύρνα απο Μυρόφυλλο, πήρα λάθος... edit δεν υπάρχει πλέον λάθος δρόμος, βγήκα Φτέρη, γεφύρι Αχελώου (γέφυρα Κονδύλη) Τετράκωμο κ επιστροφή.

2η μέρα. Βόλτα Γραμμενοχώρια και πέριξ Καλαμά

Επιστροφή προς Θεσ/νίκη από Γρεβενά. Γρεβενίτι, Βωβούσα. Στάση στις βλάχικες καλυβες / χειμαδιά (στάνη Τίζα) και μπάσιμο για Βάλια Κάλντα.

Μισό χλμ πιο κάτω, δε μπορούσα να κάνω καν παράκαμψη από την αλπική χλόη. Πήγα 2 βδομάδες νωρίτερα. Χιονούρες 1 μέτρο ύψος ακόμα μπλοκάρουν το δρόμο. Θα επιστρέψουμε σύντομα. Αλλαγή δρομολογίου και βουρ προς Περιβόλι, Αβδέλλα κ χωμάτινη διαδρομή του Pade Mare.

Με την έρημη Αβδέλλα στο Φόντο

Τσίγκος Μαυρόπευκο Βλαχιά!

Στο στοιχείο του.

ΥΓ, επιτέλους βράδιασε κ ψήνομαι για μια βόλτα βραδυνή με αμάξι.