Καλοκαιρινής απόδρασης και άδειας το ανάγνωσμα. Σωτήριον έτος 2020. Μια ακόμη καλοκαιρινή άδεια έφτασε στο τέλος της. 2 βδομάδες επιλεγμένες στο διάστημα τέλους Ιουνίου - Ιουλίου, με τις μέρες να κρατάνε 15 ώρες. Γνωστοί προορισμοί, μοιρασμένο (όσο θα θέλαμε να αναλογεί) το βουνό - θάλασσα.
Βουνίσια "έδρα" στις Πάδες, άλλη μια φορά, αλλά όπως έχετε καταλάβει, οι βόλτες πέριξ είναι που κάνουν τη διαφορά. Θαλασσινές επισκέψεις στο Ιόνιο, αυθημερόν. Παίζαμε με την ιδέα του να περάσουμε 2 3 βράδυα στη Ναύπακτο, αλλά το πλάνο ακυρώθηκε. Στο τέλος της άδειας το τελευταίο διήμερο ήταν το "πατριδογνωσίας 2020" το οποίο, όπως του πρέπει, παρουσιάζεται σε ξεχωριστό άρθρο.
Κυριακάτικη αναχώρηση προς Ιωάννινα με τις γνωστές αποσκευές αλλά και το νέο trend, ποδήλατο. Το οποίο επέστρεψε δυναμικά στη ζωή μου. Ένας παλιός έρωτας, σε πρωτεύουσα θέση ξανά στις συνήθειές μου, αλλά στο πίσω μέρος του αμαξιού.
Luigi, o προστάτης των φορτωμένων ποδηλάτων
Τα πρώτα κιόλας χιλιόμετρα του ταξιδιού, διπρόσωπα ως προς τον καιρό, έτσι ακριβώς όπως θα ήταν και το 10ήμερο που περιγράφω στο παρόν άρθρο. Αρκετά ζεστό με ηλιοφάνειες, αλλά και δροσερά βροχερά βραδυνά.
Βροχούλα με το καλημέρα της εξόδου
Πέρασμα από τον παλιό δρόμο μέσω της Κατάρας, στάση για αγνάντι των βουνών και λιμνών (τεχνητή Αώου και Τύμφης).
Με θέα τον αυχένα κατάρας. Η διαδρομή αισίως κρατάει καλά.
Με θέα τα βουνά της Τύμφης
Το Μέτσοβο στις παρυφές του Λάκμου
Τύμφη και το λάκκωμα της λίμνης Αώου στο βάθος.
Γιάννενα και καφέ με τη γυναίκα σε αγαπημένα στέκια. Ο κόσμος σχετικά λίγος, με τα ταξιδιωτικά "σύνορα" να μην έχουν ανοίξει ακόμα για το ευρύτερο κοινό.
Όμορφες λεπτομέρειες παντού
Καφέ σε αγαπημένα λημέρια.
Βόλτα στα Γραμμενοχώρια, για ξέσκασμα και χώνεψη των κρεατικών!
Επόμενη μέρα προμήθειες και αναχώρηση για το χωριό σε ψιλοβροχερό σκηνικό. Και το αλώνισμα αρχίζει. Στο χωριό, σε κάθε σημείο στη γειτονιά, χαζεύοντας πεταλούδες, πασχαλίτσες, χρυσόμυγες με τη μικρή.
Με τα τερτύπια του καιρού... Τα απόβροχα η ομίχλη πούντιαζε το χωριό και σήκωνε το μπουφανάκι, ακόμα και το απόγευμα. Στη γειτονιά μας, οι βυσινιές και οι κερασιές στο φόρτε τους. Δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω και να μη τις τρυγήσω.
Στο δρόμο προς Κόνιτσα. τοπικές βροχές
Καμώματα της ομίχλης του απόβροχου, στην Τσούκα Ρόσσα
Χρυσόμυγες !
Ομίχλη μετά τη βροχή. Ικανή να σε κάνει να ψάχνεις μια ζακέτα.
Με τα τερτύπια του καιρού... Τα απόβροχα η ομίχλη πούντιαζε το χωριό και σήκωνε το μπουφανάκι, ακόμα και το απόγευμα. Στη γειτονιά μας, οι βυσινιές και οι κερασιές στο φόρτε τους. Δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω και να μη τις τρυγήσω.
Βραδυνή βόλτα στα καμμένα, στην αρχή του δασικού δρόμου προς τον Αλογότοπο. Η φωτιά το καλοκαίρι του 2011 αισίως περιορίστηκε σε μικρή έκταση. Ο δρόμος καθαρίστηκε το 2018. Λόγω χαμηλής επισκεψιμότητας, όμως, είναι αρκετά χορταριασμένος και σε σημεία δε φαίνεται καν δρόμος. Δίνει ωραία κάδρα στην Τύμφη, ιδίως εκείνο το απόγευμα.
Η αγαπημένη μου αμαξο-φώτο του 10ήμερου
Και η βραδυνή ησυχία, ανεκτίμητη!
Την επόμενη το πρωί, εναλλάξ πάλι τα καιρικά. Σε μια βόλτα προς την εκκλησία Αγ. Αποστόλων κάπου 1,5 χλμ έξω από το χωριό, ανοίγουν οι ουρανοί. Αφήνω τις γυναίκες και σβέλτα με το ποδήλατο πίσω να πάρω το αμάξι να τους μαζέψω
Την επόμενη το πρωί, εναλλάξ πάλι τα καιρικά. Σε μια βόλτα προς την εκκλησία Αγ. Αποστόλων κάπου 1,5 χλμ έξω από το χωριό, ανοίγουν οι ουρανοί. Αφήνω τις γυναίκες και σβέλτα με το ποδήλατο πίσω να πάρω το αμάξι να τους μαζέψω
Ο σωτήρας με τα αδιάβροχα
Τα μαζεύουμε και πίσω!
Όλο το μεσημέρι ύπνο υπό το soundtrack του τσίγκου να δέχεται τις σταγόνες βροχής. Λατρεμένος ήχος. Απόγευμα και αγαπημένο για φωτογράφιση το θέαμα από όλα τα ζούδια του καλοκαιριού να έχουν τις σταγόνες βροχής πάνω τους.
Πασχαλίτσες. Φωτο-παραγγελιά της μικρής
Γυναικωνίτης (ναι και οι 3 είναι ♀)
Οι πεταλούδες ανήμπορες να πετάξουν προτιμούν τη ζέστη του δέρματος, από το κρύο περιβάλλον. Εύκολες πόζες. Και το βράδυ ο καιρός αισίως ανοίγει.
Μια από τις πολλές Aporia crataegi που υπομένουν το μαρτύριο της βροχής
Λίγος ήλιος στην επιστροφή
Η Τύμφη στο βάθος...
Το βράδυ, πυγολαμπίδες. Άλλο θέαμα που έχουμε ξεχάσει στις πόλεις. Μια πυγολαμπίδα αποφασίζει να πηδήξει κάτω από το χέρι μου τη στιγμή της φωτογραφίας.
Επόμενη ημέρα, αισίως ηλιόλουστη στην αρχή της. Ποδηλατάδα ως το γειτονικό χωριό, τα Άρματα.
Ο καιρός παραμένει για λίγο και πέρασμα από το μονοπάτι της κλεισούρας για την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.
Έργα κατά της κατολίσθησης στο στενό σημείο της Σκάλας
Δε τα έχουμε αυτά τα θεάματα στην πόλη...
Ο καιρός παραμένει για λίγο και πέρασμα από το μονοπάτι της κλεισούρας για την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.
Σε σημεία οι βράχοι κατάφυτοι από βρύα, λόγω του ανήλιου περάσματος.
Μεσημέρι και πάλι μπόρες στην περιοχή.
Ξανά φωτογράφιση της βρεγμένης πλάσης, με κατάλληλο εξοπλισμό.
Αρκετά με την πεταλουδο-αναγνώριση! Παλιά και διαχρονική μου αγάπη, άλλωστε ο τόπος ενδείκνυται αυτή την εποχή. Τέλος της ημέρας με το ουράνιο τόξο να σκάει μύτη στα τελευταία λεπτά της ημέρας. Ξεκούραση. Την επόμενη έχει οδικό αλώνισμα!
Ξανά φωτογράφιση της βρεγμένης πλάσης, με κατάλληλο εξοπλισμό.
Hardshell από πάνω για τη βροχή...
Και το αντίστοιχο για την προστασία της κάμερας
Σαλίγκαρος
Satyrium acaciae
Melanargia galathea
Pyrgus armoricanus
Aporia crataegi
Μια ταλαιπωρημένη Melitaea athalia
Cupido osiris
Αρκετά με την πεταλουδο-αναγνώριση! Παλιά και διαχρονική μου αγάπη, άλλωστε ο τόπος ενδείκνυται αυτή την εποχή. Τέλος της ημέρας με το ουράνιο τόξο να σκάει μύτη στα τελευταία λεπτά της ημέρας. Ξεκούραση. Την επόμενη έχει οδικό αλώνισμα!
Ξημέρωμα και ξεκίνημα προς το Ζαγόρι. Στο πρόγραμμα ήταν η διάβαση του αυχένα της Μόρφας. Από τον Γυφτόκαμπο ως τη Βοβούσα. Η ελαφριά μας ανησυχία για τη βατότητα του δρόμου, εκμηδενίστηκε νωρίς. Καθώς η διαδρομή είναι κυρίως χαλικόδρομος, χωρίς πολλή πολλή λασπούρα.
Όλη η διαδρομή εδώ: και ο χάρτης, στην περιγραφή στο video.
Όλη η διαδρομή εδώ: και ο χάρτης, στην περιγραφή στο video.
Βατότατος ο δρόμος
Πέρασμα από το σημείο της Βρύσης Τσούκας, χαριτολογώντας με τη γυναίκα που ... έχει το ίδιο επώνυμο με τη βρύση (και θα πει "κορυφή" στην επαρχιακή / βλάχικη διάλεκτο).
Λατρεμένες, κατάφυτες διαδρομές
Ο καιρός όπως πρέπει, ζεστός με σύννεφα να κρύβουν τις κορφές των βουνών, αλλά να μην απειλούν.
Από τον αυχένα της Μόρφας στα ~1600μ φαίνεται ο όγκος της Τύμφης, η λάκκα Αώου και ο Σμόλικας.
Στο βάθος η Τύμφη, κάτω από τα σύννεφα
Όμορφη η διαδρομή
Στα λιγότερο τουριστικά Ζαγορίτικα πατήματα
Αρκετή η λασπούρα, αλλά και μάχιμα τα ελαστικά του αμαξιού, δε δυσκολευόμαστε σχεδόν πουθενά. Στάση για ανάπαυλα αρχίζοντας την κατάβαση για Βοβούσα.
Μικρή στάση εδώ
Άφιξη στη Βοβούσα, φαγητό και λίγο τσιπουράκι στο εξαιρετικό από άποψη τοποθεσίας, εξυπηρέτησης, και γεύσεων La Punti. Οι 3-4 χωριανοί συνεστιάζονται μιλώντας αποκλειστικά βλάχικα. Τους χαιρετώ στη διάλεκτό τους. Πλέον έχω εμπλουτισμένο φρασεολόγιο!
Αναπόφευκτα η μικρή καταφεύγει στο παιχνίδι αμέσως πιο κάτω από την ταβέρνα, στο ποτάμι, κάτω από το επιβλητικό γεφύρι. Οι μεγάλοι (αλλά και η μικρή) παίζουμε και με τις γεύσεις. Τυροκομικά παραγωγής (αυτό έλειπε) και πρόβειο σουβλάκι. Έπος, απλά.
Με το τέλος του τραπεζιού οι πρώτες σταγόνες βροχής έρχονται, η αρχική ιδέα του να κινηθούμε, έστω και λίγο προς Βάλια Κάλντα, έστω και ξώφαλτσα καλά κρατεί. Ανεβαίνουμε προς Στάνη Τίζα στο μέγιστο υψομετρικό μεταξύ Βοβούσας και Περιβολιού Γρεβενών και μπαίνουμε στο χωματόδρομο.
Βίντεο από το πήγαινε προς Διαστάυρωση προς Πυρήνα / Αρκουδόρεμα. Στο περίπου 7ο λεπτό η κάμερα αποσταθεροποιήθηκε και "σιάχτηκε" 2 λεπτά αργότερα, οπότε ελαφρώς κομμένη η διαδρομή.
Αναπόφευκτα η μικρή καταφεύγει στο παιχνίδι αμέσως πιο κάτω από την ταβέρνα, στο ποτάμι, κάτω από το επιβλητικό γεφύρι. Οι μεγάλοι (αλλά και η μικρή) παίζουμε και με τις γεύσεις. Τυροκομικά παραγωγής (αυτό έλειπε) και πρόβειο σουβλάκι. Έπος, απλά.
Γέφυρα της Βοβούσας και ο Αώος
Χωρίς λόγια...
Με το τέλος του τραπεζιού οι πρώτες σταγόνες βροχής έρχονται, η αρχική ιδέα του να κινηθούμε, έστω και λίγο προς Βάλια Κάλντα, έστω και ξώφαλτσα καλά κρατεί. Ανεβαίνουμε προς Στάνη Τίζα στο μέγιστο υψομετρικό μεταξύ Βοβούσας και Περιβολιού Γρεβενών και μπαίνουμε στο χωματόδρομο.
Βίντεο από το πήγαινε προς Διαστάυρωση προς Πυρήνα / Αρκουδόρεμα. Στο περίπου 7ο λεπτό η κάμερα αποσταθεροποιήθηκε και "σιάχτηκε" 2 λεπτά αργότερα, οπότε ελαφρώς κομμένη η διαδρομή.
Αγέρωχα ρόμπολα στις ράχες του "Αυγού"
Εδώ η κατεύθυνση κοιτάει προς νομό Γρεβενών
Μπαίνουμε ξανά στο κατάφυτο από οξυά κομμάτι μέχρι το τέλος της οδικής ανάβασης, στα 1650μ.
Αυτή η μαγεμένη πλάση...
Στη "Σαλατούρα Σταυρού" που ουσιαστικά επιλέγουμε διαδρομή ή προς πυρήνα ή προς Αρκουδόρρεμα. Όχι όμως φέτος. Σταματάμε για λίγες ανάσες καθαρού αέρα και αρχίζουμε, χωρίς βροχή, την επιστροφή. Οι κευραυνοί σκάνε κάπου στο βάθος, ξεκινάμε προς τα πίσω. Δεν είναι να σε πιάσει εδώ η καταιγίδα... Η μικρή αποκοιμίζεται από το χοροπηδητό του δρόμου. Έπειτα, κατάβαση προς Βοβούσα.
Βίντεο της επιστροφής, ολόκληρο χωρίς απρόοπτα.
Μου αρκεί που απλά βρεθήκαμε εκεί, αν κ η καρδιά έλεγε, "έλα, προχώρα πιο κάτω..."
Ξανά πίσω, αυχένας Μόρφας, αλλά σε ένα άλλο πέρασμα, επιστρέφοντας προς Λάιστα.
Ανηφορίζοντας από Βοβούσα προς Μόρφα.
Εκεί όπου είχαμε βρεθεί το Νοέμβρη του 2018, αλλά λόγω χειμερινής σεζόν η πορεία μας κόπηκε, αφού ο δρόμος προληπτικά "κλείνει".
Βιντεο- καταγραφή και του κομματιού αυχένα Μόρφας - Λάιστας.
Η κατάβαση εύκολη, ο δε ρυθμός πλησιάζοντας τη Λάιστα γρήγορος.
Ανταριασμένη η Τύμφη στο βάθος. Λίγο έξω από Λάιστα.
Ανταριασμένη και η Τραπεζίτσα
Άλλη μια μέρα κλείνει με την επόμενη να μην προβλέπεται βροχερή. Το θέλουμε, γιατί στο πλάνο βραδινή διανυκτέρευση στη φύση σε σκηνή.
Το πρωί, πάλι ποδήλατο προς Άρματα.
Μεσημεριανή ξεκούραση και απογευματινή βόλτα στο χωριό.
Ο καιρός αρχίζει και δείχνει μη-συνεργάσιμος. Η Τύμφη πάλι μαζεύει σύννεφα και ξεσπάει καταιγίδα, ακούγονται οι βροντές, αλλά ο Σμόλικας καθαρός. Οι ντόπιοι, αλλά και η εμπειρία, λένε ότι από το Σμόλικα έρχεται η βροχή. Και όντως, παρά τα μπουμπουνητά να μας προβληματίζουν, φορτώνουμε σκηνές και προμήθειες και ξεκινάμε για διανυχτέρευση.
Πόσο τέλεια διαδρομή...
Μεσημεριανή ξεκούραση και απογευματινή βόλτα στο χωριό.
Στα θεόρατα πεύκα, στον Άγιο Αθανάσιο, στον πάνω Μαχαλά.
Οι Πάδες από τον πάνω Μαχαλά.
Νέο παιχνίδι της μικρής, "παίρνω τις χρυσόμυγες από τα λουλούδια και τις πετάω ψηλά να πετάξουν"
Τοποθεσία απέναντι από τη στάνη του Βασίλη, στο Παντελέξαρχο. Τον ξέρουμε, του έχουμε πει τι σκοπεύουμε και μας λέει είναι δεν έχουμε να ανησυχούμε για τίποτα. Φτάνουμε, τα σκυλιά όντως "καραδοκούν" γαβγίζουν, αλλά απλά μας βλέπουν από απόσταση. Επιλέγουμε το σημείο που στήνουμε σκηνή, καθαρίζουμε από τα τσαλιά, ντυνόμαστε, ετοιμαζόμαστε να βγάλουμε τα φαγώσιμα και; τα έχουμε ξεχάσει στο σπίτι... Λίγα μόνο νευράκια, κατέβασμα και ανέβασμα πλέον στο σκοτάδι.
Λίγο πριν το σούρουπο, στα 1500μ
Όλα έχουν στηθεί όμως, οπότε απλά απολαμβάνουμε τη φάση. Τα βελάσματα και τα κουδούνια μας κάνουν παρέα ηχητικά.
Βολευόμαστε στη σκηνή και πέφτουμε για ύπνο. Χαρακτηριστικά θυμάμαι οτι είχα χορτάσει ύπνο ήδη από τη 01.00 η ώρα. Οι βοσκοί απέναντι "βάλανε μπρος" στις 04.55. "Τσαπρρ" "Ρρρρρ" και τα συναφή λεκτικά των βοσκών μας υπενθυμίζουν πόσο απαιτητική δουλειά είναι αυτή.
Βιώνοντας τη σιγή της νύχτας
Βολευόμαστε στη σκηνή και πέφτουμε για ύπνο. Χαρακτηριστικά θυμάμαι οτι είχα χορτάσει ύπνο ήδη από τη 01.00 η ώρα. Οι βοσκοί απέναντι "βάλανε μπρος" στις 04.55. "Τσαπρρ" "Ρρρρρ" και τα συναφή λεκτικά των βοσκών μας υπενθυμίζουν πόσο απαιτητική δουλειά είναι αυτή.
Ως τις 08.30 που βγήκαμε από τη σκηνή, όπου και βγήκαν όλα τα ζώα, είχαμε μαζέψει και ξεκινήσαμε για την παραδοσιακή ανάβαση στη Δρακόλιμνη.
Τελευταία γεμάτη μέρα ως επί τω πλείστω βροχερή.
Απογευματινή βόλτα προς Άρματα
Κάπως έτσι πέρασε η πρώτη βδομάδα της άδειας. Για το γυρισμό είχαμε "σιάξει" πλάνο διαδρομής ένα χωματόδρομο που βλέπαμε πάντα και λέγαμε "πού βγάζει άραγε". Καταστρώθηκε σχέδιο. Είναι η διαδρομή που ξεκινάει λίγο πριν το κατέβασμα προς Κόνιτσα, στα 1200μ περίπου ύψος και βγάζει στην "πάνω γειτονιά" χωριών, στα Μαστοροχώρια. Μοναστήρι και Γαναδιό πιο συγκεκριμένα.
Η καταρρακτώδης και με διάρκεια όμως βροχή της προηγούμενης ημέρας μαζί με τα "μαλακά" χώματα σε σκοτεινά ανήλια σημεία της διαδρομής και τα νεροφαγώματα σε συνδυασμό και με το φουλ φορτωμένο αμάξι μου στερήσαν το "fun factor" και την άφησα ημιτελή για άλλη φορά...Χάρτη διαδρομής θα βρείτε στην περιγραφή του video.
Επιστροφή στα Ιωάννινα με πραγματοποίηση της απαίτησης των γυναικόπαιδων για βόλτα στο νησάκι. Όπερ και εγένετο.
Για τις 2 τελευταίες μέρες επιλέξαμε χιλιόμετρα και μπάνια στο Ιόνιο.
Πρώτη έξοδος, σε μια υπεραγαπημένη μου πολυδιάστατη τοποθεσία. Στο νοτιοδυτικό άκρο της Στερεάς Ελλάδας, στην παραλία Διόνη που συνδυάζει τις εκβολές Αχελώου, κτηνοτροφία (γελάδες κατσίκια), και είχα να βρεθώ από το μακρινό 2012 εκεί...
...ιχθυοκαλλιέργεια και ψαράδες, τις παραδοσιακές κατοικίες σε ξύλινες εξέδρες (πελάδες), τα αβαθή νερά που σχηματίζονται, το πολυπολιτισμικό των αρκετών τσιγγάνων στην περιοχή να δίνουν το δικό τους ξεχωριστό στίγμα, το Ιόνιο με τη Κεφαλλονιά στο φόντο και καμιά φορά τους ισχυρούς ανέμους μετά το μεσημέρι (σημείο που επιλέγουν για kite surfing).
Μια παραλία αχανής σε έκταση με ελάχιστο κόσμο. Κάτι διαφορετικό!
Βίντεο επιστροφής.
Μπάνιο για αρκετή ώρα, πέρασμα από το όμορφο Μεσολόγγι και στάση για ψαράκι στον εξαιρετικό Δημητρούκα. Πήγαμε σε τυχαία καθημερινή, με ελάχιστο κόσμο και δοκιμάσαμε, όπως βλέπετε, λίγο από όλα. Εξαιρετικά όλα.
Πολλά τα χιλιόμετρα αυτής της βόλτας, μικρότερος ο προορισμός της επόμενης και τελευταίας γεμάτης μέρας. Νομός Πρέβεζας και παραλία Σκάλας με τα μαγευτικά παραδοσιακά κρυστάλλινα νερά του Ιόνιου.
...Αλλά εγώ είμαι βουνίσιος. Ανασύνταξη και προετοιμασία για το el classico της χρονιάς. Επιστροφή Θεσσαλονίκη και... Πατριδογνωσία 2020!
Στατιστικά ταξιδιού, 1918,6χλμ, μέση κατανάλωση 6,2λτ /100 χλμ, 37:49 ώρες στο δρόμο.
Ξεκινώντας
Στον αυχένα Μουγκουρίδας
Η μικρή μας, φέτος έκανε όλη τη διαδρομή μόνη της και στο μεγαλύτερο κομμάτι ως οδηγός.
Καθρεπτισμοί της Δρακόλιμνης
Σαν καρδιά
Η γειτονιά των ρόμπολων, λίγο πίσω από τη λίμνη
Χαζεύοντας τα "δρακάκια", τους αλπικούς τρίτωνες
Επιστρέφοντας. Ιδανικός καιρός, ιδανική διάθεση.
Μικρές μαγείες στα 2000m ψηλά
Παίρνοντας την ευλογία του λευκόδερμου πεύκου
Δέος
Γευστικό bonus σε λίγο χαμηλότερο υψόμετρο.
Τελευταία γεμάτη μέρα ως επί τω πλείστω βροχερή.
Ποδηλατάδα με φόντο την Τύμφη, και τόση ήταν η ηλιοφάνεια...
Ο μαγευτικός δρόμος προς Βρυσοχώρι (έχει δώσει άπειρα κάδρα φωτογραφικά), με ένα ντεγκραντέ ομίχλης πάνω του μεσημεριάτικα
Και πάλι βρέχει
Η μικρή διασώζει χρυσόμυγες που είχαν πέσει από...
... τη φασκομηλιά, της οποίας το τίλιο μαζέψαμε για εξαιρετικό τσάι.
Χρυσόμυγα
Σοδειά, για τους μεγάλους αύριο, στα Γιάννενα
Απογευματινή βόλτα προς Άρματα
Της λάκκας μαγείες.
Κάπως έτσι πέρασε η πρώτη βδομάδα της άδειας. Για το γυρισμό είχαμε "σιάξει" πλάνο διαδρομής ένα χωματόδρομο που βλέπαμε πάντα και λέγαμε "πού βγάζει άραγε". Καταστρώθηκε σχέδιο. Είναι η διαδρομή που ξεκινάει λίγο πριν το κατέβασμα προς Κόνιτσα, στα 1200μ περίπου ύψος και βγάζει στην "πάνω γειτονιά" χωριών, στα Μαστοροχώρια. Μοναστήρι και Γαναδιό πιο συγκεκριμένα.
Μαγευτικά παιχνίδια της ομίχλης, έξω από το Παλιοσέλλι
Η καταρρακτώδης και με διάρκεια όμως βροχή της προηγούμενης ημέρας μαζί με τα "μαλακά" χώματα σε σκοτεινά ανήλια σημεία της διαδρομής και τα νεροφαγώματα σε συνδυασμό και με το φουλ φορτωμένο αμάξι μου στερήσαν το "fun factor" και την άφησα ημιτελή για άλλη φορά...Χάρτη διαδρομής θα βρείτε στην περιγραφή του video.
Επιστροφή στα Ιωάννινα με πραγματοποίηση της απαίτησης των γυναικόπαιδων για βόλτα στο νησάκι. Όπερ και εγένετο.
Τάφος Αλή Πασά και το τζαμί στο Ιτς καλέ.
Πηγαίνοντας στο νησάκι
Όμορφες λεπτομέρειες, ελάχιστος κόσμος
Για τις 2 τελευταίες μέρες επιλέξαμε χιλιόμετρα και μπάνια στο Ιόνιο.
Αιτωλικό!
Πρώτη έξοδος, σε μια υπεραγαπημένη μου πολυδιάστατη τοποθεσία. Στο νοτιοδυτικό άκρο της Στερεάς Ελλάδας, στην παραλία Διόνη που συνδυάζει τις εκβολές Αχελώου, κτηνοτροφία (γελάδες κατσίκια), και είχα να βρεθώ από το μακρινό 2012 εκεί...
Αγελάδες στο πέρασμα του δρόμου
Προσεγγίζοντας τη Διόνη
Οι πελάδες
...ιχθυοκαλλιέργεια και ψαράδες, τις παραδοσιακές κατοικίες σε ξύλινες εξέδρες (πελάδες), τα αβαθή νερά που σχηματίζονται, το πολυπολιτισμικό των αρκετών τσιγγάνων στην περιοχή να δίνουν το δικό τους ξεχωριστό στίγμα, το Ιόνιο με τη Κεφαλλονιά στο φόντο και καμιά φορά τους ισχυρούς ανέμους μετά το μεσημέρι (σημείο που επιλέγουν για kite surfing).
Με την Κεφαλλονιά στο βάθος
Μια παραλία ολόκληρη, στη διάθεσή μας
... !
Μια παραλία αχανής σε έκταση με ελάχιστο κόσμο. Κάτι διαφορετικό!
Beach, please...
Αυτή είναι η παραλία mooooo!
Βίντεο επιστροφής.
Μπάνιο για αρκετή ώρα, πέρασμα από το όμορφο Μεσολόγγι και στάση για ψαράκι στον εξαιρετικό Δημητρούκα. Πήγαμε σε τυχαία καθημερινή, με ελάχιστο κόσμο και δοκιμάσαμε, όπως βλέπετε, λίγο από όλα. Εξαιρετικά όλα.
Ψαρικά στου Δημητρούκα. Αποθέωση.
Η ομορφιά του να χάνεις την κύρια είσοδο και να μπαίνεις από το χωματόδρομο
Παραλία Σκάλας
Αν δε το δεις, δε το πιστεύεις αυτό το τυρκουάζ χρώμα...
...Αλλά εγώ είμαι βουνίσιος. Ανασύνταξη και προετοιμασία για το el classico της χρονιάς. Επιστροφή Θεσσαλονίκη και... Πατριδογνωσία 2020!
Στατιστικά ταξιδιού, 1918,6χλμ, μέση κατανάλωση 6,2λτ /100 χλμ, 37:49 ώρες στο δρόμο.
Τμήματα διαδρομών ενδιαφέροντος
Σημεία ενδιαφέροντος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου