Καλοκαίρι 2018. Σμόλικας, Βάλια κάλντα, Δρακόλιμνη.

Πρώτη ολιγοήμερη απόδραση του 2018, με θερινό και ορεινό ύφος, Αγ. Πνεύματος 2018. Προετοιμασία για την άδεια καλοκαιριού που πολυαναμενόταν. Ανεβαίνοντας από Γρεβενά προς Σμίξη, με τελικό προορισμό τις Πάδες.

Στάση για ξέπιασμα, και απόπειρα για τάισμα της μικρής (μάταια, είδε γρασσίδι κ άρχισε το τρεχαλητό...

... κ ' εγώ τις φωτογραφίες

ένα δέντρο που είχα "πάει" τον φίλο Σταύρο με το δικό τους τότε τους 4x4.

Τότε...

Και τώρα

Μερικά κλικ αφήνοντας το αμάξι, για ένα μινι ορειβατικό. Ανάβαση στον Αλογότοπο, τον μυτερό ορεινό όγκο που ξεπροβάλει στα "δεξιά του χωριού" όπως φαίνεται στην ακόλουθη φώτο.

Η Τύμφη στο βάθος

Η ανάβαση έγινε μετ εμποδίων, καθότι δεν είχε γίνει ο καθαρισμός από τα εκατοντάδες, πραγματικά, πεσμένα πεύκα. Αυτό έγινε στο μεγάλο καθάρισμα του αντιπυρικού / δασικού δρόμου το 2019. Συνεπώς δεν έφτασα κορυφή, αλλά σε ένα πάρα πολύ όμορφο σημείο, στα περίπου 1800m (ο Αλογότοπος είναι στα 2150κάτι περίπου μέτρα ψηλά). Ανεβαίνοντας...

Καλημέρα στις Πάδες. Ανεβαίνοντας τον ορεινό όγκο που ευθύνεται για τη σταδιακή αποκάλυψη του ήλιου στο χωριό.

Εκατοντάδες οι κομμένοι κορμοί, πριν καθαριστούν το 2019

Υπερπανόραμα Τύμφης, κάτω οι Πάδες.

Σε μεγαλύτερα mm αποτύπωσης

Άγρια χλωρίδα

Στα υφαλπικά λιβάδια του χωριού, προς Σμόλικα.

Αυτό που δεν περνάει στην εικόνα, είναι ο αέρας πεχλιβάνης των 1550μ η γύρη των πεύκων (σε αυτά τα υψόμετρα, η φύση είναι "πίσω" ένα μήνα) και η μυρωδιά του αγριοθύμαρου.

Να σου τρυπάει τη μύτη. Αγριοθύμαρο, στην άνθισή του.

Στάση στα 1900ψηλά, στο τέλος του δασικού δρόμου κ παραπάνω. Βάλια Μάρε, δίπλα στα ρόμπολα.

Μεταξύ της Τύμφης...

...και του Σμόλικα

Αναφορά μετά τις καλοκαιρινές διακοπές πριν το ήμισυ του καλοκαιριού. Κλασσικός προορισμός το ορεινό χωριό της γυναίκας, ορμητήριο για όλο και περισσότερες κοινές δραστηριότητες με την κόρη. Φέτος οι 2 βδομάδες ήταν μοιρασμένες στις 8 μέρες στο χωριό εντελώς, και 3-4 πέριξ Ιωαννίνων για μερικά μπάνια. Για αυτούς που απορείτε, που δεν επιλέγουμε θαλάσσιο προορισμό, η συνέχεια θα είναι στον παππού, στο Ν. Μαρμαρά που οι κυρίες θα χορτάσουν τα μπάνια τους με το παραπάνω. Κι εγώ μαζί.

Στο δια ταύτα, και αφενός έχοντας στην ιδιοκτησία μου ένα ψηλό όχημα και αφετέρου το σωστό timing του καθαρισμού αρκετών χωματόδρομων από το γκρέηντερ του δήμου ---(διαδικασία που γίνεται κάθε χρόνο αφενός για την ευκολότερη πρόσβαση οχημάτων ανάγκης σε -ω μη γένοιτο- φωτιά ή απεγκλωβισμό κάποιου επίδοξου τουρίστα φυσιολάτρη, αφετέρου για την ευκολότερη πρόσβαση των ελαχίστων, πλην υπαρχόντων βοσκών που αυτό μόνο το 20-30 ήμερο φέρνουν τα κοπάδια τους από τα χαμηλότερα, στα ψηλότερα υψόμετρα)--- δεν άφησα κανένα χωματόδρομο της περιοχής αδοκίμαστο.

Έχοντας το σκασμένο αμορτισέρ στο μυαλό, αμέσως πριν την αναχώρηση για διακοπές, ναι κάθε μέρα σχεδόν μετά από 20 -30 χλμ χωματόδρομου κοιτούσα να δω κάτι ύποπτο αλλά εις μάτην. Το panda, συγγνώμη ο Totoro, με έφερε σε σημεία που θα με έφερνε και ένα αγροτικό, με χαρακτηριστική άνεση, και οικονομία. Επίσης, στο γύρνα και σε κάθε άσφαλτο ξανά, κάθε φορά ζήλευα το ότι δεν ακουγόταν το παραμικρό από κάποιον θόρυβο κύλισης ή τρίξιμο ή οτιδήποτε και με απίστευτη οικονομία (που πολύ απλά δε μπορεί κανένα βενζινοκίνητο ignis / παλιό jimny you name it κατσικοειδές μίνι να πιάσει).

Στα των διακοπών πολύ ευχάριστο το ότι το παρόν έδωσαν και 2 καλοί φίλοι, ο ένας κυρίως παίρνοντας την απόφαση να δει πρώτη φορά τις ομορφιές της Ηπείρου, ξεκίνησε προγραμματίζοντας για 2 μέρες στο μυαλό του από την ακριτική Ορεστιάδα, έμεινε 5... Τέτοιες μικρές μαγείες δίνει ο τόπος.

Χωματοδρομικές εντυπώσεις:
Πολύ σωστή η 1η ταχύτητα σαν κλιμάκωση, δε ξεφούσκωσε ποτέ να με κρεμάσει ακόμα και σε κροκαλοανηφόρια σε στροφή με 15% κλίσης που κυριολεκτικά έκανα το σταυρό μου κ λέω που πάω ο μλκς βραδυάτικα και με μια σωστή 2α για τους πιο γρήγορους ρυθμούς. Επίσης, πολύ ξεκούραστο και χρήσιμο το σύστημα hill decent control. Σε αυτά προσυπογράφω και τα κα-ρα-γα-μά-τα (ίσως το πιο δυνατό σημείο για τα βραδυνά ταρζανιλίκια) φώτα ομίχλης που στα 2-3 μέτρα μπροστά είναι πολύ παραπάνω από ό,τι χρειάζεσαι.

Για τα στατιστικά, 2211 χιλιόμετρα συνολικά (φαντάζομαι >15% σε χωματόδρομο) με εμένα 48 ώρες στο τιμόνι (παρά 1 τέταρτο) και μέση κατανάλωση με όλα τα κατορθώματα 5.4 λτ/100. δλδ.

Πηγαίνοντας προς Γιάννενα, πάντα εναλλακτικά. Αποφυγή διοδίων, πέρασμα από την Κατάρα, διάλειμμα για φαγητό. Άφιξη Πάδες με την αντίστοιχη un-zip φωτογραφία (όπως του Τιράντα άλλοτε).

Αναγνωριστικές φωτό πρωινής φωτογράφισης της θεσπέσιας Τύμφης απέναντι. Τοποθεσία έξω από το Παλιοσέλι εδώ.

Η Τύμφη υποδέχεται πρωινό φως

Σκηνικά αρχές Ιουλίου στο δασωμένο κατάφυτο πάνω από τον Αώο

Σκηνικά στο δρόμο, εξίσου εντυπωσιακά

Με τη Γκαμήλα στο φόντο.

Φωτό πρωινές πηγαίνοντας για ένα χωματόδρομο που συνδέει Δίστρατο και Σαμαρίνα μέσω Βάλια Κ'ρνα. Δυστυχώς κομμένος νωρίς κάπου στο 4ο χλμ. Χάρτης διαδρομής

Στην άσφαλτο

Και στο χώμα. Η τοποθεσία οδηγεί στην τοποθεσία Βάλια Κ'ρνα, αν κάποιος επιθυμεί να επισκεφτεί την λιγότερο γνωστή ορεινή πλευρά του Σμόλικα. Καλή μίξη κεραυνοχτυπημένων πλαγιών και χαμηλής βλάστησης υψίπεδα.

Στο δρόμο...

Πάμε για το πιο άγριο και πανέμορφο για μένα κομμάτι. Ο δασικός δρόμος πάνω από τα Άρματα.  Άγρια και απότομη ανάβαση από τα ~1150 στα 1770 σε μόλις 7 χλμ. Χάρτης διαδρομής

Αρχή της μαγείας

Με τη διαπνοή του Αώου κάτω (μετά τη βροχή της χθεσινής μέρας) να δίνει απλόχερα φωτογραφικά κάδρα...

Συνεχίζοντας την ανάβαση που σε σημείο ήταν στενή όσο δεν πάει.

Άφιξη σε ισιώματα

Μέχρι να σκεφτώ ότι εδώ μάλλον θα έχει κάποια στάνη / θα βόσκουν τίποτα ζώα, 4 σκυλάρες με βρίσκουν κ βάζουν μπρος το γαβγητό. Προχωρώ με σταθερή ταχύτητα και βρίσκω το βοσκό της περιοχής, τον κυρ Σέργιο. 35 χρόνια στην περιοχή αυτή, πάνω στο άλογό του επέβλεπε και ταυτόχρονα σα να ψιλοαπορούσε με την επίσκεψη του παιδιού της πόλης. Πιάνουμε την κουβέντα, χαιρετιόμαστε και τα σκυλιά ήδη είχαν πάρει την άγουσα για να επιβλέπουν το ατελείωτο κοπάδι...

Άφιξη κοντά στη στάνη. Γλυκό φως, γλυκιά ηρεμία. Η άλλη Ελλάδα.

Και επιστροφή "πάνω από τα σύννεφα"

και ανάμεσα στα γκρέμια

Άλλη ημέρα και ευκαιρία για μια sprint ανάβαση στη Δρακόλιμνη. Ποτέ δε χάνω ευκαιρία.

Εκείνο το πρωινό...

Αγαπημένες σιλουέτες ρόμπολων στην επιστροφή με φως

Και άφιξη στο χωριό την ώρα που ξυπνάει η οικογένεια για την καθιερωμένη πρωινή βόλτα

Παύση για τα εντός έδρας και η μεγάλη βόλτα. Μαζί με τη μικρή, μπάσιμο στην καρδιά της Βάλια Κάλντα. Ο σκοπός που αγοράστηκε το αμάξι. Να μας πηγαίνει στα δύσκολα. Αυθημερόν ημερήσια εκδρομή με διαμονή στον πυρήνα. Χάρτης διαδρομής.

Εφόδια σκηνή, φαγώσιμα όλα τα απαραίτητα για μια ολιγόωρη διαμονή. Αρχικά πολύ βατά, δαιμονισμένα σε ρυθμό κομμάτια.

Περάσματα μέσα από τα φυλοβόλλα

Και η πολυπόθητη πινακίδα που σηματοδοτεί το πιο κακοτράχαλο μέρος και το διαχωρισμό για τον πυρήνα. Αριστερά πας για πυρήνα, εμείς πήγαμε από δεξιά για να βρεθούμε δίπλα στο Αρκουδόρεμα. Ακόμα οι 2 δρόμοι, κομμένοι στο τέλος τους, κάποτε επικοινωνούσαν.

Και λίγο πιο κάτω, η θέα προς τον πυρήνα.

Διαμονή κάτω από τα θεόρατα μαυρόπευκα.

Το αρκουδόρεμα που χύνεται στον Αώο

Διάσπαρτες ορχιδέες στην καρδιά της φύσης

Μερικές ανέμελες στιγμές, στο Αρκουδόρεμα.

Παίρνοντας την άγουσα προς Πάδες

Επιστροφή από τη βάλια Κάλντα και βόλτα στην Κόνιτσα για προμήθειες και καύσιμο.

...και δε χορταίνω να απαθανατίζω τη κορυφογραμμή της Γκαμήλας...

Άφιξη του φίλου Χαράλαμπου και κάποιες βόλτες οικογενειακώς

Στον Τζάκο, στο αγαπημένο μου ρόμπολο

Λίγες μέρες αργότερα, άφιξη του Γιώργου. Βροχούλες απογευματινές με τα γνωστά αποτελέσματα

Έργα της βροχής

Νυχτερινές φωτογραφίσεις από το ναό Αγ. Αποστόλων

Και μια τελευταία, βατός χωματόδρομος προς τα 2 καταφύγια του Σμόλικα, με ξεκίνημα από το χωριό δυτικά, το Παλιοσέλλι. Χάρτης Διαδρομής

Εδώ το πιο νέο εκ των δύο.

και παρακείμενες ομορφιές σε ρέματα που καταλήγουν στον Αώο.

Απολαμβάνοντας τα τελευταία βράδυα με θέα τη γειτονιά

Κάποιες λιγότερο ενδιαφέρουσες βόλτες με την επιστροφή μας στα Γιάννενα και... τα κεφάλια μέσα.