Πολυαναμενόμενη λόγω του εκτεταμένου lock down του χειμώνα του 2020 - 2021, ακόμα μια φορά με συνοδηγό το Δημήτρη και αυτή τη φορά με έδρα τα Ιωάννινα και όχι τη Θεσσαλονίκη, επιχειρήσαμε μια πιο φυσιολατρική πατριδογνωσία. Λίγο οι οικονομικές "σφίξες" μετά τη μετακόμιση, λίγο η έλλειψη βουνών και αγνώστων μερών τις μέρες του εγκλεισμού και τα πολλά χιλιόμετρα δώσανε τη θέση τους σε 2 ορειβασίες. Ντελιδήμι Αγράφων και Καταφίδι Τζουμέρκων.
Ημέρα πρώτη.
Ιωάννινα και προσέγγιση Αγράφων από νομό Καρδίτσας προς Ντελιδήμι. Χάρτης διαδρομής
Τέλη του Ιουνίου και με τις πρώτες γερές ζέστες και την αντίξοη θολούρα της σκόνης της ατμόσφαιρας λόγω των νοτιάδων, ξεκινήσαμε στις 4 τα χαράματα (οριακά και τυπικά "παράνομοι" καθώς μόλις 2 3 μέρες αργότερα, 1η Ιουλίου θα άνοιγε η κυκλοφορία τις μεσονύκτιες ώρες) με αρκετή ζέστη.
Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά. Ιόνια οδός 5παρά...
Το πρόγραμμα ήταν να είμαστε σε "σωστή" ώρα στις παρυφές Αγράφων, έτσι ώστε να επιχειρήσουμε ως μεσημέρι την ανάβασή μας και έπειτα να συνεχίσουμε την πορεία μας. Εθνική οδός το λοιπόν, σε σημεία λίγο πριν την Άρτα η θερμοκρασία πριν τις 5 τα χαράματα έδειξε και 29 βαθμούς, σε σημεία με πολύ πέτρα (για τους γνώστες πάνω από το Τέροβο). Φουλάρισμα λίγο πριν την Άρτα και συνέχεια προς τα βουνά.
Σταμάτημα για μισή φωτογραφία της σελήνης που κρύβεται πίσω από το Ξεροβούνι... και ο Μήτσος μπουρδουκλώνεται και τρώει μια επική σαβούρδα με την κάμερα στο χέρι. Αισίως όλα καλά
Οι ρυθμοί πιο αργοί, σαφώς, με το αρχικό στροφιλίκι, της κοινής διαδρομής Άρτας προς Καρδίτσα ή Τρίκαλα πιο έπειτα, το ακόμα πιο πυκνόστριφτο της διαδρομής προς τα χωριά του δήμου Τετραφυλίας προς Καρδίτσα. Άνω Καλεντίνη, Αστροχώρι, και κάπου εδώ αρχίζει να βγαίνει το φως του ήλιου. Μηλιανά, Μηλιές, Πηγές και να σου σιγά σιγά να φαίνεται η ρότα του Αχελώου.
Ο Αχελώος
Η Γέφυρα κοράκου πάνω από το πέρασμα του Αχελώου. Εδώ αφήνουμε νομό Άρτας πίσω μας και μπαίνουμε στον Καρδίτσας.
Πηγές Άρτας και Γέφυρα Κοράκου. Στο σύνορο των νομών Άρτας και Καρδίτσας. Κατευθείαν μετά τη γέφυρα παίρνω το δρόμο προς Μεγάλα Βραγκιανά, αλλά πολύ σύντομα διαλέγω ένα χωματόδρομο στα αριστερά που οδηγεί προς τη Στεφανιάδα λίμνη και τον ομώνυμο συνοικισμό. Ευτυχώς, παρά τις μέρες που προηγήθηκαν που ήταν τίγκα στην Αφρικανική σκόνη, η ατμόσφαιρα φαίνεται κάπως καθαρή.
Εδώ αρχίζει ο χωματόδρομος προς τη λίμνη Στεφανιάδα.
Το τμήμα του δρόμου που αφήσαμε πριν. Νομός Άρτας, οι Πηγές
Το τμήμα αυτό του δρόμου, βατός χωματόδρομος, αλλά απαιτεί χαμηλές ταχύτητες. Αρκετά σύντομα βγαίνουμε στο συνοικισμό και λίγο αργότερα πλησιάζουμε τη λίμνη Στεφανιάδα. Παρακάτω το video αυτού του χωματόδρομου, ως τη Λίμνη Στεφανιάδα
Ορεινή διαδρομή από Γέφυρα Κοράκου - λίμνης Στεφανιάδας
Η Ροή της κοιλάδας του Αχελώου όπως προχωράει ανάμεσα στους νομούς Άρτας (δεξιά) και Καρδίτσας (αριστερά)
Κάποια σπίτια στο Αετοχώρι
Πλησιάζοντας προς τη λίμνη Στεφανιάδα
Μια τεχνητή λίμνη στα 850m υψόμετρο, από τις πιο νέες στην Ελλάδα που δημιουργήθηκε το 1963 όταν η δυτική πλευρά του βουνού αποσχίστηκε από τον ορεινό όγκο λόγω κατολίσθησης και έφραξε ένα χείμαρρο.
Άποψη της λίμνης Στεφανιάδας
Παλιοί εργάτες...
Εδώ κάπου αρχίζει η άσφαλτος
Στο σημείο αυτό απολαμβάνουμε τη λίμνη και πλέον την ασφαλτόστρωση. Συνεχίζοντας τη video καταγραφή.
Λίμνη Στεφανιάδα προς Λεοντίτο.
Τρομερά τα παιχνίδια των layers παρά το μουντό τοπίο ανατολικά.
Λίγο πιο πάνω σε πανοραμικό σημείο υπήρχε το "Μακρυβούνι", το καφενεδάκι - ταβέρνα που είναι σε απίστευτα θεαματικό σημείο στο τελείωμα του ρέματος που συνοδεύει την πορεία του δρόμου μετέπειτα, αλλά δυστυχώς πλέον δε λειτουργεί. Αξίζει να σταματήσετε για φωτογραφίες. Ιδίως τα νερά της λίμνης, έχουν το πράσινο λαμπερό χρώμα που βρίσκει κανείς σε κάποιες παραλίες του Ιονίου.
Περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις...
Μπαλκόνι ... με θέα...
Απαρχές Αγράφων...
Στο σημείο αυτό, σημειωτέον, είχα φτάσει το... πόσο μακρινό φαίνεται... 2013, στην πρώτη πατριδογνωσία, με το ταπεινό (σε ground clearance) αμάξι μου και μάλιστα σε (βατό) χωματόδρομο. Ένας άλλος πολύ μεγάλος τουριστικός προορισμός στην περιοχή είναι η Μονή Σπηλιάς. 400 και πλέον ετών και μάλιστα και ιστορικής σημασίας καθώς εκτός της απαράμιλλης ομορφιάς του τοπίου και της κατάνυξής της, στην περίοδο της επανάστασης ήταν ορμητήριο συμβουλίων και αποφάσεων καθώς κατείχε στρατηγική θέση. Η μονή είναι εύκολα προσβάσιμη από τον κεντρικό δρόμο.
Η πορεία του δρόμου το κλώθει διαμέσου ενός φαραγγιού, όπου το ρέμα Πλατανιά (παραπόταμο του Αχελώου) οδεύει παράλληλα με την άσφαλτο. Περνάμε τη γέφυρα (κάμαρα) Στεφανιάδας όπου το 2013 έφτανε η άσφαλτος για λίγο και έπειτα ξανά περνάμε για να βρεθούμε ανηφορικά προς το χωριό Λεοντίτο.
Ξεκινώντας το χωματόδρομο προς τα βοσκοτόπια
Το οπίο, απλώς καθηλωτικό...
Στα 1000m υψόμετρο είναι το εφαλτήριό μας για να βρεθούμε στις παρυφές των Αγράφων. Το μονοπάτι, ή μάλλον η πορεία που θα ακολουθήσουμε, ξεκινάει από τα βοσκοτόπια πάνω από το χωριό. Η ίδια περίπου προσέγγιση γίνεται και από το διπλανό χωριό, το Φουντωτό, αλλά 1ον η διαδρομή η δασική από το Λεοντίτο είναι υπερ-πανέμορφη και 2ον μας φέρνει πιο κοντά στην αρχή της ανάβασης, οπότε γλιτώνουμε χρόνο.
Μπαίνοντας στους πληθυσμούς ελάτων και κέδρων
Λεοντίτο το λοιπόν, 1000m υψόμετρο και ξεκινάμε την πορεία για τα βοσκοτόπια με αισίως πολύ καθαρή ατμόσφαιρα. Κέδροι, έλατα αλλά και φυλλοβόλα συμπληρώνουν πανέμορφα τη διαδρομή μας. Το ανάγλυφο της διαδρομής είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον με απίστευτη θέα σε κάποια σημεία μετά από στροφές σε απέραντους λόγγους κατάφυτους όσο δεν πιστεύει το ανθρώπινο μάτι. Δεν έτυχε να δούμε κάποιο άγριο ζώο εκτός από κάνα-δυο αετούς οι οποίοι κάνανε τις κλασσικές κυκλικές ανοδικές βόλτες στον αέρα, ως να εξαφανιστούν σε άγνωστα μέρη. Παρακάτω η καταγραφή της διαδρομής. Μια από τις πιο όμορφες που έχει τύχει να διαβώ.
Δασικός δρόμος Λεοντίτου προς στάνες Ντεληδήμι.
Ένας αετός έφερνε βόλτες κοντά μας
Πράσινο, πράσινο, πράσινο
Πλησιάζουμε πλέον σε υψόμετρο 1.300m και μας αποκαλύπτεται αυτή η θέα και παράλληλα ένα χορταστικό απόκρημνο πέρασμα. Μένουμε αποσβολωμένοι. Μόνο και μόνο ότι βρισκόμαστε εδώ πέρα είναι πραγματικά κάτι που αξίζει όλη τη διαδρομή ήδη μέχρι τώρα. Απέναντί μας εκτείνεται ορεινός όγκος των κορυφών στις οποίες θα επιχειρήσουμε να ανέβουμε όταν φτάσουμε στα λιβάδια. Πρόκειται ουσιαστικά για τέσσερις κορυφές και αυτή που ενδιαφέρει εμάς άμεσα είναι η πρώτη η αριστερή όπως φαίνεται, το Ντεληδήμι.
Πάρα πολύ ενδιαφέρον παρουσιάζει ο αυχένας ανάμεσα στο δεύτερο και στο τρίτο ύψωμα που είναι και πάρα πολύ δύσκολο στην προσέγγιση και η τέταρτη κορυφή δεξιά είναι η κορυφή Σαλαγιάννη. Τα ονόματα τα έχουνε πάρει από οικογένειες οι οποίες είχαν δράσει πολλά χρόνια πριν και είχανε μεγάλες εγκαταστάσεις κτηνοτροφίας κυρίως στις αντίστοιχες περιοχές.
Απο αριστερά, μια πλαγιά που καταλήγει σε κορυφή είναι το Ντεληδήμι, ένα ζευγάρι κορυφών με ένα μεγάλο μιχό ανάμεσα και δεξιά η τέταρτη η κορυφή Σαλαγιάννη
Πραγματικό μεγαλείο της φύσης
Φτέρες, με όλο και λιγότερη βλάστηση. Πλησιάζουμε προς την αλπική ζώνη.
Βγαίνοντας από τη βλάστηση και πιάνοντας το "αλπικό" κομμάτι
Η κορυφή Σαλαγιάννη, 2030m υψόμετρο
Οι δίδυμες κορυφές "Φούρκα" στα 2080m. Αχνοφαίνεται και το πέρας του χωματόδρομου κάτω στους πρόποδες...
Κορυφές Σουφλί και Φούρκα. Πόση μαγεία...
Ανάβασης συνέχεια και αισίως έχουμε φτάσει σε υψόμετρο πάνω από 1.400m. Από ένα σημείο και μετά η βλάστηση μας αφήνει μπαίνουμε στην αλπική περιοχή. Ο δρόμος είναι αρκετά καθαρός, κάτι το οποίο ευχόμασταν, αλλά είναι κάτι αναμενόμενο αφού οι βοσκοί έχουνε πιάσει τα βοσκοτόπια.
Πλησιάζοντας...
Η περιοχή ακριβώς απέναντι αποτελεί χαρακτηριστικό βοσκοτόπι για αυτό και έχει το όνομα Μέγας Στάνος. Όντως στα 1.560m ψηλά συναντάμε και περνάμε στάνη, πιάνοντας μία μικρή κουβέντα με τους δύο βοσκούς οι οποίοι μας καλοδέχονται. Λίγο-πολύ μας προετοιμάζουν για το τι θα βρούμε μπροστά μας, αν και είμαστε αρκετά διαβασμένοι και μας ενημερώνουν ότι σε ένα σημείο χαρακτηριστικό υπάρχει βρύση με τρεχούμενο (και το σημαντικότερο) πόσιμο "δροσερό" νερό.
Βλέποντας πίσω τη διαδρομή που μας έφερε εδώ...
Το βάζω σε ειρωνικά εισαγωγικά, γιατί όντως αν ψαχτείτε λιγάκι θα βρείτε πληροφορίες για μία χαρακτηριστικά διαδεδομένη παγωμένη βρύση η οποία λέγεται "Τσιρλιάρα" Το όνομα της το πήρε χαρακτηριστικά από την πολύ κρύα θερμοκρασία του νερού το οποίο ναι μεν σε ξεδιψάει, αλλά μπορεί να σου πέσει λίγο "άγριο" για τη στομαχική σου ηρεμία μία καλοκαιρινή μέρα.
Συνεχίζουμε λίγο ακόμα και περίπου σε υψόμετρο 1.500m και βρίσκουμε κάποιες γελάδες τις οποίες προσπερνάμε και τις αφήνουμε να συνεχίσουν αμέριμνες τη βοσκή τους. Αφήνουμε το αυτοκίνητο δίπλα στα ερείπια μιας στάνης. Ο χωματόδρομος σταματάει εκεί.
Ανάβαση στο Ντεληδήμι. Χάρτης διαδρομής (πληροφορίες στο strava για στίγμα πορεία υψομετρικά κτλ)
Ποδαράτο απο εδώ και πέρα
Ώρα για ανασύνταξη και προετοιμασία για το ορειβατικό σκέλος της ημέρας. Όπως τονίζω σε κάθε τέτοια εγχειρήματα συνετό και πρέπον είναι να έχουμε προετοιμαστεί όσο το δυνατόν πιο σωστά, έτσι ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κάθε αντιξοότητα, διότι κατά κύριο λόγο ο καιρός στα βουνά είναι αρκετά απρόβλεπτος. Ο άνθρωπος φεύγει από τη ζώνη ασφαλείας που του παρέχει ο πολιτισμός, όσο "τραχύ" και αν ακούγεται οπότε:
Συνετό είναι να έχουμε μαζί μας μία αλλαξιά ρούχα παραπάνω, ένα αδιάβροχο, ικανό νερό άσχετα με το αν θα βρούμε πόσιμο νερό ή όχι καπέλα για τους ζεστούς μήνες αντηλιακή προστασία, τα βασικά φάρμακα, ενημέρωση κάποιων γνωστών για το που θα κινηθούμε, φορτισμένα κινητά και αυτονομία για μια έκτακτη ανάγκη και μπόλικη διάθεση και υποστήριξη μεταξύ μας. Αυτή είναι κυρίως που την έχουμε στη μέγιστη δυνατή ποσότητα και εγώ και ο Δημήτρης. Η ώρα είναι 9:30 περίπου. Κοντά 5 ώρες οδήγησης μας φαίνονται san nσαν να μην έγιναν ποτέ και ξεκινάμε με το χαρακτηριστικό τελετουργικό του χαιρετισμού και εξευμενισμού προς τα βουνά και ξεκινάμε την ανάβαση.
Πάμε!
Εξευμενίζοντας
Αισίως έχουμε να καλύψουμε κάτι παραπάνω από 500m αναβάσης. Το να εγκλιματιστείς με την ιδέα της ανάβασης η οποία στην περίπτωσή μας είναι κάπως απότομη στην αρχή, ιδίως μετά από 5 ώρες συνεχόμενης οδήγησης είναι λίγο κάπως, αλλά όταν έχεις όρεξη για τέτοια πράγματα το βάζεις σε δεύτερη μοίρα και προχωράς.
Πλάνα από την ανάβασή μας στο Ντεληδήμι
10λεπτο και ήδη το αμάξι φαίνεται ολοένα και μικρότερο
Χωματόδρομος που ανεβαίνει και καταλήγει σε άλλο βοσκοτόπι
Στο μισάωρο της ανάβασης έχουμε φτάσει περίπου στα 1.750m υψόμετρο. Αυτή η μαγεία των Αγράφων με τις πάρα πάρα πολλές κορυφές και το αχανές ανάγλυφο δίνει αυτή την καταπληκτική εμπειρία κατά την ανάβαση που κάθε τόσο αποκαλύπτονται όλο και περισσότερους κορυφούλες και έχει συνεχώς το διακαή πόθο να ανέβεις όλο και πιο ψηλά.
Σαν από drone...
Οι απέναντι κορυφές αρχίζουν και φαίνονται
Η θέα ναι μεν είναι περιορισμένη λόγω της εκτεταμένης αφρικανικής σκόνης, ιδίως από Ανατολάς, αλλά η θέα προς τα δυτικά την οποία λίγο-πολύ έχουμε κατά την ανάβαση μας είναι άκρως ικανοποιητική τηρουμένων των αναλογιών.
Συνεχίζοντας την ανάβαση
Ο Δημήτρης με σαφώς περισσότερο βάρος, ακολουθεί λίγο πιο "χαλαρά" σε ρυθμό
Περίπου στη μία ώρα είμαστε σε υψόμετρο 1850m και έχουμε φτάσει τη γούρνα. Μικρό διάλειμμα για ξεκούραση και ανεφοδιασμό με φρέσκο νερό. Αν μπορούσα να υπολογίσω τη θερμοκρασία του νερού θα έλεγα ότι είναι γύρω στις 5 με 6 βαθμούς κελσίου άσχετα αν η θερμοκρασία περιβάλλοντος μπορεί να ακουμπάει τους 30 ήδη από τόσο νωρίς.
Η γούρνα με τη βρύση πόσιμου νερού
Πλησίον του αυχένα
Κρατώντας εναλλάξ το κινητό για απαθανάτιση των φωτογραφιών και την φορητή action camera για να τα βίντεο τα οποία σας παρουσιάζονται πλησιάζουμε ένα συθάμνο από κάποια φυτά και οριακά δεν προλαβαίνω ένα αγριόγιδο ή ζαρκάδι στα ούτε δέκα μέτρα μπροστά μας σαστισμένο να θέλει να μας αποφύγει, γιατί χωρίς να το έχουμε καταλάβει κατευθυνόμαστε προς τη φωλιά του. Προλαβαίνω ίσα-ίσα με την κάμερα και γράφω τον καλπασμό του προς την κορυφογραμμή του διάσελου. Όση απόσταση θέλουμε εμείς σε ένα λεπτό, αυτό θέλει 10 δεύτερα. Σε λιγότερο από 20 25 λεπτά από τη γούρνα έχουμε φτάσει και εμείς στο διάσελο και αγναντεύουμε τη θέα η οποία είναι καταπληκτική το λιγότερο.
Η πολυπόθητη θέα από το διάσελο προς Ευρυτανία. Διακρίνεται το σύμπλεγμα κορυφών των Δυτικών Αγράφων η Φτέρη και η Λιάκουρα κατά κύριο λόγο
Και εδώ η θέα από το διάσελο προς το νομό Καρδίτσας. Απέναντι κατά κύριο λόγο στο βάθος ο όγκος της Καράβας.
Πάλι η θέα προς Ευρυτανία και κάτω αριστερά στο λόγγο η απαρχή του Ασπρορρέματος, μια πολύτ μεγάλη περιπατητική αττραξιόν που το άλλο της άκρο καταλήγει στα Επινιανά.
Ανεβαίνοντας προς Ντεληδήμι
Και ενώ μέχρι τώρα η θεά μας απαρτιζόταν κυρίως από τα όρη της Αργιθέας με χαρακτηριστικότερο τον ορεινό όγκο της Καράβας και τα χωριά τα οποία βρίσκονται στους πρόποδες τους άντε και κάποιες από τις οροσειρές του Νομού Άρτας τώρα από τα 1980m έχουμε τη δυνατότητα να δούμε όλα τα δυτικά Άγραφα, αλλά και τις κορυφές οι οποίες βρίσκονται λίγο πιο ανατολικά.
Ο Δημήτρης αποφασίζει να μείνει εκεί, ώστε να πετάξει το drone κ και εγώ το παίρνω επί τροχάδην σε εισαγωγικά για να πιάσω την κορυφή. Χαρακτηριστικά και πάλι όσο και πιο πολύ ανεβαίνω τόσο μου αποκαλύπτονται όλο και περισσότερες κορυφές κυρίως στα ανατολικά. Την κορυφή την πιάνω περίπου σε μισή ώρα ακόμα και οριακά χρονικά, γιατί η θολούρα αρχίζει και επεκτείνεται όλο και παραπάνω χαλώντας την καταπληκτική θέα.
Ντεληδήμι, 2163m, 26/6/21
Απαθανατίζοντας γωνίες
Εδώ η θέα προς Τρία σύνορα στα δεξιά βάθος, και του ορεινού όγκου της "Αφορισμένης" (στη μέση του βάθους του κάδρου, αριστερά)
Πάρα πολύ χαρακτηριστικό σημείο το οποίο φαίνεται προς βόρεια ανατολικά είναι τα τρία σύνορα τα οποία ουσιαστικά έχω επισκεφτεί πάρα πολλές φορές και αποτελούν το χαρακτηριστικό μπάσιμο στο νομό Ευρυτανίας από το νομό Καρδίτσας. Ορεινός όγκος ο οποίος ήταν τόση ώρα ανηφορίζοντας στα αριστερά μας είναι η Αφορισμένη. Στην κορυφή συμπληρώνω το αναμνηστικό βιβλιάριο επισκεπτών.
Και άλλη μια κορυφή, αυτή είναι η Τσούκα Σάκκα. Κάτω το χωριό Τροβάτο. Υπάρχει και από εκεί δυνατότητα πρόσβασης προς την κορυφή Ντεληδήμι, αλλά είναι κάπως "free hike"
Και η θέα προς τον Αυχένα. Κάπου εκεί με περίμενε ο συνορειβάτης
Σαλαγιάννη, από Ντεληδήμι.
Φτέρη και Λιάκουρα στο Βάθος
Και ένας προπομπός. Στο βάθος η ανάβασης από το Πετροχώρι Καρδίτσας προς τον αυχένα τηου "Σταυρού" που περνάει από την τοποθεσία Πατλιά. Χωρίς να το ξέρω, 15Αύγουστο θα ήμουν εκεί να την καταγράφω.
Υψόμετρο 2163m και κατά τις 12 η ώρα αρχίζω το κατέβασμα.
Αναμνηστική στο διάσελλο
Αυτό που δεν μπορεί να περάσει ούτε από τις εικόνες, ούτε από το βίντεο είναι οι μυρωδιές εκείνες του βουνού. Οι ατόφιες, οι αρχέγονες οι οποίες σου ξυπνάνε άλλα ένστικτα. Σου θυμίζουν με οποιοδήποτε δυνατό τρόπο και όσο μπορεί να το καταλάβει ο κάθε άνθρωπος, γιατί ο καθένας το αισθάνεται διαφορετικά, το ότι κάποτε η ζωή μας ήτανε πιο πολύ εξαρτημένη από τη φύση και είχε κέντρο αυτό τον τόπο. Για αυτό και πάντα θα είμαι πολέμιος της καταδυνάστευσης κυρίως των ορεινών όγκων από την κατάχρηση της υπέρμετρης τεχνολογικής απαξίωσης. Μακάρι να σεβαστούμε το περιβάλλον για να μην το μετανιώσουμε πριν είναι πολύ αργά.
Κέδροι, σκαρφαλωμένοι σε ό,τι γωνία μπορεί να φανταστεί κανείς
Σε περίπου μία ώρα και 45 λεπτά έχουμε ολοκληρώσει το κατέβασμα και κάνουμε την ανασύνταξη για να προετοιμαστούμε για το ταξίδι. Αλλά πρώτα μπάνιο! Κάτι το οποίο έχουμε καθιερώσει από την περσινή χρονιά. Είναι μία πάρα πολύ καλή ιδέα και είναι απίστευτα αναζωογονητικό να μπαίνεις μες στο αμάξι έχοντας κάνει ολόκληρος μπάνιο και να μην έχεις την ταλαιπωρία, τον ιδρώτα και την κόπωση μαζεμένη πάνω σου.
20 λίτρα νερού είναι υπέραρκετά για να μπανιαριστούν "αλπικά" 2 άτομα. Privacy? Άντε να μας πήραν μάτι κάτι αγελάδες...
Plebeius argus αγοράκι, πάνω στη χειρολαβή του μπαστουνιού.
Και παρομοίως στις μπότες μας
Άλλωστε, έχουμε τουλάχιστον πέντε ώρες δρόμο μπροστά μας και η ζέστη αρχίζει να κάνει την παρουσία της όλο και πιο αισθητή. Ενώ κάνουμε μπάνιο πεταλούδες επισκέπτονται τα ρούχα και τον εξοπλισμό μας. Ο ιδρώτας άλλωστε, πλούσιος σε άλατα τα οποία χρειάζονται οι πεταλούδες. Η ώρα είναι 14:00 και κάτι και σε αυτό το σημείο αναγκαζόμαστε και αποχαιρετάμε τη μοναδική πλάση στις παρυφές των Αγράφων.
Γεια σας Άγραφα. Θα σας ξανάρθουμε, πολύ σύντομα...
Αυτό το μοναδικό που έχουνε τα Άγραφα σε συνδυασμό με το ότι όπου και να σηκωθείς δεν πρόκειται να δεις τίποτα άλλο παρά βουνά τα καθιστά για μένα έναν από τους πιο μαγευτικούς φυσικούς προορισμούς στην Ελλάδα.
Και φρέσκος από το μπάνιο και μαγεμένος. Ευτυχία
Μαζεύουμε και δεν αφήνουμε πίσω μας τί-πο-τα
Πλάνα από το κατέβασμα από Ντεληδήμι προς Λεοντίτο
Μεριές φώτος στην επιστροφή
Καθώς μπαίνουμε στον χωματόδρομο και κατηφορίζουμε προς το χωριό Λεοντίτο σταματάμε μέσα στο δασωμένο μέρος και την προσοχή μας τραβάνε οι μικρές άγριες φράουλες οι οποίες επιμελώς κρύβονται στις φυλλωσιές.
Μαγεία. Απλά...
Power ups!
Κατάλληλες προς βρώσιν αποτελούν ένα μοναδικό σνακ του βουνού. Ψάχνοντας, το λοιπόν, για φράουλες σαν άλλες "πολιτισμένες" αρκούδες μας καταφέρνει και μας κερδίζει την προσοχή ένα μικρό μονοπάτι από αυτά τα οποία χρησιμοποιούσαν κάποιον καιρό οι βοσκοί για να οδηγήσουν τα ζώα περνάμε μέσα από ένα συ θα βγω από φτέρες και βγαίνουμε σε ένα ξέφωτο το οποίο μου δίνει ένα το ωραιότερα κάδρα της ημέρας.
Κατεβαίνουμε στο χωριό που και σταματάμε στην κεντρική πλατεία για να γεμίσουμε τα 20 λίτρα μπετόνι τα οποία χρησιμοποίησαμε στο μπάνιο και χωρίς δεύτερη σκέψη. εφόσον έχουμε καλό χρονικό περιθώριο σταματάμε για ένα καφέ στην πλατεία του χωριού.
Ανάπαυλα στον αιωνόβιο πλάτανο
Τσιπουράκι ήθελε κανονικά, αλλά έχουμε συνέχεια
Ένα υπεραιωνόβιο πλατάνι φροντίζει για το φυσικό κλιματισμό του μέρους. Αλλά και ο δροσερός καφές παγωμένος, όπως το αναψυκτικό του συνοδοιπόρου μου, ήταν όντως μία πάρα πολύ δροσερή ιδέα για τη συνέχεια που ακολουθεί. Η κυρία Αγγελική μας κάνει μια σύντομη παρουσίαση για το χωριό, δίνοντας πληροφορίες που αξίζει να ξέρεις τα λίγα λεπτά που θα μείνεις εκεί. Την ευχαριστούμε τα μέγιστα! Τρομερή και η cult παρουσία του Παπακανάτα! Οι γνώστες, ξέρουν...
Κουμπουριανά - Ρογκιά - διασταύρωση Ανθηρού. Χάρτης διαδρομής
Κουμπουριανά - Ρογκιά - διασταύρωση Ανθηρού
Συνέχεια στο πρόγραμμα έχει η οδική μας μετάβαση από εκείνο το κομμάτι προς το νομό Τρικάλων. Το οποίο σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνουμε διασχίση του δήμου Αργιθέας. Η λογική λέει να γυρίσουμε γύρω-γύρω μέσω του Τυμπάνου από Βλάσι και Μουζάκι σχεδόν και να πιάσουμε την εθνική οδό Καρδίτσας Άρτας, αλλά δεδομένου του ότι έχω πληροφορίες ότι ο δρόμος από Κουμπουριανά Ρογκιά Καριά είναι βατός επιλέγουμε ως αυτή την πορεία μας.
Ήδη αναπολώντας
Στο καταπράσινο αλλά όχι με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον κομμάτι προς Καριά
Ο ήλιος πλέον είναι πολύ δυνατός και η διαδρομή κατάφυτη μεν, αλλά δεν έχει πάρα πολλά σημεία τα οποία μπορούν να δείξουν το φυσικό κάλλος της περιοχής. Και είναι και κάπως απαιτητική σε σημεία. Ο δρόμος κατευθύνεται προς το χωριό Καρυά και σε μεγάλο το μέρος στην αρχή έχει ακριβώς απέναντι τον δρόμο από τον οποίον ήρθαμε το πρωί προς τη λίμνη Στεφανιάδα. Και ανάμεσα σε αυτούς τους δύο δρόμους τα ρέματα τα οποία ουσιαστικά χύνονται μέσα στον Αχελώο.
Στάση στον Αη Γιώργη
Ανθηρό Καρδίτσας, Μεταμόρφωση (Κατούσι) προς Γκρόπα Τρικάλων. Χάρτης διαδρομής
Ανθηρό Καρδίτσας, Μεταμόρφωση (Κατούσι) προς Γκρόπα Τρικάλων
Η ώρα είναι σχεδόν 4:30 το απόγευμα και σε αυτό το σημείο συνεχίζουμε την πορεία μας περνώντας από το ανθηρό Αργιθέας, ένα από τα μεγαλύτερα κεφαλοχώρια και έπειτα το χωριό Μεταμόρφωση (Κατούσι). Στα σχεδόν 800 και 900m υψόμετρο αντίστοιχα. Συνεχίζουμε την πορεία μας και με μεγάλη μας χαρά βλέπουμε ότι ο δρόμος ο οποίος οδηγεί προς το διάσελο της Γκρόπας είναι ασφαλτοστρωμένος μέχρι το κομμάτι που μπαίνει στο νομό Τρικάλων.
Ανάπαυλα με άριστη θέα προς την ανάβαση
Σε ένα σημείο πετυχαίνουμε και κάποια έργα που γίνονται στο δρόμο και στο δεκάλεπτο αυτό απολαμβάνουμε τη μαγευτική πλάση. Φτάνουμε στο Διάσελο των 1430m και μπαίνουμε σε 3Α πατημένο χωματόδρομο ο οποίος με πολύ γοργούς ρυθμούς μας φέρνει στο σημείο της παλιάς Εθνικής οδού Τρικάλων Άρτας λίγο μετά το πέρασμα της Γκρόπας.
Μεταμόρφωση (Κατούσι) και πέρασμα προς Γκρόπα. Χάρτης διαδρομής
Μεταμόρφωση (Κατούσι) και πέρασμα προς Γκρόπα.
Με θέα την Γκρόπα
Απολαμβάνοντας σβέλτους ρυθμούς οδήγησης και πάρα πολύ όμορφα τοπία περνάμε αισίως στο νομό Τρικάλων και συνεχίζουμε την πορεία μας κατευθυνόμενοι προς Άρτα. Ο δρόμος αυτός στον οποίο βρίσκομαι ξυπνάει μνήμες από τις εποχές που ανακάλυπτα την Ελλάδα. Δεν θα ξεχάσω το 2008 πριν γίνει η σήραγγα της Γκρόπας που είχα βάλει το GPS λίγο έξω από τα Τρίκαλα να με κατευθύνει προς Άρτα και θυμάμαι ότι μου είχε αναφέρει εκτιμώμενο χρόνο 3 ώρες και 11 λεπτά! Ακύρωσα την πλοήγηση και την ξαναέβαλα, γιατί πραγματικά δεν πίστευα ότι μπορεί μεταξύ δύο πρωτευουσών γειτονικών νόμων να χρειάζεται τόση μεγάλη χρονική απόσταση. Και όμως το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το ίδιο πάλι.
Αυτό κάποτε, ήταν μέρος της Εθνικής οδου Τρικάλων Άρτας...
Η εθνική οδός {30} είναι αρκετά απαιτητική και χρειάζεται κάποια προσοχή τους βροχερούς μήνες λόγω αποκόλλησης βράχων κάτι το οποίο έχω βιώσει και εγώ ως οδηγός πρώτο χέρι αλλά τουλάχιστον το κομμάτι του νομού Τρικάλων παρά το ότι χαρακτηρίζεται από απανωτές στροφές και λιγότερες ευθείες λόγω της απίστευτης φυσικής ομορφιάς και τη θέα στα ορεινά των Τρικάλων δίνει πάντα μία εμπειρία οδήγησης που δε τη βαριέσαι σχεδόν ποτέ.
Και συνεχίζοντας προς το σημείο διανυκτέρευσης. Χάρτης διαδρομής
Με συνοπτικές διαδικασίες περνάμε το χωριό Βαθύρρευμα και έπειτα σε λίγο πιο ανοιχτό οδηγικά τερέν τη Μεσοχώρα και μετά από την ομώνυμη σήραγγα βρισκόμαστε στο φράγμα του Αχελώου. Έπειτα ο δρόμος είναι αρκετά πιο ανοιχτός και χαρακτηρίζεται από σήραγγες. Αετός, Λαφίνα εκεί κάπου αφήνουμε την διασταύρωση για Θεοδώριανα, αν και είναι ο προορισμός μας, γιατί πρώτα κατευθυνόμαστε προς το Αθαμάνιο όπου και ανεφοδιαζόμαστε σε καύσιμα.
Συνεχίζοντας την πορεία προς Αθαμάνιο επιλέγουμε την έτερη προσέγγιση προς τα Θεοδώριανα. Ο δρόμος θέλει εδώ πάρα πολύ υπομονή, γιατί γίνονται έργα τουλάχιστον αρχές του καλοκαιριού του 2021, σύντομα όμως φτάνουμε στην τοποθεσία στην οποία έχουμε αποφασίσει να κατασκηνώσουμε. Είναι η τοποθεσία Σταυρός πολύ κοντά σε ένα ας στο πω σαλέ χιονοδρομικών δραστηριοτήτων το οποίο εννοείται αυτή την εποχή είναι κλειστό, αλλά ένα πολύ πολύ καθαρό πλάτωμα κοντά του μας δίνει τη δυνατότητα στα 1.300 περίπου μέτρα υψόμετρο να μας φιλοξενήσει για αυτό το βράδυ.
Άφιξη στο σημείο
Η θέα
Περιστοιχιζόμαστε κυριολεκτικά από δύο πολύ πολύ μεγάλες στάνες των οποίων τα πρόβατα και κατσίκια βρίσκονται έξω στην απογευματινή τους βοσκή και κατά τις 6:30 7:00 σιγά-σιγά μαζεύονται προς στις στάνες τους. Εννοείται τα λιγοστά τσοπανόσκυλα που παραμένουν πίσω στη στάνη μας έχουνε πάρει χαμπάρι, αλλά αφού δεν αποτελούμε μία απειλή για το κοπάδι αποφασίζουν να μας αφήσουν στην ησυχία μας. Παρόλα αυτά ένα περίεργο έρχεται και μας πλησιάζει.
Επόμενη φάση, μαγείρεμα. Το μενού όπως κάθε φορά περιλαμβάνει noodles, noodles και περισσότερα noodles. Είναι μία πολύ καλή επιλογή εύκολη να παρασκευαστεί και έχοντας ανεφοδιαστεί με κρύο δροσερό νερό έχουν ουσιαστικά οτιδήποτε χρειαζόμαστε για να ξημερώσουμε την επόμενη μέρα. Άλλωστε δεν βρισκόμαστε και πολύ μακριά από τον πολιτισμό
Ας μαγειρέψουμε το λοιπόν...
Έπειτα έχει σειρά η σκηνή.
Τα καλυτερα...
Ξεκουράζοντας το κορμί μας, απολαμβάνοντας τα χρώματα της δύσης
Ημέρα δεύτερη.
Ανάβαση Τζουμέρκα. Οδική και ολίγον τι πεζοπορική. Χάρτης διαδρομής
Χρώματα της αυγής
Οι απίστευτες κορυφούλες των Τζουμέρκων στο πρώτο φως.
Να πηγαίνεις απόμερα για το ψιλό και να γυρνάς το κεφάλι να βλέπεις αυτό...
Περνάμε το χωριό των Θεοδώριανων και αρχίζουμε να παίρνουμε την ανηφόρα μετά το χωριό για όσο πιο ψηλά καταφέρουμε. Ακόμα δεν έχουν επανδρωθεί οι στάνες οπότε οι δρόμοι είναι γεμάτοι κροκάλες από ένα σημείο ιδίως και μετά.
Δασικός δρόμος Θεοδώριανων προς Τζουμέρκα / Καταφίδι.
Άγριο και πετρώδες το bakcground
Ο δρόμος απαιτητικός σε σημεία...
Απόκοσμη ομορφιά
Απίστευτα άγριες κορφές να μας τραβάνε την προσοχή
Πού και πού καθαρίζουμε και καμια κροκάλλα
Η ανάβαση σταματάει σε ένα σημείο που το αμάξι δεν είχε νόημα να συνεχίσει άλλο, λόγω των χιονούρων που παρέμεναν και καθιστούτσαν την ανάβαση δυνατή μόνο για δίτροχα ή ειδικά οχήματα. Σκοπός μας ήταν να περπατήσουμε όσο το δυνατόν "λιγότερο" προς την κορυφή, άλλωστε εκείνη τη μέρα. Και αυτό το είχαμε καταφέρει επάξια.
Ανασύνταξη το λοιπόν στα 1900m υψόμετρο ακριβώς στην 2η στάνη, όπως βρίσκουμε στην ανάβαση μας.
Ο Δημήτρης επιμελείται του φορτώματος με τα φωτογραφικά συμπράγαλα και εγώ στην "ελαφριά και light" videoκάλυψη της βόλτας μας. Χάρτης πεζοπορίας
Ανεβαίνοντας στο Καταφίδι Τζουμέρκων. Αγαπημένο σημείο στο 13:20, η ήρεμη κόψη με το γρασίδι και δίπλα ακριβώς το βάραθρο. Το ίδιο και στο 20:45 κατεβαίνοντας.
Ο Δημήτρης ανηφορίζει
Τέρμα πάνω υψώνεται το Καταφίδι
Αν κάνετε μια ιχνηλάτηση της περιοχής στα ψηφιακά μέσα και χάρτες θα δείτε ουσιαστικά ότι το διάσελο που οδηγεί λίγο κάτω από την κορυφή του Καταφιδιού και πέφτει από τη Δυτική πλευρά προς τους Μελισσουργούς είναι χωματόδρομος παροδικής βατότητας. Στην πραγματικότητα ελάχιστες μόνο των περιπτώσεων είναι εφικτή η από ανατολάς προς Δυσμάς διάβαση. Κυρίως Αύγουστο και Αν φτάσει το ειδικό όχημα (grader) του δήμου.
Περισσότερης σημασίας βέβαια, είναι το πέρασμα από το χωριό των Θεοδώριανων προς τους Μελισσουργούς. Κάτι που έχει απασχολήσει τα κα κοινά των δήμων για τη δημιουργία μιας υπόγειας σήραγγας. Θα είναι κάτι που θα δώσει μια ιδιαίτερη πνοή στον τουρισμό της περιοχής και στη διευκόλυνση των μετακινήσεων. Ίδωμεν για το μέλλον.
Μέσα σε λιγότερο από 40 λεπτά έχουμε φτάσει στο διάσελλο των 2220m και αγναντεύουμε την πανυπέροχη θέα προς Δυτικά. Το ανάγλυφο των βουνών και από εκείνη την πλευρά είναι εξίσου συναρπαστικό...
Αρκετές οι χιονούρες φέτος
Στο διάσελο...
Η εν λόγω θέα...
Άγριες κοψιές
Και η θέα προς το απέναντι μέρος της ανάβασης...
Η ανάβαση ξεκινάει από κάποιο σημείο λίγο κάτω από το διάσελο. Λόγω των χιονούρων λίγο πολύ επιλέγω ένα σημείο που με βολεύει και αρχίζω τον ανήφορο. Το πιο ωραίο κομμάτι κατ εμέ είναι μια πλαγιά ακριβώς δίπλα στο γκρεμό που έχει την ιδιομορφία να έχει τη μορφή ενός περιπάτου σε γρασίσιδι με λουλουδάκια κάθε είδους και από διπλα ακριβώς να ξεκινά το βάραθρο που αν μη τι άλλο απαιτεί της προσοχής σου. Στο 13:20 και στο 20:45 του βίντεο.
Ιδιαίτερα χαιρετίσματα να δώσω μέσα από αυτό το κείμενο στον Πάνο και τον Ηλία τους οποίους συνάντησα στο κατέβασμά τους και ανταλλάξαμε σύντομα ευχές και εμπειρίες.
Κάπου εδώ αρχίζω την ανάβαση
Το ήρεμο οπτικά κομμάτι με το μεγάλο βάραθρο στην κόψη του.
Και πάνω η κορυφή του Καταφιδιού
Και σε λίγα λεπτά η ανάβαση στην κορυφή των 2393m
Από την κορυφή
Θέα ως τα Γιάννενα, Τύμφη και Σμόλικα...
Κατεβαίνοντας μας πιάνουν τα τρελά τα κέφια για την επίτευξη των όσων είχαμε δει και του ότι αισίως όλα πήγαν καλά. Πάντα βέβαια παίζει ρόλο η σωστή προετοιμασία, αλλα ακόμα μια φορά οι "οιωνοί" ήταν μαζί μας.
Τι πιο όμορφο από το να κλείσω το άρθρο φωτογραφικά με μερικές φώτο από τα Τζουμέρκα από το drone του Δημήτρη.
Άγραφα πρώτα:
Προοπτικά από κάτω αριστερά διαγωνίως προς ανώτερα και δεξιά διακρίνεται πρώτα η κορυφή Ντεληδήμι, έπειτα πρασινωπή πιο δεξιότερα Φούρκα, το Σουφλί και η Σαλαγιάννη προς τα δεξιότερα
Μπροστά η κορυφή Ντεληδήμι και πίσω το πέσιμό της προς την Τσούκα Σάκκα πάνω από το Τροβάτο.
Από τον αυχένα, η κορυφή Ντεληδήμι. Διακρίνεται ο συγγραφέας να "βόσκει" στην κορυφή
Η κορυφογραμμή από το Ντεληδήμι προς την Αφορισμένη. Στο βάθος πιο πίσω κεντρικά το διάσελο 3 Συνόρων
Και Τζουμέρκα
. 
Η κορυφή του Καταφιδιού να δεσπόζει, με φόντο τα χθεσινά μας πατήματα. Πίσω αριστερά στο αχνό background φαίνονται οι κορυφές των Αγράφων.
Οι πιο βόρειες απολήξεις
Από τον αυχένα, η ανάβαση για την κορυφή. Διακρίνεται το πετρώδες αρχικό μέρος, η συνέχεια με το εύκολο και χλοερό αλλά και με το γκρεμό στην εγγύτητά σου, και τέλος το πετρώδες ξανά τελικό κομμάτι για την κορφυφή.
Με συνοπτικές διαδικασίες κατεβήκαμε και οδεύσαμε προς τα Γιάννενα.
Στατιστικά ταξιδιού:
481 χιλιόμετρα,
13:10 ώρες στο δρόμο,
6,6 λτ/100 χλμ μέση κατανάλωση
Χάρτες διαδρομών ενδιαφέροντος:
Ιωάννινα και προσέγγιση Αγράφων από νομό Καρδίτσας προς Ντελιδήμι. Χάρτης διαδρομής
Ανάβαση στο Ντεληδήμι. Χάρτης διαδρομής (πληροφορίες στο strava για στίγμα πορεία υψομετρικά κτλ)
Κουμπουριανά - Ρογκιά - διασταύρωση Ανθηρού. Χάρτης διαδρομής
Ανθηρό Καρδίτσας, Μεταμόρφωση (Κατούσι) προς Γκρόπα Τρικάλων. Χάρτης διαδρομής
Και συνεχίζοντας προς το σημείο διανυκτέρευσης. Χάρτης διαδρομής
Ανάβαση Τζουμέρκα. Οδική και ολίγον τι πεζοπορική. Χάρτης διαδρομής και Χάρτης πεζοπορίας
Σημεία διανυκτέρευσης:
"Σταυρός" Πλάτωμα δίπλα σε ένα σαλεδάκι χειμερινών δραστηριοτήτων (χιονοδρομικό καταφύγιο Κωστηλάτας). 1310μ υψόμετρο
Σημεία ενδιαφέροντος:
Κορυφή Ντεληδήμι Κορυφή των Αγράφων, 2163m υψόμετρο.
Λεοντίτο. Παραδοσιακό όμορφο χωριουδάκι. Πλατεία στα 1000m υψόμετρο με τον υπεραιωνόβιοπ πλάτανο.
Αυχένας Ανθηρού για Γκρόπα Πανέμορφο σημείο πανοραμικό με άριστη πρόσβαση από την Αργιθέα.
Φράγμα Μεσοχώρας Πολυσυζητημένο και πολύπαθο φράγμα του Αχελώου στα σύνορα νομών Τρικάλων Άρτας. 750m υψόμετρο.
Κορυφή Καταφίδι. Κορυφή των Τζουμέρκων υψόμετρο 2393m
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου