Μια βραδιά στο Σάδι Μίγας. Με εκπληκτικό καιρό και άριστη παρέα.

Μικρό ορειβατικό, το οποίο είχαμε πάρα πολύ καιρό στα σκαριά με τον αγαπητό φίλο Δημήτρη. Ήταν στο Σάδι Μίγας στους πρόποδες της Τύμφης. Ένας προορισμός ο οποίος έχει πάρει πάρα πολύ τα πάνω του τα τελευταία 2 3 χρόνια και πλέον έχει αρκετά μεγάλη δημοσιότητα, ύστερα από το χτίσιμο της γραφικής ξύλινης καλύβας το 2014. Ήταν η 3η φορά που ανέβαινα. Πρώτη φορά, πάλι με το Δημήτρη, καλοκαίρι όμως, και πιο συγκεκριμένα παραμονές 15Αύγουστου 2013.

Τη συγκεκριμένη φορά θέλαμε να πάμε και να απολαύσουμε ένα έναστρο βράδυ, όπως αναμενόταν η βραδιά και όντως έτσι ήταν οι καιρικές συνθήκες. Συνάμα με το φρέσκο χιόνι του πλούσιο χειμώνα του 2021 22 και την καλή παρέα ήταν μια πανέμορφη εμπειρία. 

Βίντεο της διαδρομής:

Ξεκινήσαμε 2 και φτάσαμε 9...

Το συγκεκριμένο άρθρο δεν πρόκειται να αναλωθεί στην παρουσίαση του μονοπατιού, έτσι κι αλλιώς υπάρχουν πάρα πολλές πληροφορίες ακόμα και σε παλαιότερο μου άρθρο έχω ξανακάνει παρουσίαση, αλλά περιορίζεται περισσότερο σε ένα φωτογραφικό λεύκωμα.

Εκκίνηση με καλό κρύο ~0 βαθμούς. Τσακίρ κέφι όμως

Ξεκινήσαμε με τον Μήτσο από τα Γιάννενα κατά τις 7:00 και με το πρωινό φως ξεκινήσαμε παράλληλα στον ποταμό Αώο για τη Μονή στομίου. Εκτός από τη μαγευτική ρότα του Αώου που ετοιμάζεται να ξεχυθεί στον κάμπο της Κόνιτσας φεύγοντας στην Αλβανία, την παράσταση για το αγύμναστο στη φύση μάτι κλέβουν κάποια μαυρόπευκα που ηρωικά κρατάνε πάνω σε απόκρημνους βράχους. Και το πανέμορφο μονοπάτι.

Στη Μονή είχαμε δώσει ραντεβού με δύο γνωστούς μας, την Ασημίνα και τον Βασίλη που ερχόταν από τη Λάρισα. Στο ερώτημα - στοίχημά μου με το Δημήτρη αν θα υπήρχε κι άλλος κόσμος πάνω στην καλύβα, άλλη μία παρέα πέντε παιδιών με αφετηρία τη Θεσσαλονίκη μας συναντάει με κοινό προορισμό δίνοντάς τέλος στο στοίχημα, νωρίς νωρίς. 

Μονή Στομίου.

Του λόγου μου είχα αποφασίσει ότι θα κοιμηθώ λίγο έξω από την καλύβα σε bivouac. Να σημειωθεί η καλύβα κοιμίζει έξι άτομα άνετα. 

Πευκο-κορυφογραμμές και χιονοκορνίζες

Δέος. Στην Τύμφη

Έχοντας αρκετά παραπάνω εξοπλισμό και βάρος (καλού-κακού) περάσαμε το δύσκολο κομμάτι της ανάβασης και έπειτα από το ίσιωμα του καλογερικού είχαμε και λίγο πατημένο χιόνι στα πόδια μας.

Λίγο πριν το Σάδι

Πανέμορφες απογευματινές νότες

Φτάνοντας στο Σάδι κάνουμε τις απαραίτητες προετοιμασίες. Κατά κύριο λόγο κόψιμο ξύλων για το τζάκι, προετοιμασία για φαγητό και μοιρασιά του χώρου. Έξω στήθηκαν 2 σκηνές και το δικό μου bivy. Στην καλύβα υπάρχει ό,τι εργαλείο χρειάζεται κανείς, κάποια είδη πρώτης ανάγκης, κάποιες μπαταρίες, εργαλεία χειρός, κάποια φαγώσιμα και βασικά φάρμακα που περισσεύουν από ορειβάτες και μπορούν να αποθηκευτούν. Γενικά ικανότατος εξοπλισμός. "Τα πάντα" εκτός από τρεχούμενο νερό.

Σκηνές έτοιμες. Η ημέρα φεύγει

Το φως του φεγγαριού κάνει τα δικά του. Ό,τι ακριβώς θέλαμε να δούμε

Τα κέφια ήταν πάρα πολύ ανεβασμένα, ξεκινήσαμε το μαγείρεμα και εκεί κατά τις 7 παρά άρχισε το φεγγάρι να ανατέλλει και να δίνει ένα απόκοσμο φως προκαλώντας το θαυμασμό όλων. Κάθε τόσο σηκώναμε το βλέμμα μας να δούμε αυτά που δε βλέπουμε στο τσιμέντο των πόλεων. Αυτούς τους γεωσχηματισμούς που μετράνε χρόνους. Δευτερόλεπτά τους, ολόκληρες γενιές μας...

Δ Ε Ο Σ

Μουσική, παρέα, γέλια, ιστορίες, ωραία φαγητά και το βράδυ πέρασε πάρα πολύ όμορφα.

Ο γράφων, στα φωσφοριζέ. 

Κάνοντας παρέα το Δημήτρη 

Τα βουνά ζωντανεύουν

Μετά από όλα αυτά μπήκα και κοιμήθηκα κάτω από τα αστέρια. Μπορεί να φαίνεται τετριμμένο και κλισέ, αλλά είναι απίστευτο συναίσθημα να ξαπλώνεις και να βλέπεις πραγματικά τόσα πολλά αστέρια. Σου φαίνονται τόσο υπερβολικά πολλά που κατά κάποιον τρόπο καμιά φορά σκέφτεσαι ότι θα πέσουν πάνω σου. Κάποιες φορές που άνοιγα τα μάτια μου, έπαιρνα κλεφτές ματιές, άλλαζα πλευρά και κοιμόμουν με ένα χαμόγελο σαν το μικρό παιδί που πήρε το δώρο που πάντα περίμενε.

Για την ιστορία η θερμοκρασία έφτασε περίπου μέχρι τους -6 βαθμούς Κελσίου εκεί που κοιμόμουν. Για τα παιδιά μέσα στην καλύβα ήταν μια πιο ζεστή υπόθεση.

Πίσω, στο 2013... Χόρτο δείτε... 

Μικρό in medias res. Πριν από 10 σχεδόν χρόνια με το Δημήτρη ήταν μια διαφορετική υπόθεση. Κοιμηθήκαμε στο σχίσιμο του βράχου (τον είχα βαφτίσει "Ξένιο Βράχο") που βρίσκει κανείς μπαίνοντας στο Σάδι. Έχει ένα άνοιγμα τόσο - όσο για να μείνουν 2 3 άτομα και να προφυλαχτείς από κάθε καιρικό χτύπημα.

Δημήτρης. Φωτογράφος τότε και τώρα και πάντα

Και ο γράφων. Φωτογράφος τότε, περισσότερο...

Το βράδυ εκείνο το θυμάμαι, ίσως η μόνη φορά που είχα αγριευτεί στα βουνά. Τσακάλια να ουρλιάζουν σε μια γειτονιά παραδίπλα, πλήρης απουσία τηλεφωνικού σήματος και χωρίς άλλη παρέα, μου είχε φανεί "κάπως". Κάπως όμορφα, μαγευτικά, όμως, εξίσου.

 

Βραδινές αναζητήσεις με πλήρη απουσία φεγγαρόφωτος. Η φωτορρύπανση, μεγεθύνεται στην κάμερα, είναι της Κόνιτσας

Μαγεία στους πρόποδες του Αβάλου. Ρόμπολα παντού.

2013... πρωινή τρέλα.

Στα του 2022, πρωινό ξύπνημα απαραίτητος καφές τσίμπημα και τακτοποίηση της καλύβας, έτσι ώστε να την αφήσουμε στην ίδια και ακόμη καλύτερη κατάσταση από αυτή που τη βρήκαμε. Πάγια τακτική των σωστών επισκεπτών στη φύση να μην αφήνουν πίσω τους παρά τα υπέρ ελάχιστα ίχνη τα οποία δεν μεταφράζονται σε βάρος για τη φύση.

Μαγεία. Απλά

Χωρίς λόγια.

2 δέντρα τώρα...

... είναι τα 2 στα δεξιά της παρέας, στη φώτο του '13

Αναλωνόμαστε όλοι σε φωτογραφίες της πρωινής φύσης, με το πανέμορφο πορτοκαλί πρωινό φως να σκάει πάνω στις ορθοπλαγιές του επιβλητικού τσεκουριού της Γκαμήλας.

Και σιγά-σιγά μετά από κάνα-δυο αναμνηστικές φωτογραφίες κατέβασμα σε χαμηλότερα υψόμετρα και επιστροφή στον πολιτισμό.

Αν είστε τυχεροί, βλέπετε και τέτοια ζωάκια

Οι 9μας. Από αριστερά:

Ηρακλής (πάτερ), Γιώργος, Ντήμης, Έφη, Βασίλης, Κωνσταντίνα, Γιούλη, ο γράφων και Ασημίνα

Εν κατακλείδι να πω ότι η παρέα ήταν άψογη. Συνεργατική, καθαρή, φιλότιμη, κυριολεκτικά σα να ήμασταν παρέα χρόνους πριν. Μπράβο μας.