Εκεί κοντά στα πέριξ των γνωστών μερών που επισκεπτόμασταν ήταν στο πρόγραμμα του φθινοπώρου. Κάποια ξεχωριστά μονοήμερα αξιοσημείωτα.
Από μια "αυθηνυχτίς" βόλτα στο χωριό για να μαζέψω την οικογένεια. Προς Πάδες λοιπόν, παρέα στο βράδυ εκείνο ήταν ο Γιώργος.
Φτάνοντας Πάδες στο απόλυτο σκοτάδι
Την άλλη μέρα
Μερικά κλικ κοντά στο Γυφτόκαμπο, Γιάννενα από Παλιοσέλλι Βρυσοχώρι κτλ.
Με το Γιώργο παρέα, πίσω στο φόντο η Τραπεζίτσα.
Ο Γιώργος είχε την τύχη να απαθανατίσει μια μοναδική στιγμή.
Ζαρκάδια (μεγάλο και μικρό) στο κατέβασμα προς Αώο
Επιστροφή μετά από μια από τις πιο όμορφες "φάσεις" φθινοπώρου. Χωρίς να έχουμε αποφασίσει φέτος να επισκεφτούμε κάποιο "νέο" μέρος κινηθήκαμε πολυδιάστατα, με μεγαλύτερη αυτονομία, και με όλη την φαμίλια σχεδόν σε περισσότερες βόλτες. Το πρόγραμμα είχε κέντρο βάρους τα Γιάννενα και τις Πάδες άλλη μια φορά.
Έχοντας χάσει πανηγυρικά τα κίτρινα φύλλα της υπεραγαπημένης Ανηλίου Χαλικιού, (αλλά καλύφτηκε επάξια από συμφορουμίτες) πέρασα από εκεί για ένα φρέσκο αέρα ως τον αυχένα του Μπάρου. 3 βαθμοί κελσίου, πρώτη φορά που βλέπω ένδειξη προσοχή πάγου.
Η αφιέρωση του Χρήστου στην πινακίδα, από τα χρόνια του clubfiesta, διακρίνεται ακόμη
Η θέα προς το δρόμο προς Ματσούκι
Λίγο περπάτημα πάνω στις παρυφές.
Οι Καλαρρύτες
2η βολτίτσα. Γότιστα, μεγάλη κ μικρή και κύκλωμα Βαθύπεδο - Δρίσκο - Δαφνούλα. Κάτω από την "αγκάλη" του Λάκμου (ακα Περιστέρι)
Και στο απίστευτο σε τοποθεσία Βαθύπεδο (όνομα και πράμα)
Λεπτομέρειες προς απαρχές Τζουμέρκων
Όταν αισθάνεσαι απειλούμενος από "Παναγίτσες".
Η θέα προς τον Άραχθο (διακρίνεται η γέφυρα της Εγνατίας οδού και η Αστράκα στο βάθος)
Και βουρ προς το χωριό. Ανάβαση στο καταφύγιο Σμόλικα, σε αγαπημένο ρεματάκι.
Κοντά στο καταφύγιο Σμόλικα, από το δασικό από Παλιοσέλλι
Η παρακείμενη ρεματιά
Στο καταφύγιο
Γενέθλια και πρωί πρωί ανεβαίνω στα 1500 σε μια στιγμή απόλυτης ηρεμίας που ένιωθα ότι "ενοχλώ" το δάσος, παρά εναρμονίζομαι". Τοποθεσία Παντελέξαρχο.
Μαυρόπευκα παντού
Και κατέβασμα σε χαμηλότερα κ πιο ιδιαίτερα υψόμετρα.
Προς την περιοχή Λούνο
Φθινοπωρινές Πάδες
Ανήμερα γενεθλίων. Μεγάλη οικογενειακή βόλτα. Αρχική βόλτα προς Λάιστα, όπου πετύχαμε εκσκαφέα να ξύνει την τελειωμένη και μισοπεθαμένη άσφαλτο. Να με έχει πλάτη ο χειριστής, να περιμένει καθημερινή 0 αμάξια / 24ωρο, και μολις μπω στο οπτικό του πεδίο να πετάγεται από το κάθισμα. Χάρτης διαδρομής
Το σκηνικό εκείνη τη μέρα λίγο πολύ...
Φύση!
Ξεκινάμε για τη διάσχιση προς Βωβούσα μέσω του αυχένα Μόρφας
Χάρτης διαδρομής Ανοιχτός ονειρεμένος αρχικά αλλά...
...Δυστυχώς κλειστός. Μάλλον τον κλείνουν για να μην υπάρχουν θέματα κακοκαιρίας κτλ κτλ. Στον κόμβο εδώ. Δυστυχώς και η εναλλακτική πορεία ήταν κλειστή. Επιστροφή προς Λάιστα αποσβολωμένοι από την ομορφιά και αμην ένα κομμάτι χωματόδρομου ανοιχτό. Ήταν αυτό.
Ανάπαυλα για φαΐ
Οδηγική απόλαυση
Το οποίο άρχισε ανοιχτό σχετικά, εκεί σταματήσαμε για φαΐ οικογενειακώς. Στο μέσο της διαδρομής η μικρή κοιμήθηκε => καμία φωτό κ περάσαμε (ως εκεί που λέει βρύση Τσούκας) από σημείο που ο δρόμος τυπικά είχε εξαφανιστεί κάτω από τα χόρτα. Μαγεία. Μπάσιμο στο δρόμο που οδηγεί στο τουριστικό Γυφτόκαμπο με τις Σαρακατσάνικες στάνες.
Οι Σαρακατσάνικες στάνες
"Τι αυτό ήταν για σήμερα;"
Μανιτάρια την εποχή αυτή. Αφθονούν.
Στην πλατεία του χωριού
Επιστροφή στο χωριό και σε ένα απόγευμα, είδα την κορυφή του "Αλογότοπου" απέναντι, και με φώναξε για το επόμενο χάραμα... Αξημέρωτο ξεκίνημα, χάρτες, gps και τα απαραίτητα και βουρ στο χωματόδρομο που ουσιαστικά είναι όρθιο χιλιόμετρο. Με χαρακτηριστική άνεση και με "αργές" στο κιβώτιο (1η) τον τερματίσαμε. Ως τα 1800 με αμάξι κ μετά άλλο ένα όρθιο χιλιόμετρο ορειβασίας.
Η Τύμφη απέναντι και η Λάκκα Αώου
Και με το χωριό μας κάτω
40αρης πλέον. Χρόνια πολλά μου!
Σ'ν'τάτε!
Η πολυπόθητη κορυφή στα ~2200μ
Και ο γερο Σμόλικας απέναντι να περιμένει τα χιόνια του...
Τέλος της πρωινής καταχνιάς πάνω από τον Αώο
Μικρές μαγείες. Ρόμπολο μεγαλώνει πάνω σε κεραυνόπληκτο κορμό.
Μπαίνοντας ξανά στο δασωμένο μέρος
Στο τέλος κατάβασης ο Totoro περίμενε καρτερικά
και κατέβηκε πάλι "εντός έδρας"
Η οικογένεια ξυπνάει, βόλτες στο χωριό
Στα της επιστροφής στο χωριό τη μια μέρα αναλωθήκαμε στα πέριξ Άρτας και Κορωνησίας σε μια μαγευτική μέρα που ξέχασα να πάρω κάμερα...
Στη πανέμορφη Κορωνησία
Μερικά δευτερόλεπτα δημοσιότητας μόνο
Τελευταία βόλτα μια πέριξ Ιωαννίνων στο κομμάτι Τύριας Παραμυθιάς από τον παλιό και όχι μόνο.
Αγαπημένοι b-roads
Έξω από το χωριό Πετούσι
Και αποχαιρετηστήριος χωματόδρομος, μετά τη Λαμπανίτσα - Ελαταριά
σε κλασσικά κυνηγοτόπια
Λίγο πιο παρακάτω από τα σημεία των φωτογραφιών και πάνω στο δρόμο περνώ από καλύβα που φαίνεται ότι κάποιος βοσκός μένει αυτό το διάστημα. Προχωρώ και βλέπω συρματό-φράχτη να κόβει το δρόμο. Προφανώς για να μη πάρουν θάρρος τα γελάδια και βγουν καμιά μακρυά βόλτα. Κατεβαίνω, ανοίγω, περνώ, κλείνω, συνεχίζω...
Αυτό ήταν και το τελευταίο φωτογραφικό αφιέρωμα που γίνεται με αποκλειστικά με την παλαίμαχη Eos slr. Ο εξοπλισμός πλέον με "βαραίνει" κ νιώθω ότι χρειάζομαι μια σουπερ-κομπακτ για να καλύπτει περισσότερο εύκολα τις "άμεσες" στιγμές που βλέπω κάτι και θέλω να το κρατήσω στο αρχείο μου. Το ταξίδι συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου